„Mięso się poci.” Ludzie o tym mówią, ale czy to coś?

Zrzeczenie się odpowiedzialności

Jeśli masz jakiekolwiek pytania lub wątpliwości natury medycznej, porozmawiaj ze swoim dostawcą usług medycznych. Artykuły na stronie Health Guide są poparte recenzowanymi badaniami i informacjami pochodzącymi z towarzystw medycznych i agencji rządowych. Nie zastępują one jednak profesjonalnej porady lekarskiej, diagnozy lub leczenia.

Mówią, że pot stresu pachnie inaczej niż inny pot. Ale to trochę wygodne, że to powiedzenie omija ten inny rodzaj potu – ten, o którym naprawdę nie lubimy mówić, ale każdy, kto zjadł o jeden za dużo plastrów tłustej pizzy pepperoni (lub całego indyka w Święto Dziękczynienia, jak Joey z Przyjaciół) wie aż za dobrze: mięso się poci. Dla tych z was, którzy mają więcej siły woli przy pizzy niż reszta z nas, „mięsne poty” są dokładnie tym, na co wyglądają: nadmierne pocenie się, które wydaje się być wywołane przez mięsny posiłek. Ale mimo że wielu z nas może potwierdzić, że doświadczyło tego zjawiska, nauka jest rozdarta w kwestii tego, czy ludzie pocą się od mięsa.

Potencjalne przyczyny mięsnych potów

Jedną rzeczą, co do której naukowcy są zgodni, jest to, że różne pokarmy wywołują różne reakcje w naszych ciałach i że różne makroskładniki odżywcze (węglowodany, białka i tłuszcze) są rozkładane w naszych ciałach w różny sposób. Termiczny efekt pożywienia (TEF) to ilość energii potrzebnej do rozłożenia pokarmu w oparciu o skład tych trzech makroskładników. Powoduje to wzrost termogenezy, czyli produkcji ciepła, co teoretycznie może podnieść temperaturę ciała i spowodować pocenie się.
Białko jest najtrudniejszym do rozłożenia makroskładnikiem. Potrzeba więcej energii, aby organizm przygotował je do użycia, niż w przypadku węglowodanów czy tłuszczu. Innymi słowy, ma większy efekt termogeniczny niż pozostałe makroskładniki, więc posiłek wysokobiałkowy spowoduje, że twoje ciało wyda więcej energii niż posiłek zrównoważony lub taki, który opiera się w dużym stopniu na którymś z pozostałych dwóch makroskładników. Różnica jest na tyle wyraźna, że jest to jeden z powodów, dla których niektórzy ludzie popierają ideę, że dieta wysokobiałkowa bardziej sprzyja utracie wagi niż plany dietetyczne z różnymi proporcjami makroskładników (Pesta, 2014). A badania wykazały również, że TEF może trwać dłużej niż 6 godzin po posiłku, więc możesz czuć ten mięsny posiłek przez jakiś czas (Reed, 1996).
Ale może być tak, że mięsne poty są tylko produktem ubocznym posiłku, który jest większy niż normalnie. W 2018 roku tylko 5% dorosłych Amerykanów uważało się za wegetarian, według sondażu Gallupa (Hrynowski, 2019). To nieco ponad 16 milionów dorosłych w Stanach Zjednoczonych. Oznacza to, że dla prawie 311 milionów dorosłych Amerykanów, bardzo duży posiłek prawdopodobnie będzie zawierał mięso. Po posiłku ludzki metabolizm może wzrosnąć o niebagatelne 25%, a badania wykazały, że duże posiłki mają większy wpływ na tę zmianę tempa metabolizmu niż mniejsze posiłki (Secor, 2009).
Czy ten wzrost wydatku energetycznego faktycznie przekłada się na temperaturę ciała i pocenie się, czy też nie, jest nadal niewiadomą.

Ale to może być zespół Frey’a

W niektórych rzadkich przypadkach pocenie smakowe (lub pocenie się po spożyciu pewnych pokarmów) może być spowodowane zespołem Frey’a. Zespół Frey’a jest rzadkim stanem związanym z uszkodzeniem nerwów i jest zazwyczaj spowodowany wcześniejszą operacją w pobliżu ślinianek przyusznych, największych gruczołów ślinowych organizmu, które znajdują się tuż przed uszami po obu stronach twarzy. Podczas gdy stan ten nie jest całkowicie zrozumiały, jedną z największych oznak tego stanu jest rozwój pocenia się po jedzeniu w ciągu roku po operacji (Frey Syndrome, n.d.).

Jak leczyć mięsne poty

Niestety, wiele z tego jest metodą prób i błędów, jeśli czujesz, że cierpisz na mięsne poty. Jeśli podejrzewasz, że możesz mieć alergię na mięso, udaj się do swojego lekarza i poproś go o przetestowanie cię pod kątem wrażliwości pokarmowej – ale warto zauważyć, że ani alergie pokarmowe ani nietolerancje pokarmowe zazwyczaj nie powodują pocenia się. Możesz również spróbować pobawić się wielkością porcji, aby sprawdzić, czy skromniejsza pomoc mięsa wystarczy, aby zapobiec poceniu się.
Jeśli ograniczysz spożycie mięsa, istnieją inne korzyści zdrowotne. „Mięso jest produktem zapalnym,” Dana Hunnes, Ph.D., RD, MPH, starszy dietetyk w Ronald Reagan UCLA Medical Center, i adiunkt asystent w UCLA Fielding School of Public Health, wyjaśnia. „Istnieją związki powstałe w wyniku spożywania mięsa o nazwie TMAO, które znacząco zwiększają ryzyko chorób sercowo-naczyniowych”. TMAO to substancja o nazwie N-tlenek trimetyloaminy, którą twój organizm tworzy, gdy trawisz i metabolizujesz czerwone mięso. Więc jeśli twoje ciało je tworzy, dlaczego są one tak złe? „Mają działanie zapalne, sprzyjają zatykaniu się tętnic i zwężaniu naczyń krwionośnych” – mówi Hunnes. le nie tylko twoje serce może skorzystać na zmniejszeniu ilości hamburgerów. Hunnes podkreśla, że wiele różnych chorób przewlekłych, od choroby sercowo-naczyniowej do reumatoidalnego zapalenia stawów i niektórych nowotworów do chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera i choroba Parkinsona, są związane z zapaleniem. „Tak więc, zastępując zapalne produkty mięsne przeciwzapalnymi produktami roślinnymi, zmniejszamy nasze ryzyko dla wszystkich rodzajów chorób przewlekłych od chorób sercowo-naczyniowych (choroby serca i udar) do cukrzycy do nowotworów”, podsumowuje.

Jeśli to faktycznie zespół Freya

Zespół Freya nie jest doskonale poznany, ale istnieją sposoby leczenia pocenia się z podniecenia. Toksyna botulinowa typu A (którą prawdopodobnie znasz pod nazwą handlową Botox) skutecznie zmniejsza pocenie się z łaknienia, jak wykazało jedno z badań. Naukowcy sugerują, że powinna ona być pierwszą linią leczenia tej przypadłości, ponieważ można ją łatwo wstrzyknąć ponownie, kiedy się zużyje i objawy powrócą. W swoim badaniu naukowcy stwierdzili, że pocenie się zostało zredukowane przez zastrzyki i że pocenie się odpowiedziało na nowe zastrzyki, kiedy efekty początkowego leczenia ustąpiły (Laccourreye, 1999).

.