W 1956 roku Brenda podpisała kontrakt z wytwórnią Decca i przybyła do Nashville, gdzie Owen Bradley został jej producentem. Jej pierwszym singlem był „Jambalaya” Williamsa, a następnie w 1957 roku wybuchowy popowy hit „Dynamite”, który przyniósł jej ogromną międzynarodową publiczność i przydomek „Little Miss Dynamite”. W połowie lat 60-tych pojawiła się seria przebojów z Top 10, w tym jej popowa piosenka „I’m Sorry” (1960) i świąteczny klasyk „Rockin' Around the Christmas Tree” (1958).
W latach 70-tych Lee powróciła do muzyki, którą kochała w dzieciństwie i zdobyła pół tuzina Top 10 w country – piosenki takie jak „Big Four Poster Bed” i napisana przez Krisa Kristoffersona „Nobody Wins”. Do końca lat 80. miała na koncie 32 hity country i sprzedała ponad 90 milionów płyt na całym świecie, więcej niż jakakolwiek inna piosenkarka w historii. Była nominowana do nagrody GRAMMY za utwór „Tell Me What It’s Like” z 1979 roku i ponownie w 1980 roku za „Broken Trust”. Duety z Georgem Jonesem i Willie Nelsonem oraz współpraca z K.D.Langiem, Kitty Wells i Lorettą Lynn doprowadziły do większej sprzedaży, tak że dziś jej sukces komercyjny w Nashville (mierzony skumulowaną sprzedażą płyt wyprodukowanych w Music City) jest drugim po Elvisie. Brenda została wprowadzona do Country i Rock & Roll Halls of Fame w 1997 i 2002 roku, odpowiednio.
Urodzona: 11 grudnia 1944 roku, Atlanta, Georgia
.