Frederick Douglass i Helen Pitts
Małżeństwo: 1884
Para: Frederick Douglass to były niewolnik, który stał się przywódcą ruchu abolicjonistycznego. W 1884 r. miał 66 lat i był wdowcem, starszym mężem stanu, który piastował stanowisko Recorder of Deeds w Dystrykcie Kolumbii. Helen Pitts miała 46 lat, była białą sufrażystką, pisarką i wydawcą, która pracowała jako urzędniczka w biurze Douglassa. Pomogła Douglassowi napisać jego autobiografię.
Ich historia: Douglass spędził rok w depresji z powodu śmierci swojej pierwszej żony Anny w 1882 roku. Kiedy on i Pitts wzięli ślub, nowa para spotkała się z burzą krytyki w społeczeństwie Waszyngtonu i lokalnej prasie. Ich rodziny nie miały się lepiej; dzieci Douglassa czuły się zdradzone, a synowa wytoczyła mu nawet proces. Rodzina Pittsa była abolicjonistami, którzy podziwiali Douglassa, ale niektórzy członkowie rodziny nie mogli się zmusić do zaakceptowania go. Najbliżsi przyjaciele pary byli jednak przy nich. Pitts zauważył: „Miłość przyszła do mnie i nie bałem się poślubić człowieka, którego kochałem z powodu jego koloru skóry”. Douglass miał bardziej żartobliwą odpowiedź na kontrowersje: „To dowodzi, że jestem bezstronny. Moja pierwsza żona była koloru mojej matki, a druga, koloru mojego ojca.” Para była razem przez 11 lat, aż do śmierci Douglassa w 1895 roku. Pitts, wbrew życzeniom dzieci Douglassa, zamieniła jego dom w muzeum i stworzyła Frederick Douglass Memorial and Historical Association. Zmarła w 1903 r.
Samuel Coleridge-Taylor i Jessie Walmisley
Małżeństwo: 1899
Para: Coleridge-Taylor był mieszanej rasy (Sierra Leone Creole ojciec i angielski matka) muzyczny prodigy, który uczęszczał do Royal College of Music. Jest on pamiętany jako największy czarny brytyjski kompozytor i jest czasami nazywany „Czarnym Mahlerem”. Jessie Walmisley pochodziła z zamożnej rodziny. Była pianistką i koleżanką z klasy w RCM.
Ich historia: Kiedy para zdecydowała się na ślub, Coleridge-Taylor miał 24 lata i właśnie miał premierę swojego arcydzieła „Hiawatha’s Wedding Feast”. Utwór ten natychmiast uczynił go międzynarodową gwiazdą. Być może to dało mu pewność siebie, że spotka się z rodzicami Walmisleya w ich domu, aby zmniejszyć napięcie w relacjach z przyszłymi teściami. Walmisleyowie byli przeciwni małżeństwu, ale, przynajmniej formalnie, wyrazili na nie zgodę. Para czasami pracowała razem, Walmisley akompaniował na fortepianie podczas występów. W ciągu następnych trzech lat urodził im się syn i córka. Coleridge-Taylor bardziej zaangażował się w kwestie równości rasowej i wstąpił do Ruchu Panafrykańskiego, gdzie zbliżył się do W.E.B. DuBois i zainteresował kulturą afroamerykańską. Coleridge-Taylor zmarł w 1912 roku w wieku 37 lat, a jego córka Avril, która stała się popularną kompozytorką i dyrygentką, dorastała w skomplikowany sposób myśląc o swojej tożsamości rasowej. Artykuł w Jet Magazine z 1955 roku donosił, że mieszkała w RPA, gdzie była traktowana jako biała i warunkowo popierała apartheid.
Credit: Library of Congress
Credit: Library of Congress
Jack Johnson i Etta Terry Duryea
Małżeństwo: 1911
Para: Jack Johnson, „Galveston Giant”, był pierwszym czarnoskórym mistrzem świata w boksie wagi ciężkiej. Ignorował ówczesne zwyczaje Jima Crowa i żył tak ostentacyjnie, jak mu się podobało. Obejmowało to posiadanie kilku dziewczyn jednocześnie, z których część była prostytutkami. W 1911 roku miał 32 lata i był znany na całym świecie z wygranej „walki stulecia”. Duryea była pełną przepychu brooklyńską socjetą, która miała 28 lat.
