Skuteczne zapobieganie i wykrywanie kiły wrodzonej zależy od identyfikacji kiły u kobiet ciężarnych, a zatem od rutynowego przesiewowego badania serologicznego kobiet ciężarnych podczas pierwszej wizyty prenatalnej. Dodatkowe badania w 28 tygodniu ciąży i ponownie przy porodzie są uzasadnione u kobiet, które są w grupie zwiększonego ryzyka lub mieszkają w społecznościach o zwiększonej częstości występowania zakażenia kiłą (442,450). Ponadto, jako część postępowania z kobietami ciężarnymi, które zachorowały na kiłę, należy uzyskać informacje dotyczące bieżących zachowań ryzykownych i leczenia partnerów seksualnych, aby ocenić ryzyko ponownego zakażenia. Nie zaleca się rutynowych badań przesiewowych surowicy noworodków lub krwi pępowinowej, ponieważ rozpoznanie w tym czasie nie zapobiega objawowej kile wrodzonej u niektórych noworodków. Żadna matka ani noworodek nie powinni opuścić szpitala bez udokumentowania statusu serologicznego matki co najmniej raz w czasie ciąży, a najlepiej ponownie przy porodzie, jeśli istnieje takie ryzyko.
Ocena i leczenie noworodków (Infants Aged <30 Days)
Diagnoza kiły wrodzonej może być trudna, ponieważ matczyne przeciwciała IgG niereponemalne i treponemalne mogą być przenoszone przez łożysko do płodu, komplikując interpretację reaktywnych testów serologicznych dla kiły u noworodków. Dlatego decyzje o leczeniu często muszą być podejmowane na podstawie: 1) rozpoznania kiły u matki; 2) skuteczności leczenia matki; 3) obecności klinicznych, laboratoryjnych lub radiograficznych dowodów kiły u noworodka; oraz 4) porównania matczynych (przy porodzie) i noworodkowych mian serologicznych przeciwciał niereponemalnych przy użyciu tego samego testu, najlepiej wykonanego przez to samo laboratorium. Każdy noworodek z grupy ryzyka kiły wrodzonej powinien otrzymać pełną ocenę i badania w kierunku zakażenia HIV.
Wszystkie noworodki urodzone przez matki, które mają reaktywne wyniki testów niereponemalnych i treponemalnych, powinny być ocenione ilościowym testem serologicznym niereponemalnym (RPR lub VDRL) wykonanym na surowicy noworodka, ponieważ krew pępowinowa może zostać zanieczyszczona krwią matki i dać wynik fałszywie dodatni, a galareta Whartona w pępowinie może dać wynik fałszywie ujemny. Nie zaleca się przeprowadzania testu treponemalnego (tj. TP-PA, FTA-ABS, EIA lub CIA) na surowicy noworodka, ponieważ jest on trudny do interpretacji. Nie można zalecić żadnego komercyjnie dostępnego testu immunoglobuliny (IgM).
Wszystkie noworodki urodzone przez kobiety, u których stwierdzono reaktywne testy serologiczne w kierunku kiły, powinny być dokładnie zbadane pod kątem dowodów na kiłę wrodzoną (np. wodogłowie nieimmunologiczne, żółtaczka, hepatosplenomegalia, nieżyt nosa, wysypka skórna i pseudoparaliż kończyn). Należy rozważyć badanie patologiczne łożyska lub pępowiny z użyciem specyficznego barwienia (np. srebrem) lub test PCR na obecność T. pallidum z użyciem testu zwalidowanego przez CLIA; odczynniki DFA-TP nie są dostępne. Należy również wykonać mikroskopowe badanie ciemnego pola lub badanie PCR podejrzanych zmian lub płynów ustrojowych (np. wysypka pęcherzowa i wydzielina z nosa). Oprócz tych badań, u martwo urodzonych noworodków badanie szkieletu wykazujące typowe zmiany kostne może pomóc w rozpoznaniu kiły wrodzonej.
