Jeśli chodzi o legendarne samochody wyścigowe, niewiele nazw wywołuje większe poczucie szacunku i nostalgii niż BMW E30 M3. Podczas gdy ta niemiecka ikona sportów motorowych zajmuje szczególne miejsce w sercach wielu entuzjastów motoryzacji, istniał prekursor M3, który radził sobie zarówno na torze, jak i na ulicach. Mercedes-Benz 190E 2.3-16 był samochodem wyścigowym sprzedawanym na ulicach, który ostatecznie doprowadził do powstania linii AMG Mercedesa.
Wyścigi na ulicach
Kiedy BMW zadebiutowało M3 w 1986 r., nie było to show-queen dealerskie auto, którym mieliby się niezdarnie zajmować menedżerowie średniego szczebla, którzy właśnie spłacili kredyty na studia marketingowe. To było wypowiedzenie wojny, wyzywający pokaz odwetu na rodzimym rywalu BMW, Mercedesie-Benz. Mercedes wprowadził model 190E 2.3-16 w wersji drogowej dwa lata wcześniej w celu uzyskania homologacji, aby móc startować w serii DTM w Europie. Był to najlepszy rodzaj samochodu konsumenckiego, jaki firma może wypuścić na rynek: zestrojony samochód wyścigowy, aby sprostać limitom sprzedaży dla konkurencji.
2.3-16 został początkowo opracowany z myślą o rywalizacji w Rajdowych Mistrzostwach Świata, przy niedorzecznych kosztach rozwoju, które podobno wyniosły blisko 1 miliard dolarów w dzisiejszych dolarach. Gdy Audi zaczęło dominować na scenie rajdowej ze swoim systemem napędu na wszystkie koła Quattro, Mercedes zahamował rywalizację w rajdach i wycofał się ze sceny. Dopiero kilka lat później niemiecki producent zaczął planować starty w serii samochodów turystycznych DTM, która wymagała homologacji. Doprowadziło to do wyprodukowania silnika rajdowego o mocy 320 KM, który zmieścił się pod maską luksusowego samochodu z homologacją uliczną.
Skrzydła do latania
To był pierwszy z kompaktowych niemieckich samochodów luksusowych w USA i wydawał się bardzo mały w porównaniu do każdego sedana na dzisiejszych ulicach. Model 190E był wyposażony w zaawansowany pakiet aerodynamiczny obejmujący progi boczne, błotniki i niezbyt rzucające się w oczy tylne skrzydło. Późniejsze modele rozwinęły te cechy w pełniejszy sposób, włączając w to znacznie większe skrzydło w rzadko spotykanym modelu Evolution. 190E miał samopoziomujące się tylne zawieszenie i czterokołowe hamulce tarczowe, a moc była przenoszona na 15-calowe koła za pośrednictwem pięciobiegowej skrzyni biegów typu dog-leg, co oznacza, że bieg wsteczny znajdował się w lewym górnym położeniu na shifterze. Ta cecha była zamierzona, aby dać kierowcy szybkie i łatwe przejście między drugim i trzecim biegiem, gdzie większość wyścigów prawdopodobnie będzie miała miejsce.
Główną cechą przypisywaną sukcesowi 2.3-16 był silnik, 2,3-litrowa czterozaworowa jednostka zwieńczona głowicą cylindra prosto z legendarnego Cosworth motorsports. Głowica została odlana na zamówienie przez firmę Cosworth, która zajęła się portretowaniem i projektowaniem. Silnik 2.3-16 o mocy 182 KM i momencie obrotowym 173 lb-ft osiągał prędkość 60 mph w 7,9 sekundy, a czas przejazdu 1/4 mili wynosił 16,7 sekundy. Amerykańska wersja tego samochodu mogła pochwalić się nieco niższymi wynikami ze względu na różne przepisy dotyczące emisji spalin, które musiały być spełnione w tamtym czasie.
Narodziny mistrza
Po debiucie M3 szybko stało się jasne, że 2.3-16 nie będzie w stanie wytrzymać konkurencji. Było cięższe o prawie 300 funtów, miało 15 KM mniej i nawet o cztery cale dłuższy rozstaw osi. Późniejsze silniki o pojemności 2,5 litra upchnięto w tej niewielkiej wyścigówce, próbując dotrzymać kroku BMW, ale okazało się, że to nie wystarczy, aby pokonać niemieckiego behemota. Produkcja modelu 2.3-16 zakończyła się w 1987 roku.
Pomimo, że 190E 2.3-16 nie może poszczycić się takim samym kultem jak M3, właściciele BMW na całym świecie mają dług wdzięczności wobec Mercedesa za pobudzenie jednej z największych wyścigowych rywalizacji wszechczasów i danie społeczeństwu smaku prawdziwego wyścigowego rodowodu.