Odrodzenie chrześcijaństwa
-
© Thinkstockphotos.
Wczesne wspólnoty chrześcijańskie narodziły się w Palestynie po śmierci Jezusa Chrystusa wśród Żydów, którzy
uznali go za Mesjasza. Chrześcijaństwo stopniowo rozprzestrzeniało się w całym Imperium Rzymskim, a następnie dalej.
Bazując na przesłaniu człowieka przekazanym przez Ewangelie, na obrzędach, takich jak chrzest, msza, komunia, i na wyznaniach wiary, chrześcijaństwo doświadczało kryzysów doktrynalnych, które głęboko je podzieliły.
Działy chrześcijaństwa
Wierzenia chrześcijaństwa są przedmiotem debat doktrynalnych: odbywają się sobory ekumeniczne, których celem jest rozstrzyganie sporów i podawanie bardziej precyzyjnych definicji dogmatów przy jednoczesnym potępianiu herezji.
Chrześcijanie, nawet jeśli podzielali te same wierzenia, mieli różne obyczaje religijne w zależności od języka, kraju i tradycji.
Z podziałów rozwinęły się trzy wielkie odłamy chrześcijaństwa: prawosławny, katolicki i protestancki. W 1504 r. schizma Wschód-Zachód oddzieliła prawosławnych od katolików, a w 1517 r. reformacja dała początek protestantyzmowi.
W rzeczywistości jednak podziałów było znacznie więcej, co wyraźnie pokazuje diagram wyznań chrześcijańskich. Z czasem niektóre Kościoły oddzieliły się, inne zaś połączyły: katolickie Kościoły wschodnie – często nazywane unickimi – w różnych okresach zbliżyły się do Kościoła katolickiego; waldensi i husyci dołączyli do reformacji protestanckiej na początku XVI wieku…
Różnorodność chrześcijańska, która utrzymuje się do dziś, jest szczególnie widoczna na Bliskim Wschodzie, gdzie istnieją liczne patriarchaty, z wieloma wiernymi, którzy uciekli ze swoich ojczyzn i są obecnie rozsiani po całym świecie.