Ich historia: W autobiografii z 1927 roku, Johnson powiedział, że wczesne związki z czarnymi kobietami spowodowały, że „wyrzekł się kolorowych kobiet i postanowił, że odtąd mój los będzie rzucony tylko z białymi kobietami.” Zaczął spotykać się z Duryea w 1909 roku, jednocześnie żonglując związkami z dwoma innymi białymi kobietami. Według dokumentu Kena Burnsa „Unforgiveable Blackness”, Duryea oczekiwała wierności od Johnsona, a Johnson z kolei stał się podejrzliwy wobec Duryea. Ich związek był obraźliwy, a Johnson raz pobił Duryeę tak mocno, że trafiła do szpitala. Miesiąc później para wzięła potajemny ślub. Gdy wieść o tym się rozeszła, Duryea zaczęła się izolować i popadać w depresję. W 1912 roku odebrała sobie życie. Johnson ożenił się ponownie dwa razy, w obu przypadkach z białymi kobietami – Lucille Cameron i Irene Pineau. Cameron, która wyszła za Johnsona zaledwie kilka miesięcy po samobójstwie Duryei, była z nim przez 12 lat. W tym czasie Johnson był wielokrotnie oskarżany na podstawie ustawy Manna, która zabraniała przekraczania granicy stanu z kobietą w „niemoralnym celu”. (Prawo to było często wykorzystywane do prześladowania zgodnych par międzyrasowych.) On i Cameron uciekli z kraju i żyli na wygnaniu, a Johnson w końcu odsiedział wyrok w więzieniu federalnym. Rozwiedli się w 1924 roku. Pineau była z Johnsonem przez 21 lat, aż do jego śmierci w 1946 roku. Powiedziała: „Kochałam go za jego odwagę. Stawiał czoła światu bez strachu. Nie było nikogo ani niczego, czego by się obawiał.”
Louisa i Louis George Gregory
Małżeństwo: 1912
Para: Louis Gregory, syn byłych niewolników z Karoliny Południowej, został adwokatem w Departamencie Skarbu USA. Najbardziej znany jest z tego, że przyjął wiarę bahaicką i promował jej rozprzestrzenianie się na południowym wschodzie. Louisa Matthews była białą Brytyjką również zaangażowaną w wiarę Baha’i.
Ich historia: Louis i Louisa poznali się w Egipcie podczas pielgrzymki na Bliski Wschód, gdzie spotkali przywódcę bahaitów Abdu’l-Bahę. Rok później Abdu’l-Baha zasugerował im, aby rozważyli małżeństwo. Ich związek był pierwszym międzyrasowym małżeństwem w wierze bahaickiej, której przesłanie o jedności rasowej jest jednym z głównych założeń. Para, zaniepokojona „sensacyjnymi artykułami w gazetach”, unikała publicznej uwagi, powiedział Louis. Louis stał się krajowym przywódcą wiary i jedną z jej najbardziej czczonych postaci, ale jego praca na Południu oznaczała, że para musiała spędzać czas osobno. Louisa spędzała większą część roku ucząc w Europie Wschodniej, a lato spędzali razem. Louis zmarł w 1951 roku, a Louisa w 1956.
George Schuyler i Josephine Cogdell
Małżeństwo: 1928
Para: George Schuyler był czarnym dziennikarzem z Harlemu, znanym ze swoich konserwatywnych poglądów i ostrej krytyki MLK. Josephine Cogdell była białą dziedziczką z Teksasu, która była pisarką na pół etatu i jednorazową pin-up girl.
ich historia: Wkrótce po ich ślubie George opublikował pamflet, w którym przekonywał, że „mezcegenacja” wyleczy problemy rasowe w Stanach Zjednoczonych. On i Josephine – często pamiętana jako przesadna matka sceniczna – wychowywali swoją córkę Philippę na cudowne dziecko w dziedzinie muzyki, aby udowodnić, że dzieci mieszane rasowo są silnym potomstwem. Philippa stała się sławna i odniosła sukces jako pianistka, ale musiała przybierać dwie tożsamości (jedną czarną, drugą białą) w zależności od tego, gdzie zarezerwowano jej następny koncert. Podobnie jak jej ojciec, została konserwatywną dziennikarką i zginęła w wypadku helikoptera, gdy służyła jako korespondentka podczas wojny w Wietnamie. Josephine popełniła samobójstwo dwa lata później. George dożyłby 82 lat.
Josephine Baker i Jean Lion
Małżeństwo: 1937
Para: Baker była ikoną Jazz Age entertainer i aktywistką praw obywatelskich, która stała się francuskim agentem ruchu oporu. W latach 30. była jedną z najsłynniejszych artystek rozrywkowych na świecie i wolała mieszkać w Paryżu, mieście, które ją przyjęło. Zanim jej kariera nabrała rozpędu w Europie, była dwukrotnie zamężna w Stanach Zjednoczonych. Jean Lion był francuskim przemysłowcem żydowskiego pochodzenia, który prawdopodobnie był odpowiedzialny za jedną z 15 000 propozycji małżeństwa, które Baker, jak twierdziła, otrzymała w tym okresie swojego życia.
