Kolonialni osadnicy przybyli do Ameryki z wielu powodów. Niektórzy przybyli w poszukiwaniu wolności religijnej. Niektórzy przybyli, aby zarobić pieniądze. Osiedlili się w 13 koloniach, obszarach, które są teraz stanami znanymi jako Nowy Jork, New Jersey, Pensylwania, Wirginia, Karolina Północna, Karolina Południowa, Massachusetts, New Hampshire, Maryland, Georgia, Connecticut, Rhode Island i Delaware. Były też inne rozproszone kolonie, takie jak St. Augustine na terenie znanym obecnie jako Floryda.
W początkach okresu kolonialnego osadnicy nie wiedzieli, jak żyć w dziczy, i stawiali czoła wielu trudnościom. W Massachusetts, na przykład, osadnicy z Plymouth spędzili większość swojej pierwszej zimy (1620-21) na pokładzie statku Mayflower. Następnej zimy Pielgrzymi żyli na lądzie, ale w wigwamach i namiotach z płótna żaglowego. Wielu z nich było chorych i wszyscy byli głodni. Prawie jedna czwarta z nich zmarła, zanim statek z Anglii przywiózł świeże zapasy. Możesz dowiedzieć się więcej o życiu w Plymouth, odwiedzając stronę The First Thanksgiving.
Z czasem koloniści nauczyli się, jak żyć w dziczy – metodą prób i błędów oraz dzięki pomocy niektórych bardziej przyjaznych plemion rdzennych Amerykanów. W latach 1700. małe miasta i miasteczka były już dobrze rozwinięte. Koloniści powoli rozwijali swoje własne zwyczaje i styl życia. W końcu zaczęli czuć, że ta nowa ziemia jest teraz ich prawdziwym domem.
Życie w kolonialnej Ameryce skupiało się wokół rodziny. Większość ludzi pracowała, bawiła się, uczyła i oddawała cześć Bogu w domu. Duża rodzina była konieczna w czasach kolonialnych, aby wykonać wszystkie prace. Ojciec był uważany za głowę gospodarstwa domowego. Podejmował wszystkie decyzje dotyczące ich rodzin i zarabiał pieniądze poprzez rolnictwo i pracę poza domem. Kobiety pracowały w domu, wychowując dzieci, przygotowując posiłki, szyjąc ubrania, konserwując żywność na zimę, szorując pranie, przynosząc wodę i rozpalając ogień.
Większość dzieci we wczesnych czasach kolonialnych nigdy nie widziała wnętrza domu szkolnego. Zamiast tego kolonialne dzieci zazwyczaj uczyły się o świecie dorosłych, robiąc rzeczy w sposób, w jaki robili to ich rodzice. Ale tylko dlatego, że nie chodziły do szkoły, ich życie nie było łatwe. Oczekiwano, że dzieci będą pomagać w pracach rodzinnych. Chłopcy pomagali swoim ojcom, a dziewczynki wykonywały prace domowe. Kiedy dziewczynka miała cztery lata, potrafiła już robić na drutach pończochy! Nawet przy całej tej pracy dzieci kolonialne znajdowały czas na zabawę. Opiekowały się swoimi zwierzętami domowymi, bawiły się lalkami, rzucały kuleczkami, rzucały groszem i chodziły na ryby. Grały również w berka, stickball i blindman’s buff. Po ukończeniu 14 lat większość dzieci uważała się już za dorosłych. Chłopcy wkrótce podejmowali pracę w zawodzie swojego ojca lub opuszczali dom, aby zostać czeladnikami. Dziewczęta uczyły się prowadzić dom i oczekiwano, że wyjdą za mąż w młodym wieku, prawdopodobnie przed ukończeniem 16 lat, a na pewno przed ukończeniem 20 lat.
Życie dziecka w kolonialnej Ameryce bardzo się różniło, w zależności od czasu i miejsca, w którym żyło. Dowiedz się o zakresie doświadczeń w Ameryce kolonialnej z pamiętników Patience Whipple (Plymouth, 1620) i Catherine Carey Logan (Pensylwania, 1963).
Okres kolonialny
1565: St. Augustine zostaje założone przez Hiszpanów.
1607: Jamestown, pierwsza stała kolonia angielska w Ameryce Północnej, zostaje założona w Wirginii.
1620: Pielgrzymi docierają do Plymouth w stanie Massachusetts na pokładzie statku Mayflower; „Mayflower Compact” zostaje przyjęte.
1626: Wyspa Manhattan zostaje sprzedana przez Indian kolonii Nowy Amsterdam.
1638: Szwedzcy osadnicy zakładają kolonię Nowa Szwecja w Delaware.
1681: William Penn otrzymuje prawa miejskie dla kolonii, która staje się Pensylwanią.
1692: Proces w Salem, Massachusetts, skazuje 20 „czarownic” na śmierć.
1718: Nowy Orlean założony przez Francuzów.
1733: Georgia, ostatnia z 13 kolonii, założona przez Jamesa Oglethorpe’a.