Podstawowa przyczyna demencji doprowadzi Cię do właściwego kodu diagnozy.
Diagnoza „demencji” wymaga od nas najpierw zrozumienia tego terminu. Według Alzheimer’s Association:
Demencja jest ogólnym terminem oznaczającym spadek zdolności umysłowych na tyle poważny, aby przeszkadzał w codziennym życiu. Demencja nie jest konkretną chorobą. Jest to ogólny termin, który opisuje szeroki zakres objawów.
Takie rozumienie prowadzi nas do spojrzenia poza ogólny termin i zagłębienia się w dokumentację lekarską w poszukiwaniu wskazówek dotyczących kodów ICD-10-CM, które najdokładniej opisują stan pacjenta.a przykład, choroba Alzheimera, naczyniowa, Parkinsona, z ciałami Lewy’ego, alkoholowa i czołowo-skroniowa to tylko niektóre z wielu chorób, które powodują demencję, a każda choroba jest zdefiniowana w ICD-10-CM w oparciu o to, czy objawy demencji są obecne. Kodowanie na tym poziomie szczegółowości nie tylko pomaga opowiedzieć bardziej kompletną historię medyczną, która może poprawić wyniki zdrowotne pacjenta, ale również pomaga naukowcom i decydentom w określeniu, jak powszechne są te choroby i ich powiązane objawy.
Choroba Alzheimera
Aby określić ilościowo chorobę Alzheimera, w oparciu o to, czy dana osoba zaczęła doświadczać objawów wcześnie (np. w wieku 50 lat, w przeciwieństwie do późniejszych lat 70-tych), kody ICD-10-CM są następujące:
G30.0 Alzheimer’s disease with early onset
G30.1 Alzheimer’s disease with late onset
G30.8 Other Alzheimer’s disease
G30.9 Alzheimer’s disease, unspecified
Wiele osób cierpiących na chorobę Alzheimera może doświadczać faz pobudzenia, agresji, bojowości itp. Objawy te dramatycznie wpływają na poziom opieki potrzebnej do zapewnienia bezpieczeństwa danej osobie, dlatego bardzo ważne jest zakodowanie tej informacji, jeśli znajduje się ona w dokumentacji.
ICD-10-CM nakazuje nam stosowanie kodów drugorzędnych w celu rozróżnienia pomiędzy demencją bez zaburzeń zachowania (F02.80 Dementia w innych chorobach sklasyfikowanych gdzie indziej bez zaburzeń zachowania) od tych z zaburzeniami zachowania (F02.81 Dementia w innych chorobach sklasyfikowanych gdzie indziej z zaburzeniami zachowania).
Demencja naczyniowa
Demencja naczyniowa, lub demencja „wielozawałowa”, zwykle występuje z powodu uszkodzenia naczyń krwionośnych w mózgu w wyniku udaru. Jest to druga, po chorobie Alzheimera, najczęstsza przyczyna demencji. ICD-10-CM łączy chorobę z zachowaniem. Aby zakodować otępienie naczyniowe bez zaburzeń behawioralnych, należy użyć tylko kodu kombinacji F01.50 Otępienie naczyniowe bez zaburzeń behawioralnych. Aby zakodować otępienie naczyniowe z zaburzeniami zachowania, należy użyć tylko kodu kombinacji F01.51 Otępienie naczyniowe z zaburzeniami zachowania.
Otępienie alkoholowe
Kody kombinacji otępienia alkoholowego rozróżniają pomiędzy uzależnieniem od alkoholu a używaniem alkoholu: F10.27 Uzależnienie od alkoholu z utrzymującą się demencją spowodowaną alkoholem i F10.97 Używanie alkoholu, nieokreślone, z utrzymującą się demencją spowodowaną alkoholem. Należy zapytać świadczeniodawcę, czy dokumentacja jest niejasna, czy dana osoba powinna być zakodowana jako uzależniona czy używająca alkoholu. Jeśli dokumentacja zawiera oznaczenie poziomu alkoholu we krwi, należy zgłosić odpowiedni kod przyczyny zewnętrznej Y90.- Evidence of alcohol involvement determined by blood alcohol level … również.