Następujące scenariusze opisują ocenę i leczenie kiły wrodzonej u noworodków urodzonych przez kobiety, u których w czasie ciąży stwierdzono reaktywne testy serologiczne w kierunku kiły. Podczas oceny i leczenia noworodka z powodu kiły wrodzonej w większości scenariuszy należy uwzględnić wywiad matczyny dotyczący zakażenia T. pallidum i leczenia kiły, z wyjątkiem sytuacji, gdy kiła wrodzona jest potwierdzona lub wysoce prawdopodobna (patrz scenariusz 1).
Scenariusz 1: Udowodniona lub wysoce prawdopodobna kiła wrodzona
Każdy noworodek z:
- nieprawidłowym badaniem fizykalnym, które jest zgodne z kiłą wrodzoną;
OR - ilościowym mianem serologicznym w surowicy, które jest czterokrotnie wyższe niż miano matki;ś
OR - pozytywnym wynikiem testu ciemnego pola lub PCR zmian lub płynu(ów) ustrojowych.Brak miana czterokrotnie wyższego lub większego u noworodka nie wyklucza kiły wrodzonej.
Zalecana ocena
- Analiza płynu mózgowo-rdzeniowego w kierunku VDRL, liczba komórek i białek **
- Kompletna morfologia krwi (CBC), badanie różnicowe i liczba płytek krwi
- Inne badania zgodnie ze wskazaniami klinicznymi (np, radiogramy kości długich, radiogramy klatki piersiowej, testy funkcji wątroby, neuroobrazowanie, badanie okulistyczne i odpowiedź słuchowa pnia mózgu).
**Wyniki testówCSF uzyskane w okresie noworodkowym mogą być trudne do interpretacji; wartości normalne różnią się w zależności od wieku ciążowego i są wyższe u wcześniaków. Wartości tak wysokie, jak 25 krwinek białych (WBC) /mm3 i/lub białko 150 mg/dl mogą występować u normalnych noworodków; niższe wartości (tj. 5 WBC/mm3 i białko 40 mg/dl) mogą być uważane za górną granicę normy. Inne przyczyny podwyższonych wartości powinny być brane pod uwagę, gdy niemowlę jest oceniane w kierunku kiły wrodzonej.
Zalecane schematy
- Wodna krystaliczna penicylina G 100 000-150 000 jednostek/kg/dobę, podawana jako 50 000 jednostek/kg/dawkę dożylnie co 12 godzin w ciągu pierwszych 7 dni życia, a następnie co 8 godzin przez łącznie 10 dni
OR - Penicylina prokainowa G 50,000 jednostek/kg/dawkę IM w pojedynczej dawce dobowej przez 10 dni
Jeśli pominięto więcej niż 1 dzień terapii, należy ponownie rozpocząć cały kurs. Dane dotyczące stosowania innych leków przeciwbakteryjnych (np. ampicyliny) są niewystarczające. Jeśli to możliwe, preferowane jest podanie pełnego 10-dniowego kursu penicyliny, nawet jeśli ampicylina została podana początkowo z powodu możliwej sepsy. Stosowanie środków innych niż penicylina wymaga ścisłej kontroli serologicznej w celu oceny adekwatności terapii.
Scenariusz 2: Możliwa kiła wrodzona
Dowolny noworodek, u którego badanie przedmiotowe jest prawidłowe, a miano serologiczne ilościowe nontreponemalne w surowicy jest równe lub mniejsze niż czterokrotność miana u matki i występuje jedno z poniższych:
- matka nie była leczona, leczona nieodpowiednio lub nie ma dokumentacji potwierdzającej poddanie się leczeniu;
OR - matka była leczona erytromycyną lub schematem innym niż zalecany w niniejszych wytycznych (tj.e., schemat bez penicyliny G);††
OR - matka otrzymała zalecane leczenie <4 tygodnie przed porodem.
††Kobietę leczoną schematem innym niż zalecany w niniejszych wytycznych należy uznać za nieleczoną.