Ich historia: Po słabym przyjęciu spektaklu na Broadwayu w 1936 roku (niektóre recenzje były jawnie rasistowskie), Baker wróciła na stałe do Paryża. W następnym roku wyszła za mąż za Liona, stając się tym samym legalną obywatelką Francji. W tym samym czasie zrzekła się również obywatelstwa amerykańskiego. Podczas nazistowskiej okupacji Francji Baker i Lion byli w separacji, ale pozostali małżeństwem. Baker ukrywała w swoim domu uchodźców wojennych i prowadziła działalność szpiegowską na rzecz ruchu oporu. Pomimo tego, że była czarnoskórą żoną Żyda, wykorzystała swój wielki urok, aby odeprzeć podejrzenia niemieckich oficerów. W 1947 r. Baker poślubiła białego francuskiego kompozytora Jo Bouillona. Nie mogąc mieć dzieci, para adoptowała 12 dzieci o różnym pochodzeniu etnicznym. Baker nazwała je „Tęczowym Plemieniem” i przez następne dwie dekady intensywnie promowała je (aż do przesady) jako symbole jedności rasowej. Rozwiodła się z Bouillonem w 1961 roku i niektóre z dzieci zamieszkały z nim. Baker zmarła w 1975 roku.
Credit: Dennis Royle
Credit: Dennis Royle
Seretse Khama i Ruth Williams
Małżeństwo: 1948
Para: Seretse Khama był afrykańskim księciem studiującym prawo w Londynie, następnym w kolejce do zastąpienia swojego ojca jako przywódcy ludu Bamangwato. Ruth Williams była angielską urzędniczką w firmie Lloyd’s of London.
Ich historia: Para poznała się w 1947 roku na potańcówce i od razu połączyło ich wspólne zainteresowanie jazzem. Spotykali się po cichu przez rok, spotykając się z rasistowskimi reakcjami londyńczyków, zanim doszło do ich pierwszego pocałunku i dyskusji o małżeństwie. Ich decyzja o ślubie wywołała serię międzynarodowych incydentów. W Londynie, rząd brytyjski próbował zablokować ślub (ojczyzna Seretse, Bechuanaland, była brytyjskim protektoratem), a para miała problemy ze znalezieniem urzędnika. W Bechuanalandzie wuj Seretse, jako pełniący obowiązki wodza, dodatkowo zablokował roszczenia Seretse do tytułu wodza, choć decyzja ta została później unieważniona po dramatycznym wybuchu poparcia plemion dla Seretse i Ruth. Obok, apartheidowy rząd RPA lobbował rząd brytyjski, aby powstrzymać międzyrasową parę przed przejęciem władzy. W 1950 r. Wielka Brytania zesłała parę do Londynu. Pozwolono im wrócić w 1956 r., po tym jak Seretse zrzekł się tronu. Założył on nową partię polityczną i w 1965 r. został wybrany na pierwszego prezydenta kraju. W następnym roku jego kraj uzyskał niepodległość i zmienił nazwę na Botswana. Od tego momentu para stała się Sir Seretse Khama i Lady Ruth Khama. Khama pozostał u władzy aż do swojej śmierci w 1980 roku. Lady Khama kontynuowała działalność charytatywną aż do swojej śmierci w 2002 roku. Para miała czworo dzieci – jedną córkę i trzech synów – którzy kontynuują polityczną dynastię. Ich historia została niedawno przedstawiona w filmie A United Kingdom.
Credit: JACK HARRIS
Credit: JACK HARRIS
Pearl Bailey i Louie Bellson
Małżeństwo: 1952
Para: Byli jedną z największych par mocy w historii muzyki. Bailey była czarnoskórą gwiazdą Broadwayu i kabaretu, której kariera trwała sześć dekad. Bellson był „największym perkusistą jazzowym na świecie”, według Duke’a Ellingtona, i przez pewien czas był jedynym białym członkiem orkiestry Ellingtona. Następnie Bellson został liderem zespołu przez następne pięć dekad swojej długiej kariery w Hall of Fame.
Ich historia: Do czasu spotkania pary, Bailey była wcześniej czterokrotnie zamężna. Ona i Bellson znali się zaledwie cztery dni przed ślubem, ale to się nie zmieniło – ich związek trwał 37 lat, aż do śmierci Bailey w 1990 roku. Ślub wzięli w Londynie w nadziei, że zostaną tam lepiej przyjęci niż w USA, ale i tak związek wywołał poruszenie w londyńskiej prasie. Obaj stali się muzycznymi współpracownikami, przy czym Bellson pełnił funkcję dyrektora muzycznego Baileya. W połowie lat 50. adoptowali czarnoskórego chłopca, a kilka lat później urodziła im się córka. Jako wieloletnia republikanka, Bailey rzadko wypowiadała się na tematy rasowe i zawsze popierała bezbarwny sposób życia. Jak sama to kiedyś określiła: „Chodzę z miłością i mam nadzieję, że się nią otrę”. Bellson, która ponownie wyszła za mąż po śmierci Bailey, zmarła w 2009 roku.