Parkinson’s Disease
Osoby cierpiące na chorobę Parkinsona mogą rozwinąć objawy otępienia w ostatnich stadiach procesu chorobowego. Podczas gdy początkowe objawy choroby są związane z ruchem, w fazie demencji mogą wystąpić również objawy behawioralne. Kodowanie demencji i choroby Parkinsona razem może być trudne. W indeksie alfabetycznym ICD-10-CM, otępienie z parkinsonizmem odnosi się do otępienia z ciałami Lewy’ego (G31.83 Dementia with Lewy bodies). W tych przypadkach objawy są podobne do choroby Parkinsona, ale nie jest to diagnoza pacjenta. Aby zakodować rozpoznaną chorobę Parkinsona z otępieniem, należy użyć kodu G20 Choroba Parkinsona. Należy również użyć kodu pomocniczego dla „bez zaburzeń zachowania” (F02.80) lub „z zaburzeniami zachowania” (F02.81). Zapytaj świadczeniodawcę, jeśli dokumentacja nie jest wystarczająco jasna, abyś mógł dokonać rozpoznania.
Demencja czołowo-skroniowa
Demencja czołowo-skroniowa powstaje w wyniku uszkodzenia obszaru mózgu za czołem. Zaburzenia zachowania są często kodowane z tym stanem, ponieważ jednym z zadań płata czołowego jest filtrowanie słów i działań tak, aby były one społecznie akceptowalne. Kiedy ten obszar jest uszkodzony, osoba może rozbierać się publicznie, używać niegrzecznych słów, wyrażać niestosowność seksualną itp. Należy zgłosić tę chorobę wraz z G31.09 Inne otępienie czołowo-skroniowe i odpowiednim wtórnym kodem behawioralnym (F02.80 lub F02.81), aby odnotować, czy obecne są zaburzenia zachowania.
Wskazania: Delirium i wędrówki
Są jeszcze dwa kody, które zasługują na uwagę. Pierwszy kod dotyczy delirium spowodowanego znanym stanem fizjologicznym, F05 Delirium spowodowane znanym stanem fizjologicznym. Chociaż osoby z demencją mogą mieć urojenia lub halucynacje, delirium jest często spowodowane infekcją (często infekcją dróg moczowych), niewłaściwym zarządzaniem lekami itp. Nie powinno być uważane za objaw demencji, chyba że świadczeniodawca udokumentuje je jako takie.
Drugi kod dotyczy wędrówki, Z91.83 Wędrówka w chorobach sklasyfikowanych gdzie indziej. Wędrowanie jest jednym z najbardziej niebezpiecznych objawów dla pacjentów z demencją. Stowarzyszenie Alzheimera donosi, że sześć na 10 osób (60 procent) z demencją będzie błądzić w pewnym momencie. Należy pamiętać, aby zakodować to zachowanie, jeśli zostało udokumentowane w dokumentacji medycznej. Wędrowanie jest ostrzeżeniem dla opiekunów i personelu medycznego, że dana osoba jest narażona na wysokie ryzyko urazów i sytuacji, które mogą doprowadzić do śmierci. Środki, które mogą być konieczne do podjęcia, włączając w to dodatkowy personel opiekujący się, przeniesienie do monitorowanego miejsca zamieszkania, itp. zależą od dokumentacji w dokumentacji medycznej i właściwego kodowania.
Zanik pamięci
ICD-10-CM dostarcza kodów dla utraty pamięci bez demencji, jak również. Po pierwsze, należy wiedzieć, że pewna utrata pamięci jest normalną częścią starzenia się i nie jest procesem chorobowym. Określa się to na podstawie tego, czy utrata pamięci jest mniej więcej taka sama jak u osób w tym samym wieku, czy też jest znacznie większa.
Dla osób, które mają mniej więcej taką samą ilość zapomnień jak wszyscy inni w ich wieku, należy użyć R41.81 Pogorszenie funkcji poznawczych związane z wiekiem. Dla pacjentów doświadczających większego spadku niż oczekiwany dla ich wieku i jeśli świadczeniodawca wyraźnie udokumentuje „łagodne otępienie poznawcze”, użyj G31.84 Łagodne zaburzenia poznawcze, tak określone. Diagnoza ta niesie ze sobą dużą wagę emocjonalną i potencjalny wpływ na decyzje życiowe pacjenta. Jeśli masz wątpliwości co do prawidłowego kodu, zapytaj świadczeniodawcę.
Karla Grimwood, MS, CPC, CPMA, CEMC, ma ponad 20 lat doświadczenia w opiece zdrowotnej, a przez ostatnie siedem lat koncentrowała się na kodowaniu i audycie. Pracuje jako audytor zgodności lekarzy w HealthTexas Provider Network, jednostce stowarzyszonej z Baylor Scott & White Health w Dallas w Teksasie. Grimwood jest członkiem lokalnego rozdziału Fort Worth, Texas.
Źródła
Alzheimer’s Association. www.alz.org
2019 ICD-10-CM Official Guidelines for Coding and Reporting