Zalecana ocena
- Analiza płynu mózgowo-rdzeniowego pod kątem VDRL, liczby komórek i białka**
- CBC, badanie różnicowe i liczba płytek krwi
- Radiogramy kości długich
Pełna ocena nie jest konieczna, jeśli stosuje się 10-dniowe leczenie pozajelitowe, chociaż taka ocena może być przydatna. Na przykład, nakłucie lędźwiowe może udokumentować nieprawidłowości płynu mózgowo-rdzeniowego, które skłoniłyby do ścisłej obserwacji. Inne badania (np. morfologia krwi, liczba płytek krwi i radiogramy kości) mogą być wykonane w celu dalszego potwierdzenia rozpoznania kiły wrodzonej.
** Wyniki badań płynu mózgowo-rdzeniowego uzyskane w okresie noworodkowym mogą być trudne do interpretacji; wartości prawidłowe różnią się w zależności od wieku ciążowego i są wyższe u wcześniaków. Wartości tak wysokie, jak 25 krwinek białych (WBC) /mm3 i/lub białko 150 mg/dl mogą występować u normalnych noworodków; niższe wartości (tj. 5 WBC/mm3 i białko 40 mg/dl) mogą być uważane za górną granicę normy. Inne przyczyny podwyższonych wartości powinny być brane pod uwagę, gdy niemowlę jest oceniane w kierunku kiły wrodzonej.
Zalecane schematy
- Wodna krystaliczna penicylina G 100 000-150 000 jednostek/kg/dobę, podawana jako 50 000 jednostek/kg/dawkę dożylnie co 12 godzin w ciągu pierwszych 7 dni życia, a następnie co 8 godzin przez łącznie 10 dni
OR - Penicylina prokainowa G 50,000 jednostek/kg/dawkę IM w pojedynczej dawce dobowej przez 10 dni
OR - Penicylina benzatynowa G 50 000 jednostek/kg/dawkę IM w pojedynczej dawce
Przed zastosowaniem schematu z pojedynczą dawką penicyliny benzatynowej G należy przeprowadzić pełną ocenę (tj.e., badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, radiogramy kości długich i morfologia krwi z płytkami krwi) musi być prawidłowa, a dalsze postępowanie musi być pewne. Jeśli jakakolwiek część oceny noworodka jest nieprawidłowa lub nie została wykonana, jeśli analiza płynu mózgowo-rdzeniowego jest niemożliwa do zinterpretowania z powodu zanieczyszczenia krwią, lub jeśli dalsze postępowanie jest niepewne, wymagany jest 10-dniowy kurs penicyliny G. Jeśli test niereponemalny noworodka jest niereaktywny, a świadczeniodawca uzna, że ryzyko wystąpienia nieleczonej kiły u matki jest małe, można rozważyć leczenie noworodka pojedynczą dawką IM penicyliny benzatynowej G 50 000 jednostek/kg w przypadku ewentualnej kiły inkubującej, bez przeprowadzania oceny.
Noworodki urodzone przez matki z nieleczoną kiłą wczesną w momencie porodu są obciążone zwiększonym ryzykiem kiły wrodzonej, dlatego można rozważyć podanie 10-dniowego kursu penicyliny G, nawet jeśli pełna ocena jest prawidłowa, a dalsze postępowanie jest pewne.
Scenariusz 3: Kiła wrodzona mniej prawdopodobna
Każdy noworodek, który ma prawidłowe wyniki badania przedmiotowego i ilościowe miano serologiczne nontreponemalne w surowicy równe lub mniejsze od czterokrotnego miana u matki oraz oba poniższe warunki są prawdziwe:
- matka była leczona w czasie ciąży, leczenie było odpowiednie do stadium zakażenia, a leczenie podano >4 tygodnie przed porodem i
- matka nie ma dowodów na ponowne zakażenie lub nawrót choroby.
Zalecana ocena
Nie zaleca się oceny.
