Kim była Kleopatra?
Kleopatra VII należała do dynastii macedońskiej, która przejęła rządy w Egipcie pod koniec IV w. p.n.e. Podczas swojego panowania zawarła sojusze polityczne i związała się romantycznie z rzymskimi przywódcami wojskowymi Juliuszem Cezarem i Markiem Antoniuszem, aż do swojej śmierci w 30 r. p.n.e. Życie Kleopatry, jednej z najsłynniejszych władczyń starożytności, zainspirowało sztukę Williama Szekspira „Antoniusz i Kleopatra” oraz liczne dramaty filmowe, z których najsłynniejszy to ten z 1963 roku z Elizabeth Taylor w roli głównej.
Wczesne życie i linia macedońska
Ostatnia władczyni z dynastii macedońskiej, Kleopatra VII Thea Philopator urodziła się około 69 roku p.n.e. Linia panowania została ustanowiona w 323 roku p.n.e., po śmierci Aleksandra Wielkiego.
Era rozpoczęła się, gdy generał Aleksandra, Ptolemeusz, przejął władzę w Egipcie, stając się królem Egiptu Ptolemeuszem I Sotrem. Przez następne trzy stulecia jego potomkowie podążali jego śladem. U szczytu swej potęgi ptolemejski Egipt był jednym z największych mocarstw świata.
Ojcem Kleopatry był król Ptolemeusz XII. Niewiele wiadomo o matce Kleopatry, ale niektóre spekulacje zakładają, że mogła to być siostra jej ojca, Kleopatra V Tryphaena. Debata również otacza Cleopatra pochodzenie etniczne, jak niektórzy sugerują, że może mieć, w części, pochodzi z Black Africans.
Królowa Egiptu
W 51 pne, Ptolemeusz XII zmarł, pozostawiając tron do 18-letniej Kleopatry i jej brata, 10-letni Ptolemeusz XIII. Prawdopodobnie dwoje rodzeństwa wzięło ślub, jak to było w zwyczaju w tamtych czasach. W ciągu następnych kilku lat Egipt zmagał się z wieloma problemami, od niezdrowej gospodarki, przez powodzie, po klęski głodu.
Polityczne zawirowania również kształtowały ten okres. Wkrótce po objęciu władzy pojawiły się komplikacje między Kleopatrą a Ptolemeuszem XIII. Ostatecznie Kleopatra uciekła do Syrii, gdzie zebrała armię, która miała pokonać rywala i objąć tron dla siebie. W 48 r. p.n.e., wróciła do Egiptu ze swoją potęgą militarną i zmierzyła się z bratem pod Pelusium, położonym na wschodnim krańcu imperium.
Kleopatra i Cezar
W tym samym czasie Rzym trawiła wojna domowa między przywódcami wojskowymi Juliuszem Cezarem i Pompejuszem. Pompejusz ostatecznie szukał schronienia w Egipcie, ale na rozkaz Ptolemeusza został zabity.
W pogoni za rywalem Cezar podążył za Pompejuszem do Egiptu, gdzie poznał i ostatecznie zakochał się w Kleopatrze. W Cezarze, Kleopatra miała teraz dostęp do wystarczającej siły militarnej, by zdetronizować brata i umocnić swój uścisk na Egipcie jako jedynego władcy. Po pokonaniu przez Cezara sił Ptolemeusza w bitwie nad Nilem, Cezar przywrócił Kleopatrę na tron.
Kleopatra ostatecznie podążyła za Cezarem z powrotem do Rzymu, ale wróciła do Egiptu w 44 r. p.n.e., po jego zabójstwie.
Kleopatra i Marek Antoniusz
W 41 r. p.n.e., Marc Antoniusz, członek Drugiego Triumwiratu, który rządził Rzymem po zamordowaniu Cezara, wysłał po Kleopatrę, aby mogła odpowiedzieć na pytania dotyczące jej wierności upadłemu przywódcy imperium.
Kleopatra zgodziła się na jego prośbę i zrobiła wystawny wjazd do miasta Tarsus, Cylicji. Antoniusz, urzeczony jej urodą i osobowością, pogrążył się w romansie z Kleopatrą.
