Wyznaczyłeś cel na mecz i go osiągnąłeś. Oprócz cheerleaderek na arenie, istnieje wewnętrzna cheerleaderka, która sprawia, że jesteś szczęśliwy i daje ci to zmotywowane uczucie. Jest nim dopamina. Dopamina w mózgu jest ważnym neuroprzekaźnikiem, który jest często przypisywany do chemii przyjemności. Ale to nie wszystko, co robi; badania zidentyfikowały rolę dopaminy w strachu, emocji i postrzegania ryzyka również. Tak jak ona może motywować Cię do robienia więcej, może również sprawić, że będziesz robić mniej.
Zbyt wiele dobrego jest również niebezpieczne, a jednym z podstawowych przykładów jest uzależnienie. Uczucie bycia na haju jest spowodowane uwalnianiem dopaminy podczas nagradzających doświadczeń, a jeśli ktoś szuka tych przyjemnych doświadczeń regularnie, to jest to uzależnienie.
Również, zarówno zdrowe, jak i niezdrowe wskazówki modulują poziom dopaminy, a nasz organizm reaguje na różne sposoby, aby go zrównoważyć – równowaga poziomów dopaminy w często określana jest jako dobry stan zdrowia. Niski poziom dopaminy prowadzi do niezdolności do odczuwania przyjemności, jak w depresji. Inne problemy związane z niedoborem dopaminy to zmęczenie, zapominalstwo, otyłość, problemy z koncentracją i trudności w wykonywaniu zadań. Z drugiej strony, nadmiar dopaminy jest również szkodliwy, ponieważ zbyt duża jej ilość wiąże się ze schizofrenią i psychozą. Chcesz wiedzieć o skutkach dopaminy oglądać wideo.
Z dopaminy uwolnienia w obu pragnień i strachu, to na pewno wydaje się być dobrodziejstwem i zmorą. Ten obosieczny miecz z pewnością intryguje wielu naukowców, aby zbadać dalej. Badanie z 2018 roku przeprowadzone przez naukowców z University of California, Berkeley, znalazło jeszcze inne oblicze dopaminy. Krytycznym odkryciem opublikowanym w Neuron jest to, że dopamina jest również uwalniana w odpowiedzi na nieprzyjemne doświadczenia, aby przygotować mózg do przyszłych zachowań unikających.
„W uzależnieniu ludzie szukają tylko następnej nagrody i będą podejmować wiele ryzyka, aby uzyskać następny zastrzyk narkotyków nadużywania”, powiedział Stephan Lammel, asystent profesora UC Berkeley w dziedzinie biologii molekularnej i komórkowej oraz starszy autor pracy opisującej wyniki w czasopiśmie Neuron. „Obecnie nie znamy neurobiologicznych podstaw pewnych ryzykownych zachowań osób uzależnionych, takich jak dzielenie się akcesoriami narkotykowymi, pomimo udowodnionego ryzyka śmiertelności i zachorowalności z tym związanej. Zrozumienie, jak narkotyki zmieniają obwody neuronalne zaangażowane w awersję, może mieć ważne implikacje dla uporczywej natury zachowań związanych z poszukiwaniem narkotyków w obliczu negatywnych konsekwencji.”
Ale niektórzy neurobiolodzy od dawna spekulowali o potencjalnej roli dopaminy w sygnalizowaniu awersyjnych zdarzeń, jej podwójna osobowość pozostawała ukryta aż do niedawna, ponieważ neurony w mózgu, które uwalniają dopaminę w odpowiedzi na nagrody, są osadzone w innym obwodzie niż neurony, które uwalniają dopaminę w odpowiedzi na bodźce awersyjne.
Johannes de Jong, pierwszy autor badania, był w stanie jednocześnie rejestrować sygnały z obu obwodów dopaminowych poprzez wszczepienie kaniul światłowodowych w dwóch regionach mózgu – oddzielonych od siebie zaledwie o kilka milimetrów – wykorzystując nową technologię zwaną fotometrią światłowodową.
„Nasza praca po raz pierwszy precyzyjnie określa obwody mózgowe, w których zachodzi uczenie się o nagrodach i awersji” – powiedział Lammel. „Posiadanie oddzielnych neuronalnych korelatów dla zachowań apetycznych i awersyjnych w naszym mózgu może wyjaśniać, dlaczego dążymy do coraz większych nagród, jednocześnie minimalizując zagrożenia i niebezpieczeństwa. Takie zrównoważone zachowanie podejścia i unikania uczenia się jest z pewnością pomocne w przetrwaniu konkurencji w stale zmieniającym się środowisku.”
