Księżyc jest głównym wpływem na pływy ziemskie, ale Słońce również generuje znaczne siły pływowe. Pływy słoneczne są o połowę mniejsze od pływów księżycowych i są wyrażane jako wariacja wzorów pływów księżycowych, a nie jako oddzielny zestaw pływów. Kiedy Słońce, Księżyc i Ziemia są w jednej linii (w czasie nowiu lub pełni Księżyca), pływy słoneczne mają efekt addytywny w stosunku do pływów księżycowych, tworząc bardzo wysokie wysokie pływy i bardzo niskie, niskie pływy – oba powszechnie nazywane pływami wiosennymi. Tydzień później, gdy Słońce i Księżyc są pod kątem prostym do siebie, pływ słoneczny częściowo znosi pływ księżycowy i tworzy umiarkowane pływy zwane noworocznymi. Podczas każdego miesiąca księżycowego, występują dwa zestawy pływów wiosennych i dwa zestawy pływów noworocznych (Sumich, J.L., 1996).
Łącznie, grawitacyjne przyciąganie Księżyca i Słońca wpływa na ziemskie pływy w skali miesiąca. Kiedy Słońce, Księżyc i Ziemia są w jednej linii (w czasie nowiu lub pełni Księżyca), pływ słoneczny ma dodatkowy efekt na pływ księżycowy, tworząc bardzo wysokie wysokie pływy i bardzo niskie, niskie pływy – oba powszechnie nazywane pływami wiosennymi. Tydzień później, gdy Słońce i Księżyc są ustawione względem siebie pod kątem prostym, pływ słoneczny częściowo znosi pływ księżycowy i tworzy umiarkowane pływy zwane noworocznymi. Podczas każdego miesiąca księżycowego występują dwa zestawy pływów wiosennych i dwa zestawy pływów noworocznych (Sumich, J.L., 1996).
Tak jak kąty Słońca, Księżyca i Ziemi wpływają na wysokość pływów w ciągu miesiąca księżycowego, tak samo wpływają na ich odległości od siebie. Ponieważ Księżyc podąża eliptyczną ścieżką wokół Ziemi, odległość między nimi zmienia się o około 31 000 mil w ciągu miesiąca. Raz w miesiącu, kiedy Księżyc znajduje się najbliżej Ziemi (w perygeum), siły generujące pływy są większe niż zwykle, powodując ponadprzeciętne wahania pływów. Około dwa tygodnie później, kiedy Księżyc jest najdalej od Ziemi (w apogeum), księżycowa siła wywołująca przypływy jest mniejsza, a zakresy pływów są mniejsze niż przeciętne. Podobna sytuacja występuje między Ziemią a Słońcem. Gdy Ziemia znajduje się najbliżej Słońca (peryhelium), co ma miejsce około 2 stycznia każdego roku kalendarzowego, pływy są większe. Kiedy Ziemia jest najdalej od Słońca (aphelion), około 2 lipca, zakresy pływów są zmniejszone (Sumich, J.L., 1996; Thurman, H.V., 1994).
Eliptyczne orbity Księżyca wokół Ziemi i Ziemi wokół Słońca mają znaczący wpływ na pływy Ziemi. Raz w miesiącu, w perygeum, kiedy Księżyc jest najbliżej Ziemi, siły generujące pływy są większe niż zwykle, co powoduje ponadprzeciętne zasięgi pływów. Około dwa tygodnie później, w apogeum, kiedy Księżyc jest najdalej od Ziemi, księżycowa siła wywołująca pływy jest mniejsza, a zakres pływów jest mniejszy niż przeciętny. Kiedy Ziemia jest najbliżej Słońca (peryhelium), około 2 stycznia roku kalendarzowego, pływy są większe. Przy aphelium, kiedy Ziemia jest najdalej od Słońca, około 2 lipca, zasięgi pływów są zmniejszone (Sumich, J.L., 1996; Thurman, H.V., 1994).