Mildred i Richard Lovingowie
Małżeństwo: 1958
Para: Mildred Jeter była z mieszanego czarnego, białego i rdzennie amerykańskiego rodowodu. Identyfikowała się jako rdzenna Amerykanka. Richard Loving był białym pracownikiem budowlanym.
Ich historia: Mildred i Richard mieszkali w małej społeczności Wirginii z historią luźnych stosunków rasowych. Para poznała się po raz pierwszy, gdy byli uczniami w oddzielnych, segregowanych szkołach. Mildred i Richard pobrali się w wieku odpowiednio 18 i 24 lat w pobliskim Waszyngtonie, aby ominąć obowiązującą w Wirginii ustawę o integralności rasowej, która zakazywała małżeństw mieszanych ras. Pomimo posiadania legalnej licencji małżeńskiej, para została aresztowana i zmuszona do opuszczenia Wirginii. Zamieszkali w Waszyngtonie i mieli trójkę dzieci, ale w końcu wrócili do Wirginii, nie zważając na prawo. Z pomocą ACLU, para zaskarżyła prawo Wirginii, które zostało jednogłośnie unieważnione przez Sąd Najwyższy USA w 1967 roku. Pomimo swojego miejsca w historii, para unikała światła reflektorów i rzadko udzielała wywiadów. Richard zginął w wypadku samochodowym w 1975 roku, a Mildred zmarła w 2008 roku. Ich historia została udramatyzowana kilka razy, w tym film Loving z 2016 roku.
Sammy Davis Jr. i May Britt
Małżeństwo: 1960
Para: Davis był przekraczającym granice konferansjerem Rat Pack, który użyczył swojej obecności na wydarzenia związane z ruchem praw obywatelskich. Britt była szwedzką aktorką, która przeniosła się do Hollywood w późnych latach 50-tych i grała u boku takich gwiazd jak Marlon Brando i Montgomery Clift.
Ich historia: Kiedy Davis i Britt poznali się w 1959 roku, każde z nich próbowało wydostać się z upadających małżeństw (rozwiedli się w 1960 roku). Davisowi nie były obce związki międzyrasowe – jego nieudany romans z Kim Novak jest materiałem na hollywoodzką legendę i podobno doprowadził do jego krótkiego „hollywoodzkiego małżeństwa” z czarnoskórą tancerką Loray White. Już podczas randek Davis i Britt spotykali się z wulgarnymi komentarzami na tle rasowym podczas publicznych wystąpień i występów. Po ślubie, para pozostała razem przez osiem lat i miała córkę oraz dwóch adoptowanych synów. Według pamiętnika ich córki Tracey, Britt przestała grać, ponieważ studio porzuciło ją w reakcji na małżeństwo. Książka Tracey opisuje Davisa jako kochającego, ale nieobecnego ojca, który martwił się o życie Tracey jako mieszanego rasowo dziecka w latach 60. Po rozwodzie Davis i Britt ponownie wyszli za mąż w późniejszych latach. Davis zmarł w 1990 roku, a Britt nadal mieszka w Kalifornii.
Credit: Spencer Platt
Credit: Spencer Platt
Bill de Blasio i Chirlane McCray
Małżeństwo: 1994
Para: Dziś są Pierwszą Parą Nowego Jorku. Ale zanim burmistrz de Blasio został wybrany w 2013 roku, był wschodzącym politykiem miejskim, który służył w Radzie Miejskiej i jako miejski rzecznik publiczny. McCray rozpoczęła swoją karierę jako czarna feministyczna pisarka i aktywistka, w 1979 roku napisała esej dla magazynu Essence o życiu jako czarna lesbijka. Później została autorką przemówień i konsultantką ds. public relations.
Ich historia: Para poznała się w 1991 roku, kiedy oboje pracowali dla burmistrza Davida Dinkinsa – de Blasio jako asystent zastępcy burmistrza, a McCray jako autorka przemówień. Jak mówi para, de Blasio dążył do McCray pomimo jej preferencji seksualnych, a McCray zaskoczyła samą siebie, zakochując się. McCray opisał to w ten sposób: „W latach 70-tych identyfikowałam się jako lesbijka i pisałam o tym. W 1991 roku spotkałam miłość mojego życia, wyszłam za niego za mąż.” Para ma dwójkę dzieci, które często towarzyszą im podczas wydarzeń publicznych. Różnorodność rodziny (została opisana jako „Benetton-esque”) była przedmiotem wielu profili, z których niektóre opisują McCray jako PR-owską pierwszą damę, która rozumie polityczną wartość historii swojej rodziny. De Blasio ubiega się w tym roku o reelekcję.