Obecnie pierwiastki chemiczne są ułożone w układzie okresowym według liczby atomowej. Takie uporządkowanie ujawnia podobne zachowania i cechy elementów w podziale na kolumny. 18 kolumn układu okresowego nazywane są grupami lub rodzinami, gdzie pierwsza rodzina odpowiada metalom alkalicznym, a ostatnia lub 18-ta odpowiada gazom szlachetnym; każda rodzina jest określona przede wszystkim przez liczbę elektronów – elektronów walencyjnych – w ostatniej powłoce. Elementy zawarte w 2 oddzielnych wierszach tabeli i znajdujące się na dole należą do grupy 3. 7 rzędów, które tworzą układ okresowy, to okresy, które są przypisane do 7 warstw lub poziomów energetycznych K, L, M, N, O, P, Q. Okres, który zajmuje dany pierwiastek, pokrywa się z jego ostatnią warstwą elektronową. Pierwiastki znajdujące się w tym samym okresie mają różne właściwości, ale podobne masy atomowe. W układzie okresowym możemy wyróżnić 4 bloki generowane w zależności od orbitali, które zajmują najbardziej zewnętrzne elektrony; orbitale te to s, p, d i f, które umożliwiają odpowiednio do 2, 6, 10 i 14 elektronów. Do bloku s należą pierwiastki alkaliczne i ziem alkalicznych; blok p tworzą grupy od 13 do 18; grupa f składa się z rodzin od 3 do 12 i zawiera metale przejściowe; wreszcie blok f, który znajduje się na dole grup, zawiera pierwiastki ziem rzadkich. Układ okresowy podaje nam różne informacje o każdym pierwiastku chemicznym, takie jak jego symbol, promień atomowy (odległość między jądrem a najbardziej zewnętrzną warstwą walencyjną), energia jonizacji (energia do oddzielenia najbardziej zewnętrznego elektronu atomu w stanie gazowym), powinowactwo elektronowe (energia uwalniana, gdy atom w stanie gazowym wychwytuje elektron), elektronegatywność (stopień, w jakim atom przyciąga elektrony, gdy jest częścią wiązania chemicznego), liczba atomowa (liczba protonów, jaką posiada atom danego pierwiastka), masa atomowa (suma mas wszystkich protonów i neutronów w atomie, m.in.