Anderwald zbadał użycie form <a> vs <u> wśród osób mówiących tradycyjnymi dialektami we Freiburg English Dialect Corpus (FRED), korpusie danych tradycyjnego dialektu przez mówców urodzonych (głównie) przed rokiem 1920 z całej Wielkiej Brytanii. Wszystkie przypadki form czasu przeszłego najczęściej występujących czasowników posiadających trójczłonowy paradygmat – sink, drink, ring, sing, begin – zostały wyodrębnione ze wszystkich obszarów dialektalnych, a każde użycie zostało sklasyfikowane jako standardowe (np. sang) lub niestandardowe (np. sung). Z ogólnej liczby 218 użyć czasu przeszłego, autorka stwierdziła, że formy niestandardowe zostały użyte w 91 (42%) przypadkach. Następnie porównała osoby posługujące się tradycyjnym dialektem z młodymi przedstawicielami klasy robotniczej w mieście, pochodzącymi z Corpus of London Teenage Speech (COLT) i stwierdziła, że używali oni form niestandardowych prawie w 67% przypadków (należy jednak dodać uwagę, że w korpusie było tylko 12 przypadków użycia form niestandardowych dla tej grupy społecznej). Pomimo presji norm nakazowych, wyniki pokazują, że użycie form niestandardowych dla tych czasowników jest dziś tak samo silne, jak w przeszłości.