Jak Cezar przed nim, Antoniusz został uwikłany w walkę o kontrolę nad Rzymem. Jego rywalem był prawnuk Cezara, Gajusz Oktawiusz, znany również jako Oktawian (a później jako cesarz Cezar August). Oktawian, wraz z Markiem Aemiliusem Lepidusem, tworzył Drugi Triumwirat.
Antoni, który panował nad wschodnimi obszarami Rzymu, widział w Kleopatrze szansę na finansowe i militarne wsparcie, które miało zapewnić mu panowanie nad imperium. Kleopatra miała też swoje własne motywacje: W zamian za swoją pomoc dążyła do zwrotu wschodniego imperium Egiptu, które obejmowało duże obszary Libanu i Syrii.
READ MORE: Antony and Cleopatra’s Legendary Love Story
Defeat by Octavian
W 34 roku p.n.e. Antoniusz powrócił z Kleopatrą do Aleksandrii z triumfalnym rozmachem. Tłumy zebrały się w sali gimnastycznej, by zobaczyć parę siedzącą na złotych tronach, które wznosiły się na srebrnych platformach. Obok nich siedziały ich dzieci.
Antoni zantagonizował swego rywala, ogłaszając Cezariona prawdziwym synem i prawnym spadkobiercą Cezara, a nie Oktawiana, którego czczony rzymski przywódca adoptował. Oktawian bronił się, deklarując, że przejął testament Antoniusza, i powiedział rzymskiemu ludowi, że Antoniusz przekazał rzymskie posiadłości Kleopatrze i planuje uczynić Aleksandrię rzymską stolicą.
W 31 r. p.n.e. Kleopatra i Antoniusz połączyli armie, by spróbować pokonać Oktawiana w szalonej bitwie morskiej pod Actium, u zachodnich wybrzeży Grecji. Starcie okazało się jednak kosztowną porażką dla Egipcjan, zmuszając Antoniusza i Kleopatrę do ucieczki z powrotem do Egiptu.
Śmierć
Po poniesieniu miażdżącej porażki z rąk rzymskiego rywala Oktawiana, Marek Antoniusz, wierząc, że Kleopatra nie żyje, popełnił samobójstwo. W ślad za nim Kleopatra również popełniła samobójstwo, podobno przez ukąszenie bolenia, choć prawda na ten temat nie jest znana. Po śmierci 12 sierpnia 30 roku p.n.e. Kleopatra została pochowana obok Antoniusza w nieodkrytym jeszcze miejscu. Po śmierci Kleopatry Egipt stał się prowincją Imperium Rzymskiego.
Legendarność
W ciągu wieków, które upłynęły od jej panowania, życie Kleopatry przyciągnęło historyków, gawędziarzy i opinię publiczną. W czasach, gdy Egiptem wstrząsały wewnętrzne i zewnętrzne bitwy, Kleopatra trzymała kraj razem i okazała się tak potężnym przywódcą, jak każdy z jej męskich odpowiedników.
Dzieci
W 47 r. p.n.e. Kleopatra urodziła Cezarowi syna, którego nazwała Cezarion. Cezar jednak nigdy nie przyznał, że chłopiec był jego potomkiem, a w historii trwają dyskusje, czy rzeczywiście był jego ojcem. Później miała trójkę dzieci z Antoniuszem: bliźnięta Aleksandra Heliasza i Kleopatrę Selenę oraz kolejnego syna, Ptolemeusza Filadelfa.
Filmy i Szekspirowska gra
Saga o życiu Kleopatry, pełna politycznych ambicji i romantycznych intryg, była przedmiotem wielu dramatycznych retransmisji na przestrzeni lat. Jego najbardziej znanym dużym ekranie wcielenie było uznaniem i dziko drogie 1963 funkcji Kleopatry, z Elizabeth Taylor jako egipskiej królowej. Wcześniejsze wersje to film z 1917 roku z Thedą Barą i produkcja z 1934 roku z Claudette Colbert.
Jej romans z Markiem Antoniuszem zainspirował również słynną sztukę Williama Szekspira Antoniusz i Kleopatra, która po raz pierwszy została wystawiona w 1607 roku.