Gdy ktoś doznaje urazu oparzenia, skóra jest najczęściej uszkadzanym organem. Jednakże, kiedy ktoś doznaje poważnego urazu oparzeniowego, prawie wszystkie jego ważne organy i zakończenia nerwowe – w tym centralny układ nerwowy – mogą zostać uszkodzone, a w wielu przypadkach obrażenia te mogą być trwałe. Poważne oparzenia mogą również pozostawić u ofiar emocjonalny uraz na wiele lat, jeśli nie na całe życie. Jeśli kiedykolwiek oparzyłeś się ręką o kuchenkę, rozumiesz, że ból towarzyszący oparzeniu, nawet jeśli mija w ciągu kilku sekund, może być bardzo silny. W przypadku poważniejszych oparzeń, ból, stres i emocjonalne obciążenie organizmu człowieka może być katastrofalne w skutkach. Mimo, że środowisko medyczne czyni postępy w terapii i leczeniu oparzeń, droga do wyzdrowienia jest nadal długa, bolesna i dość kosztowna. Poniższa strona jest przewodnikiem po najczęściej zadawanych pytaniach dotyczących urazów oparzeniowych i ich podziału na kategorie. Jeśli potrzebujesz odpowiedzi na konkretne pytania, skontaktuj się z prawnikiem DC burn injury.
Jak klasyfikowane są oparzenia?
Chociaż nie jest to powszechny fakt znany opinii publicznej, oparzenia należą do jednej z czterech kategorii, z oparzeniami pierwszego stopnia, które są najmniej poważne i czwartego stopnia, które są najbardziej dotkliwe i potencjalnie zagrażające życiu, według ekspertów medycznych.
Oparzenia pierwszego stopnia
Najmniej poważne oparzenia to te, które dotyczą tylko najbardziej zewnętrznych warstw skóry (naskórka). Po początkowym szoku, oparzenie pierwszego stopnia jest odpowiednikiem niewielkiego oparzenia słonecznego. Oznaki oparzenia pierwszego stopnia to:
- Czerwona skóra, która jest bolesna w dotyku
- Suchy wygląd
- Czasami niewielki obrzęk
- Mrowienie
Wielokrotnie są to oparzenia termiczne, których doświadcza się poprzez dotknięcie gorącego metalowego przedmiotu lub lekkie oparzenie przez sekundę lub dwie. Chociaż większość osób postrzega niewielkie oparzenie pierwszego stopnia jako powierzchowną niedogodność, możliwość infekcji może uzasadniać pomoc medyczną, choć rzadko jest to więcej niż jedna wizyta.
Oparzenia drugiego stopnia
Warstwa skóry poniżej naskórka nazywana jest „skórą właściwą”. Jest to obszar, który produkuje to, co ostatecznie staje się naskórkiem. Gdy skóra właściwa zostanie poparzona – nawet nieznacznie – staje się to oparzeniem drugiego stopnia (lub częściowej grubości). Nawet niewielkie oparzenia tego typu mogą być dość bolesne. Mogą stać się czerwone i opuchnięte oraz mogą pojawić się na nich pęcherze. Po zagojeniu możliwe jest powstanie blizny. Objawy oparzenia częściowej grubości obejmują:
- Pęcherze
- Cały naskórek i górne warstwy skóry właściwej mogą być dotknięte
- Rany wydają się czerwone lub różowe
- Rana rozjaśnia się pod wpływem nacisku i powraca do pierwotnego koloru, gdy nacisk jest zniesiony
- Czas gojenia wynosi średnio od dwóch do trzech tygodni. Blizny występują, ale są zazwyczaj minimalne
Częstymi przyczynami oparzeń drugiego stopnia są: parzące płyny, krótki kontakt z łukiem elektrycznym i eksplozje błyskowe, kontakt z gorącą powierzchnią i otwarty ogień.
Oparzenia trzeciego stopnia
Oparzenia trzeciego stopnia, lub oparzenia pełnej grubości, powstają w wyniku ekspozycji na źródło ciepła przez więcej niż kilka sekund i wykazują następujące objawy:
- Wyglądają jako głęboko czerwone lub białe; na ogół nie występują pęcherze
- Cały naskórek i większość skóry właściwej jest zniszczona
- Początkowo ból jest mniejszy, ale podczas gojenia ból może być bardziej wyraźny
- Kolor jest niezmieniony, jeśli na ranę wywierany jest nacisk
- Niszczone tkanki będą musiały być usunięte i konieczne będą przeszczepy skóry, aby rana mogła się w pełni zagoić.
Częste przyczyny oparzeń trzeciego stopnia obejmują wiele z tych samych przyczyn, które mają zastosowanie do oparzeń drugiego stopnia.
Oparzenia czwartego stopnia
Oparzenia te rozciągają się całkowicie przez naskórek i skórę właściwą do leżących pod skórą mięśni i zakończeń nerwowych i jako takie są bardzo poważne. Kiedy ofiara doznaje tego typu oparzeń, początkowy ból może nie być tak silny, jak w przypadku oparzeń trzeciego stopnia. Wynika to z faktu, że pacjent jest prawdopodobnie w szoku i często dochodzi do uszkodzenia zakończeń nerwowych w dotkniętym obszarze, jak również gruczołów potowych, tkanki mięśniowej, mieszków włosowych, a nawet kości.