Główny gatunek Franka Sinatry jest najlepiej sklasyfikowany jako „tradycyjny pop” lub „klasyczny pop”. Jednak jego piosenki również oscylowały między 'easy listening', jazzem, swingiem i big-bandem.
Definiowanie gatunku, który Frank Sinatra’s może być nieco trudne. Podczas gdy większość przypadkowych fanów uważa go za muzyka jazzowego, jest to częściowo spowodowane tym, że występował z najbardziej znanymi muzykami jazzowymi swojej epoki. Jednak Sinatra z pewnością nie zaliczał się do jazzu jako swojego głównego gatunku.
Sinatra po raz pierwszy stał się popularny podczas ery Big Bandów w muzyce amerykańskiej, które zdominowały jazz na początku lat 40. Jego popularność trwała przez erę Great American Songbook w latach 50-tych.
Tradycyjny pop
Sinatrę można najlepiej uznać za muzyka pop. Jednak ten gatunek odnosi się konkretnie do muzyki popularnej, która istniała przed erą rock and rolla i jest często określana jako tradycyjny pop lub klasyczny pop dzisiaj.
Inne gatunki Franka Sinatry
W rzeczywistości jednak muzyka Sinatry wykracza poza jeden gatunek i porusza się po wielu gatunkach. Niektóre z gatunków, do których zalicza się jego muzyka to:
- Tradycyjny Pop: Być może podstawowy gatunek, w którym Sinatra występował.
- Easy Listening: Ten gatunek był szczególnie popularny między latami 50. a 70. Piosenki takie jak „I Won’t Dance” można uznać za należące do tej kategorii.
- Jazz: Jest to gatunek, z którym Sinatra jest najlepiej kojarzony. Podczas gdy nazywanie Sinatry muzykiem jazzowym jest gorąco dyskutowanym tematem, nie można zaprzeczyć, że wiele z jego piosenek mieści się w jakimś stopniu w gatunku jazzu. Należą do nich utwory takie jak „That’s Life” i „Girl from Ipanema”.
- Swing: Muzyka swingowa może być uważana za podgatunek jazzu lub odmianę muzyki jazzowej. To było szczególnie popularne w latach 30. i 1940.
- Big Band: „Big bandy” były zasadniczo zespoły jazzowe składające się z dziesięciu lub więcej muzyków. Te zespoły jazzowe zdominowały amerykańską scenę muzyczną – zwłaszcza sceny muzyki jazzowej – na początku 1940 roku. Popularność muzyki bigbandowej zbiegła się z początkowym wzrostem popularności Sinatry, a wiele z jego piosenek to utwory bigbandowe. Należą do nich takie popularne utwory jak „New York, New York” czy „Fly Me to the Moon”. W rzeczywistości Sinatra rozpoczął swoją karierę jako piosenkarz big bandu i grał z różnymi dużymi zespołami, w tym z zespołami Tommy’ego Dorseya i Harry’ego Jamesa.
Podsumowanie
Mamy nadzieję, że ten artykuł posłużył jako dobra opinia do gorąco dyskutowanego tematu gatunku Franka Sinatry!