W nadwrażliwości typu 1, komórki B są stymulowane (przez komórki CD4+TH2) do produkcji przeciwciał IgE specyficznych dla antygenu. Różnica między normalną zakaźną odpowiedzią immunologiczną a reakcją nadwrażliwości typu 1 polega na tym, że w nadwrażliwości typu 1 przeciwciałem jest IgE zamiast IgA, IgG lub IgM. Podczas uczulenia, przeciwciała IgE wiążą się z receptorami FcεRI na powierzchni mastocytów tkankowych i bazofilów krwi. Mastocyty i bazofile opłaszczone przeciwciałami IgE są „uczulone”. Późniejsza ekspozycja na ten sam alergen wiąże krzyżowo związane IgE na uczulonych komórkach, powodując degranulację anafilaktyczną, która jest natychmiastowym i gwałtownym uwolnieniem farmakologicznie aktywnych mediatorów z granulek magazynujących i jednoczesną syntezą zapalnych mediatorów lipidowych z kwasu arachidonowego; niektóre z tych mediatorów obejmują histaminę, leukotrieny (LTC4 i LTD4 oraz LTB4) i prostaglandyny, które działają na białka (np. receptory sprzężone z białkami G) znajdujące się w otaczających tkankach. Głównym efektem działania tych produktów jest rozszerzenie naczyń i skurcz mięśni gładkich.
Nadwrażliwość typu 1 można podzielić na reakcje natychmiastowe i późne. Reakcja nadwrażliwości natychmiastowej występuje kilka minut po ekspozycji i obejmuje uwalnianie amin wazoaktywnych i mediatorów lipidowych, natomiast reakcja fazy późnej występuje 2-4 godziny po ekspozycji i obejmuje uwalnianie cytokin.
- Histamina
- PAF
- Leukotrieny C4, D4, i E4
- Prostaglandyna D2
- Neutralne proteazy
- Histamina
- PAF
- Leukotrieny C4, D4, i E4
- Prostaglandyny
- Cytokiny (np.chemokiny i TNF)
- Leukotrien B4
- Chemotaktyczne czynniki dla neutrofili i eozynofili
Jeśli nie określono inaczej, punktem odniesienia dla tej tabeli jest:
Reakcja może być miejscowa lub ogólnoustrojowa. Objawy są zróżnicowane, od łagodnego podrażnienia do nagłej śmierci w wyniku wstrząsu anafilaktycznego.
.