Zalecany schemat
- Penicylina benzatynowa G 50 000 jednostek/kg/dawkę IM w pojedynczej dawce*
*Inne podejście polega na nieleczeniu niemowlęcia, lecz raczej zapewnienie ścisłej kontroli serologicznej co 2-3 miesiące przez 6 miesięcy u niemowląt, u których miano przeciwciał niereponemalnych u matki zmniejszyło się co najmniej czterokrotnie po zastosowaniu odpowiedniego leczenia kiły wczesnej lub pozostało stabilne w przypadku kiły utajonej o niskim mianie (np.g., VDRL <1:2; RPR <1:4).
Scenariusz 4: Kiła wrodzona mało prawdopodobna
Każdy noworodek, u którego badanie przedmiotowe jest prawidłowe, a ilościowe miano serologiczne w surowicy jest równe lub mniejsze niż czterokrotność miana u matki i oba poniższe warunki są prawdziwe:
- leczenie matki było odpowiednie przed ciążą i
- miano serologiczne nontreponemalne matki pozostawało niskie i stabilne (i.e., serofast) przed i w czasie ciąży oraz przy porodzie (VDRL <1:2; RPR <1:4).
Zalecana ocena
Nie zaleca się oceny.
Zalecany schemat
Nie jest wymagane leczenie, ale niemowlęta z reaktywnymi testami niereponemalnymi powinny być obserwowane serologicznie, aby upewnić się, że test niereponemalny powrócił do wartości ujemnych (patrz Follow-Up). Można rozważyć podanie penicyliny benzatynowej G w dawce 50 000 jednostek/kg w pojedynczym wstrzyknięciu dożylnym, zwłaszcza jeśli dalsze postępowanie jest niepewne, a noworodek ma reaktywny test niereponemalny.
Postępowanie
Wszystkie noworodki z reaktywnymi testami niereponemalnymi powinny być poddawane starannym badaniom kontrolnym i testom serologicznym (tj. testowi niereponemalnemu) co 2-3 miesiące, aż do momentu, gdy test stanie się niereaktywny. U noworodka, który nie był leczony, ponieważ kiła wrodzona była uważana za mniej prawdopodobną lub mało prawdopodobną, miano przeciwciał niereponemalnych powinno obniżyć się do wieku 3 miesięcy i nie być reaktywne do wieku 6 miesięcy, wskazując, że reaktywny wynik testu był spowodowany biernym przeniesieniem matczynych przeciwciał IgG. W wieku 6 miesięcy, jeżeli test niereponemalny jest niereaktywny, nie jest potrzebna dalsza ocena lub leczenie; jeżeli test niereponemalny jest nadal reaktywny, niemowlę jest prawdopodobnie zakażone i powinno być leczone. Leczone noworodki, które wykazują utrzymujące się miano testu nie-treponemalnego do 6-12 miesiąca powinny być ponownie ocenione poprzez badanie płynu mózgowo-rdzeniowego i leczone w porozumieniu z ekspertem. Wskazane może być leczenie nawrotowe 10-dniowym kursem penicyliny G. Noworodki z ujemnym wynikiem testu niereponemowego przy urodzeniu, których matki były seroreaktywne przy porodzie, powinny być ponownie przebadane w wieku 3 miesięcy w celu wykluczenia serologicznie ujemnej kiły wrodzonej inkubowanej w czasie porodu. Testy treponemalne nie powinny być stosowane do oceny odpowiedzi na leczenie, ponieważ wyniki są jakościowe, a pasywny transfer matczynych przeciwciał IgG przeciwko treponemalnemu może utrzymywać się przez co najmniej 15 miesięcy.
Niemowlęta, u których początkowe wyniki oceny płynu mózgowo-rdzeniowego są nieprawidłowe, powinny być poddawane powtórnemu nakłuciu lędźwiowemu co około 6 miesięcy, aż do uzyskania prawidłowych wyników. Reaktywny test CSF Venereal Disease Research Laboratory (VDRL) lub nieprawidłowe wskaźniki CSF, które utrzymują się i nie mogą być przypisane innej trwającej chorobie, wymagają ponownego leczenia w kierunku możliwej neurosyfilisy i powinny być zarządzane w porozumieniu z ekspertem.
