Międzynarodowy symbol dostępu został zaprojektowany przez duńską studentkę wzornictwa Susanne Koefoed w 1968 roku. Pierwszy szkic powstał na konferencji radykalnego designu zorganizowanej przez Organizację Studentów Skandynawskich (SDO). Grupa zorganizowała letnią sesję studyjną w sztokholmskiej uczelni sztuki i designu Konstfack, w czasie której odbywały się na przemian sesje warsztatowe i większe wykłady. W wykładach tych ton nadawał amerykański projektant i pedagog Victor Papanek. Również w pismach, które sformułował w tym okresie, wyobrażał sobie osoby niepełnosprawne – zarówno fizycznie, jak i psychicznie – jako postacie wymagające nowej uwagi. Choć nie ma dowodów na to, że Papanek spotkał Koefoeda, jego wpływ przeniknął do seminarium, na którym powstał oryginalny ISA. Koefoed, któremu powierzono zadanie stworzenia znaku-symbolu oznaczającego zakwaterowanie bez barier, zaprezentował wczesną wersję tego symbolu na wystawie w lipcu 1968 roku, zorganizowanej na zakończenie seminarium SDO. Symbol Koefoeda przedstawia pusty wózek inwalidzki. Ikona ta była szeroko promowana w Szwecji w następnym roku.
Karl Mountain, dyrektor nowego szwedzkiego Instytutu Osób Niepełnosprawnych, również promował projekt Koefoeda w Rehabilitation International. Szef Międzynarodowej Komisji Technologii i Dostępności (ICTA) RI, Mountain został poproszony przez RI o utworzenie specjalnego komitetu, który miał znaleźć i dostarczyć symbol na zjazd grupy w 1969 roku w Dublinie. Grupa Mountaina została poproszona o wybranie jednego z sześciu symboli. Kiedy zaprezentowano symbol Koefoeda, kilku członków skarżyło się, że jest on zbyt surowy i nieczytelny. Jak zauważył Mountain: „drobną niedogodnością symbolu są równie grube linie, które mogą sprawiać wrażenie monogramu liter. Z 'głową' na symbolu ta niedogodność zniknęłaby.” Biorąc oryginalną kopię projektu, Mountain dodałby okrąg do górnej części siedziska, aby sprawić wrażenie siedzącej postaci.