Zarządzanie i leczenie
Jak leczy się mikroskopowe zapalenie naczyń (MPA)?
Leki, które tłumią układ odpornościowy stanowią podstawę leczenia MPA. Istnieje wiele różnych leków immunosupresyjnych stosowanych w MPA, z których każdy ma indywidualne działania niepożądane.
Pacjenci z MPA, u których dochodzi do zajęcia krytycznych układów narządowych, są zazwyczaj leczeni kortykosteroidami w połączeniu z innym lekiem immunosupresyjnym, takim jak cyklofosfamid (Cytoxan®) lub rytuksymab (Rituxan®). U pacjentów, którzy mają mniej ciężki MPA, kortykosteroidy i metotreksat mogą być stosowane w pierwszej kolejności.
Celem leczenia jest zatrzymanie wszystkich urazów, które występują w wyniku MPA. Jeśli aktywność choroby może być całkowicie „wyłączona”, nazywa się to „remisją”. Gdy jest już widoczne, że choroba się poprawia, lekarze powoli zmniejszają dawkę kortykosteroidów, a w końcu mają nadzieję całkowicie je odstawić.
Gdy stosuje się cyklofosfamid, podaje się go tylko do czasu uzyskania remisji (zwykle około trzech do sześciu miesięcy). Po tym czasie przechodzi się na inny środek immunosupresyjny, taki jak metotreksat, azatiopryna (Imuran®) lub mykofenolan mofetylu (Cellcept®), aby utrzymać remisję.
Czas leczenia podtrzymującego lekami immunosupresyjnymi może być różny u różnych osób. W większości przypadków są one podawane przez co najmniej jeden do dwóch lat, zanim rozważy się powolne zmniejszanie dawki w kierunku ich odstawienia.
Wszystkie te leki są również stosowane w leczeniu innych schorzeń. Azatiopryna i mykofenolan mofetylu są stosowane w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepu narządu. Metotreksat jest stosowany w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów i łuszczycy. Zarówno cyklofosfamid, jak i metotreksat są podawane w dużych dawkach w leczeniu niektórych rodzajów raka i są czasami określane mianem chemioterapii. W leczeniu raka leki te działają poprzez zabijanie lub spowalnianie wzrostu szybko namnażających się komórek nowotworowych.
Jednakże w zapaleniu naczyń leki te są podawane w dawkach od 10 do 100 razy mniejszych niż te stosowane w leczeniu raka. Ich podstawowym zadaniem jest wpływanie na zachowanie układu odpornościowego w taki sposób, aby doprowadzić do immunosupresji. Rytuksymab należy do klasy leków zwanych lekami biologicznymi, które są ukierunkowane na określony element układu odpornościowego. Ostatnie badania wykazały, że rytuksymab był równie skuteczny jak cyklofosfamid w leczeniu ciężkiego aktywnego MPA.
Ponieważ leki te tłumią układ odpornościowy, istnieje zwiększone ryzyko rozwoju poważnych zakażeń. Każdy lek immunosupresyjny ma również swój własny zestaw potencjalnych działań niepożądanych. Monitorowanie działań niepożądanych wszystkich tych leków jest kluczowe, aby zapobiec lub zminimalizować ich występowanie.
Ponadto, początkowa tolerancja leczenia nie jest gwarancją, że tolerancja pozostanie taka sama przez dłuższy czas. To sprawia, że bieżące monitorowanie jest niezbędne, a w niektórych przypadkach monitorowanie długoterminowych działań niepożądanych może być ważne nawet po odstawieniu leku.