Wskazania szczególne
Alergia na penicylinę
Niemowlęta i dzieci wymagające leczenia z powodu kiły wrodzonej, u których stwierdzono w wywiadzie alergię na penicylinę lub u których wystąpiła reakcja alergiczna przypuszczalnie wtórna do penicyliny, powinny być odczulane, a następnie leczone penicyliną (patrz Postępowanie u osób z alergią na penicylinę w wywiadzie). Testy skórne są niedostępne dla niemowląt i dzieci, ponieważ procedura nie została wystandaryzowana dla tej grupy wiekowej. Dane dotyczące stosowania innych leków przeciwbakteryjnych (np. ceftriaksonu) w przypadku kiły wrodzonej u niemowląt i dzieci są niewystarczające. Jeśli stosowany jest środek nie zawierający penicyliny G, wymagana jest ścisła obserwacja kliniczna, serologiczna i badanie płynu mózgowo-rdzeniowego w porozumieniu z ekspertem.
Brak penicyliny
W okresach, w których dostępność wodnej krystalicznej penicyliny G jest ograniczona, zaleca się następujące postępowanie.
1. W przypadku noworodków z klinicznymi dowodami kiły wrodzonej (scenariusz 1), należy sprawdzić lokalne źródła wodnej krystalicznej penicyliny G (potasowej lub sodowej). Jeśli penicylina G podawana dożylnie jest ograniczona, należy zastąpić niektóre lub wszystkie dawki dobowe penicyliną prokainową G (50 000 U/kg/dawkę dożylną IM dziennie w pojedynczej dawce dobowej przez 10 dni).
Jeżeli penicylina wodna lub prokainowa G nie jest dostępna, można rozważyć zastosowanie ceftriaksonu (w dawkach odpowiednich do masy urodzeniowej) przy starannej obserwacji klinicznej i serologicznej oraz po konsultacji z ekspertem, ponieważ dowody są niewystarczające, aby poprzeć zastosowanie ceftriaksonu w leczeniu kiły wrodzonej. Postępowanie może obejmować powtórne badanie płynu mózgowo-rdzeniowego w wieku 6 miesięcy, jeśli początkowe badanie było nieprawidłowe. Ceftriakson należy stosować z ostrożnością u niemowląt z żółtaczką.
2. U noworodków bez klinicznych dowodów kiły wrodzonej (scenariusz 2 i scenariusz 3), należy stosować
a. penicylina prokainowa G, 50 000 U/kg/dawkę IM dziennie w pojedynczej dawce przez 10 dni
lub
b. penicylina benzatynowa G, 50 000 U/kg IM jako pojedyncza dawka.
Jeśli jakakolwiek część oceny w kierunku kiły wrodzonej jest nieprawidłowa lub nie została wykonana, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego nie jest możliwe do zinterpretowania lub dalsze postępowanie jest niepewne, zaleca się penicylinę prokainową G. Pojedyncza dawka ceftriaksonu jest niewystarczającą terapią.
3. U wcześniaków, u których nie ma klinicznych dowodów na kiłę wrodzoną (scenariusz 2 i scenariusz 3) i które mogą nie tolerować wstrzyknięć dożylnych z powodu zmniejszonej masy mięśniowej, można rozważyć podanie ceftriaksonu dożylnie po dokładnej obserwacji klinicznej i serologicznej oraz po konsultacji z ekspertem. Dawkowanie ceftriaksonu musi być dostosowane do masy urodzeniowej.
Zakażenie HIV
Brak jest wystarczających dowodów, aby stwierdzić, czy noworodki z kiłą wrodzoną i HIV lub których matki są zakażone HIV wymagają innego leczenia lub postępowania klinicznego niż zalecane dla wszystkich noworodków. Wszystkie noworodki z kiłą wrodzoną i zakażeniem HIV powinny być leczone podobnie jak noworodki z kiłą wrodzoną, które nie są zakażone HIV.
