Niedożywienie białkowo-energetyczne (PEM) jest globalnym problemem. Prawie 150 milionów dzieci poniżej 5 lat na świecie i 70-80 milionów w Indiach cierpi z PEM, prawie 20 milionów na świecie i 4 miliony w Indiach cierpią z ciężkich form PEM, viz., marasmus, kwashiorkor i marasmic kwashiorkor. Badania na zwierzętach doświadczalnych na zachodzie i u dzieci w krajach rozwijających się ujawniły niekorzystny wpływ PEM na biochemię rozwijającego się mózgu, co prowadzi do uszkodzenia tkanek i zawartości tkanek, zatrzymania wzrostu, różnicowania rozwojowego, mielinizacji, zmniejszenia liczby synaps, przekaźników synaptycznych i ogólnego rozwoju aktywności dendrytycznej. Wiele z tych działań niepożądanych zostało opisanych u dzieci w danych klinicznych, badaniach biochemicznych, zmniejszeniu wielkości mózgu, histologii rdzenia kręgowego, badaniach ilościowych i mikroskopii elektronowej nerwu strzałkowego, neuro-CT scan, rezonansie magnetycznym (MRI) i zmian morfologicznych w komórkach móżdżku. Dłuższy PEM, młodsze dziecko, gorszy stan zdrowia matki i umiejętności czytania i pisania, bardziej niekorzystne są skutki PEM na układ nerwowy. Podobnie jak znaczenie składników odżywczych na rozwijający się mózg, tak są niekorzystne skutki dla rozwoju dziecka z braku stymulacji środowiskowej, wsparcia emocjonalnego i miłości i uczucia do dziecka. Gdy oba te niekorzystne czynniki są połączone, ich wpływ jest poważny. Stąd zapobieganie PEM w ciąży i matek karmiących, karmienie piersią, odpowiednie suplementy oparte domu, wsparcie rodziny i miłość poprawi wzrost fizyczny, rozwój psychiczny, kompetencje społeczne i wyniki w nauce dziecka. Stąd rehabilitacja żywieniowa, rozwój psychospołeczny i psychomotoryczny dziecka powinny rozpocząć się w niemowlęctwie i kontynuować przez cały czas. To powinno być na wszystkich poziomach, najważniejsze jest w rodzinie, szkole, społeczności i różnych programów interwencyjnych, lokalnych, regionalnych i krajowych. Ponadto studenci medycyny, personel medyczny, wszystkie dyscypliny medyczne związane z całościową opieką zdrowotną oraz nauczyciele szkolni powinni uczyć się i koncentrować na stymulacji rozwoju i wzbogacaniu dziecka.