Nieślubność, status dzieci spłodzonych i urodzonych poza związkiem małżeńskim. Wiele statutów stanowi, lub jest interpretowanych w taki sposób, że zazwyczaj dziecko urodzone w wyniku nieważnego małżeństwa nie jest nieślubne, jeśli jego rodzice wyraźnie uważali, że są legalnymi małżonkami. Podobnie, unieważnienie małżeństwa zazwyczaj nie czyni dzieci nieślubnymi.
Historyczna tendencja praw legalności była w kierunku bardziej humanitarnego traktowania nieślubnych dzieci. We wczesnym prawie rzymskim, hiszpańskim i angielskim, prawa spadkowe takich dzieci były ograniczone. W średniowieczu kraje europejskie traktowały nieślubne dzieci jako wirtualnych banitów.
Prawa legalności zazwyczaj dotyczą albo dziedziczenia dziecka, albo kwestii uzyskania płatności alimentów od ojca, który odmawia uznania jego ojcostwa. Ogólnie rzecz biorąc, legalność jest domniemana, chyba że jest wyraźnie zaprzeczona. Dowód, że matka ma wątpliwą reputację jest niewystarczający do wykazania braku ojcostwa.
Naturalni rodzice są zazwyczaj przyznawane opieki nad ich nieślubnego potomstwa, matka ma pierwszeństwo. Dawniej ojcowie nieślubnych dzieci nie mieli obowiązku ich utrzymywania, ale wiele ustaw zmieniło ten stan rzeczy. Mąż matki zazwyczaj nie ma obowiązku alimentacji, chyba że małżeństwo nastąpiło po urodzeniu dziecka.
Status nieślubnego dziecka może zostać zmieniony przez czynność prawną zwaną legitymizacją, przyznającą mu wszystkie prawa dzieci prawowitych – z wyjątkiem tego, że majątek lub pieniądze już przyznane naturalnie prawowitemu dziecku nie mogą zostać przeniesione na dziecko prawowite, które w przeciwnym razie byłoby uprawnione do ich części. W niektórych miejscach legitymizacja następuje automatycznie, jeśli rodzice zawrą później związek małżeński, jeśli matka wyjdzie za mąż za kogoś innego lub jeśli ojciec publicznie uzna dziecko i będzie je wspierał. Wiele ustaw zezwala na sądowe stwierdzenie prawowitości dziecka. Współczesny trend jest silnie ukierunkowany na legitymizację.