Ocena i leczenie niemowląt i dzieci z kiłą wrodzoną
Niemowlęta i dzieci w wieku ≥1 miesiąca, u których stwierdzono reaktywne testy serologiczne w kierunku kiły, powinny być dokładnie zbadane i poddane analizie serologii matki oraz dokumentacji w celu oceny, czy mają kiłę wrodzoną czy nabytą (patrz: kiła pierwotna i wtórna oraz kiła utajona, napaść na tle seksualnym lub wykorzystywanie dzieci). Każde niemowlę lub dziecko, u którego istnieje ryzyko kiły wrodzonej powinno otrzymać pełną ocenę i badania w kierunku zakażenia HIV.
Zalecana ocena
- Analiza płynu mózgowo-rdzeniowego w kierunku VDRL, liczby komórek i białka
- CBC, badanie różnicowe i liczba płytek krwi
- Inne badania zgodnie ze wskazaniami klinicznymi (np, radiogram kości długich, radiogram klatki piersiowej, testy czynnościowe wątroby, USG jamy brzusznej, badanie okulistyczne, neuroobrazowanie i odpowiedź słuchowa pnia mózgu)
Zalecany schemat
- Wodna krystaliczna penicylina G 200 000-300 000 jednostek/kg/dobę IV, podawana jako 50,000 jednostek/kg co 4-6 godzin przez 10 dni
Jeżeli u niemowlęcia lub dziecka nie występują kliniczne objawy kiły wrodzonej, a ocena (w tym badanie płynu mózgowo-rdzeniowego) jest prawidłowa, można rozważyć leczenie maksymalnie 3 cotygodniowymi dawkami penicyliny benzatynowej G, 50 000 U/kg IM. Pojedyncza dawka penicyliny benzatynowej G 50 000 jednostek/kg IM do dawki dla dorosłych wynoszącej 2,4 miliona jednostek w pojedynczej dawce może być rozważona po 10-dniowym kursie dożylnego podawania penicyliny wodnistej w celu zapewnienia bardziej porównywalnego czasu trwania leczenia u osób, u których nie występują objawy kliniczne i płyn mózgowo-rdzeniowy jest prawidłowy. Wszystkie powyższe schematy leczenia są również odpowiednie dla dzieci, które mogą mieć inne zakażenia treponemalne.
Późna obserwacja
Dokładne badania kontrolne i testy serologiczne (tj. test niereponemalny) niemowląt i dzieci leczonych z powodu kiły wrodzonej po okresie noworodkowym (30 dni życia) powinny być wykonywane co 3 miesiące, aż do momentu, gdy test stanie się niereaktywny lub miano zmniejszy się czterokrotnie. Odpowiedź serologiczna po leczeniu może być wolniejsza u niemowląt i dzieci niż u noworodków. Jeśli miano to wzrasta w dowolnym punkcie przez ponad 2 tygodnie lub nie zmniejsza się czterokrotnie po 12-18 miesiącach, niemowlę lub dziecko powinno być ocenione (np. poprzez badanie płynu mózgowo-rdzeniowego), leczone 10-dniowym kursem parenteralnej penicyliny G i prowadzone w porozumieniu z ekspertem. Testy treponemalne nie powinny być stosowane do oceny odpowiedzi na leczenie, ponieważ ich wyniki są jakościowe i utrzymują się po leczeniu; ponadto bierny transfer matczynych przeciwciał IgG przeciwko treponemalnemu zapaleniu mózgu może utrzymywać się przez co najmniej 15 miesięcy po porodzie.
Niemowlęta lub dzieci, u których początkowa ocena płynu mózgowo-rdzeniowego jest nieprawidłowa, powinny być poddawane powtórnej punkcji lędźwiowej co około 6 miesięcy, aż do uzyskania prawidłowych wyników. Po 2 latach obserwacji, reaktywny test VDRL w płynie mózgowo-rdzeniowym lub nieprawidłowe wskaźniki w płynie mózgowo-rdzeniowym, które utrzymują się i nie mogą być przypisane innej trwającej chorobie, wymagają ponownego leczenia w kierunku ewentualnej neurosyfilisy i powinny być prowadzone w porozumieniu z ekspertem.
