22 Tętnica krezkowa dolna
K.I. Ringe, S. Meyer
Tętnica krezkowa dolna jest tętnicą o ogólnie stałym początku. Prawie zawsze wychodzi z aorty, zwykle na wysokości trzeciego kręgu lędźwiowego, zaopatrując część okrężnicy poprzecznej, okrężnicę zstępującą, esicę i część odbytnicy.1-17 Liczba odgałęzień do esicy jest bardzo różna i waha się od jednego do sześciu. W celu zachowania przejrzystości na rysunkach przedstawiono tylko dwie tętnice esicze. Najważniejszym końcowym odgałęzieniem tętnicy krezkowej dolnej jest tętnica odbytnicza górna, która w 80% przypadków dzieli się na dwie główne gałęzie. Gałęzie te łączą się z czterema innymi tętnicami odbytniczymi, które są odgałęzieniami tętnicy biodrowej wewnętrznej.3,18 Tętnica odbytnicza górna jest główną gałęzią tętniczą zaopatrującą odbytnicę w krew. Dlatego podwiązanie dystalnie do ostatniego zespolenia z tętnicą esiczą (punkt Sudecka) może być niebezpieczne. Takie zespolenia odbytnicze mogą mieć znaczenie kliniczne w przypadku niedrożności tętnicy biodrowej zewnętrznej, gdy do zaopatrzenia kończyny w krew wykorzystuje się tętnice krezkowe dolne, odbytnicze górne, biodrowe wewnętrzne lub udowe. W takich przypadkach można zaobserwować zespół krezkowy steal.15,19
Dokładne określenie granicy między obszarami zaopatrywanymi przez tętnice krezkowe górne i dolne jest trudne ze względu na łuki tętnicze, czyli tętnice marginalne biegnące wzdłuż okrężnicy. W badaniach anatomicznych (dyssekcje tętnic) granica ta jest zwykle wyznaczana bardziej oralnie niż w badaniach angiograficznych. Angiografia lepiej obrazuje sytuację czynnościową, ale daje dowód tylko na obszar zaopatrywany przez tętnicę barwioną i nie wyklucza dodatkowego zaopatrzenia przez inną tętnicę. Ryc. 22.1 przedstawia kompromis pomiędzy danymi anatomicznymi i angiograficznymi.11,16,17,19-25
Ryc. 22.1 Schematyczna demonstracja obserwowanych lokalizacji obszaru działu wodnego między tętnicą krezkową górną a tętnicą krezkową dolną; wartości procentowe wskazują na częstość występowania każdej lokalizacji.
22.1 The Inferior Mesenteric Artery Branches into the Left Colic Artery, Sigmoid Arteries, and the Superior Rectal Artery (89%)
Fig. 22.2 Trifurcation of the main stem of the inferior mesenteric artery (~25%). Schemat (a) i DSA (b). Poza tym można docenić wydalanie kontrastu z cewki moczowej (*). 1 Tętnica krezkowa dolna; 2 tętnica okrężnicza lewa; 3 tętnice esicze; 4 tętnica odbytnicza górna.
Fig. 22.3 Bifurkacja głównego pnia tętnicy krezkowej dolnej; oba pnie odchodzą od gałęzi do esicy (~30%). Schemat (a) i DSA (b). 1 Inferior mesenteric artery; 2 left colic artery; 3 sigmoid branches; 4 superior rectal artery.
Fig. 22.4 Bifurkacja głównego pnia tętnicy krezkowej dolnej; tętnice esicze wywodzą się tylko z tętnicy odbytniczej górnej (~25%). Schemat.