Nowo odkryta rola dopaminy dostosowuje się do rosnącego uznania, że neuroprzekaźnik ma zupełnie inne role w różnych obszarach mózgu, czego przykładem jest jego funkcja mimowolnego ruchu, który jest dotknięty w chorobie Parkinsona. Wyniki wyjaśniają również wcześniejsze sprzeczne eksperymenty, z których niektóre wykazały, że dopamina wzrasta w odpowiedzi na bodźce awersyjne, podczas gdy inne nie.
„Odeszliśmy od rozważania neuronów dopaminowych jako po prostu jednorodnej populacji komórek w mózgu, która pośredniczy w nagradzaniu i przyjemności do bardziej określonego, zniuansowanego obrazu roli dopaminy, w zależności od tego, gdzie jest ona uwalniana w mózgu” – powiedział Lammel.
Większość tego, co wiadomo o dopaminie, zostało wywnioskowane z badań na gryzoniach i małpach, gdzie badacze nagrywali z komórek w określonym regionie mózgu, który zawiera tylko neurony dopaminowe reagujące na nagrodę. Jest możliwe, powiedział Lammel, że przez błędy w próbkowaniu, neurony dopaminowe, które reagują na awersyjną stymulację zostały pominięte.
Zgodnie z panującą „hipotezą błędu przewidywania nagrody”, neurony dopaminowe są aktywowane i produkują dopaminę, gdy działanie jest bardziej nagradzające niż się spodziewamy, ale pozostają na poziomie podstawowej aktywności, gdy nagroda odpowiada naszym oczekiwaniom i wykazują obniżoną aktywność, gdy otrzymujemy mniejszą nagrodę niż przewidywano.
Dopamina zmienia obwody neuronalne i trenuje mózg – na dobre i na złe – w dążeniu do tego, co przyjemne i unikaniu tego, co nieprzyjemne.
„W oparciu o hipotezę błędu przewidywania nagrody, ustaloną tendencją było podkreślanie zaangażowania dopaminy w nagrodę, przyjemność, uzależnienie i uczenie się związane z nagrodą, z mniejszym uwzględnieniem zaangażowania dopaminy w procesy awersyjne,” powiedział Lammel.
Aby rozdzielić różne obwody dopaminowe, de Jong i Lammel współpracowali z laboratorium Karla Deisserotha na Uniwersytecie Stanforda, który kilka lat temu opracował technologię fotometrii światłowodowej.
Fotometria światłowodowa polega na wprowadzeniu cienkich, elastycznych przewodów światłowodowych do mózgu i rejestrowaniu sygnałów fluorescencyjnych wydzielanych przez neurony i ich aksony, które uwalniają dopaminę. Znaczniki fluorescencyjne są wprowadzane do neuronów za pośrednictwem wirusa, który celuje tylko w te komórki.
W poprzednich eksperymentach na małpach, Lammel powiedział, naukowcy nagrywali z komórek dopaminowych bez wiedzy, gdzie w mózgu aksony komórek osiągnęły, które mogą być obszary milimetrów od ciała komórki. Pracując z myszami, de Jong nagrywał jednocześnie z aksonów dopaminowych w bocznych i przyśrodkowych regionach obszaru zwanego jądrem akumbens, uważanego za integralną część mózgowych obwodów nagrody. W ten sposób uchwycił aktywność komórek, których aksony docierają do tych rejonów z obszarów dopaminergicznych w śródmózgowiu, a konkretnie z brzusznej części śródmózgowia.
Ku ich zaskoczeniu, aksony w obszarze przyśrodkowym uwalniały dopaminę w odpowiedzi na bodziec awersyjny – łagodny wstrząs elektryczny w stopę – podczas gdy te w obszarze bocznym uwalniały dopaminę tylko po bodźcach pozytywnych.
„Mamy dwa różne podtypy komórek dopaminowych: jedna populacja pośredniczy w przyciąganiu, a druga w awersji, i są one anatomicznie oddzielone”, powiedział Lammel.
Ma on nadzieję, że te odkrycia mogą być potwierdzone u małp i ludzi, i prowadzić do nowych podejść do zrozumienia i leczenia uzależnień i innych dolegliwości mózgu.
Dopamina uwolniona po przeczytaniu początku na pewno zmotywowała cię do dokończenia artykułu!!!
Dopamina uwolniona po przeczytaniu początku na pewno zmotywowała cię do dokończenia artykułu!!!