Wskazania szczególne
Alergia na penicylinę
Niemowlęta i dzieci, które wymagają leczenia z powodu kiły wrodzonej, a u których w wywiadzie stwierdzono alergię na penicylinę lub u których wystąpiła reakcja alergiczna przypuszczalnie wtórna do penicyliny, powinny być odczulane i leczone penicyliną (patrz Postępowanie u osób z alergią na penicylinę w wywiadzie). Testy skórne są niedostępne dla niemowląt i dzieci, ponieważ procedura nie została wystandaryzowana dla tej grupy wiekowej. Dane dotyczące stosowania innych leków przeciwbakteryjnych (np. ceftriaksonu) w przypadku kiły wrodzonej u niemowląt i dzieci są niewystarczające. Jeśli stosowany jest lek nie zawierający penicyliny G, wymagana jest ścisła obserwacja kliniczna, serologiczna i badanie płynu mózgowo-rdzeniowego w porozumieniu z ekspertem.
Brak penicyliny
W okresach, gdy dostępność penicyliny G jest ograniczona, opcje postępowania są podobne do opcji dla noworodków (patrz Ocena i leczenie niemowląt w pierwszym miesiącu życia).
1. U niemowląt i dzieci z klinicznymi dowodami kiły wrodzonej zaleca się stosowanie penicyliny prokainowej G (50 000 U/kg/dawkę IM do dawki dla dorosłych wynoszącej 2,4 miliona jednostek na dobę w pojedynczej dawce dobowej przez 10 dni). Po 10-dniowym kursie penicyliny prokainowej można rozważyć podanie pojedynczej dawki penicyliny benzatynowej G 50 000 jednostek/kg IM do dawki dla dorosłych wynoszącej 2,4 miliona jednostek w pojedynczej dawce. Jeśli penicylina prokainowa lub benzatynowa G nie jest dostępna, można rozważyć podanie ceftriaksonu (w dawkach odpowiednich do wieku i masy ciała), przy zachowaniu starannej obserwacji klinicznej i serologicznej. Niemowlęta i dzieci otrzymujące ceftriakson powinny być prowadzone w porozumieniu z ekspertem, ponieważ nie ma wystarczających dowodów na poparcie stosowania ceftriaksonu w leczeniu kiły wrodzonej u niemowląt lub dzieci. U niemowląt w wieku ≥30 dni, należy stosować 75 mg/kg IV/IM ceftriaksonu na dobę w pojedynczej dawce dobowej przez 10-14 dni (może być konieczne dostosowanie dawki w zależności od aktualnej masy ciała). W przypadku dzieci, dawka powinna wynosić 100 mg/kg mc. ceftriaksonu na dobę w pojedynczej dawce dobowej.
2. U niemowląt i dzieci bez klinicznych dowodów zakażenia (patrz scenariusz 2 i scenariusz 3), należy stosować
a. penicylinę prokainową G, 50 000 U/kg/dawkę IM na dobę w pojedynczej dawce przez 10 dni
lub
b. penicylinę benzatynową G, 50 000 U/kg IM w pojedynczej dawce.
Jeśli jakakolwiek część oceny w kierunku kiły wrodzonej jest nieprawidłowa lub nie została wykonana, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego nie jest możliwe do zinterpretowania lub dalsze postępowanie jest niepewne, zaleca się podawanie penicyliny prokainowej G.
Zakażenie HIV
Dowody są niewystarczające, aby stwierdzić, czy niemowlęta i dzieci, które mają kiłę wrodzoną i HIV lub których matki są zakażone HIV, wymagają innej terapii lub postępowania klinicznego niż zalecane dla wszystkich niemowląt i dzieci. Wszystkie niemowlęta i dzieci z kiłą wrodzoną i zakażeniem HIV powinny być leczone jak niemowlęta i dzieci bez zakażenia HIV.