Turyści doświadczają kultury miasta na ścianach muzeów i galerii, na scenach teatrów i salach muzycznych, a nawet na talerzach lokalnych restauracji. Ale w Nowym Orleanie kultura wypływa również z ulic, a jednym z najbardziej unikalnych lokalnych przejawów tego rodzaju kultury jest parada drugiej linii.
Parady drugiej linii są potomkami słynnych jazzowych pogrzebów w mieście i oprócz trumny, żałobników i wizyty na cmentarzu, niosą ze sobą wiele z tych samych tradycji, maszerując ulicami. Istnieją dziesiątki różnych parad drugiej linii, które odbywają się przez cały rok, zazwyczaj w niedzielne popołudnia, w Dzielnicy Francuskiej i innych dzielnicach w całym mieście. Różnią się one wielkością, poziomem organizacji i tradycjami, ale we wszystkich przypadkach będą zawierać orkiestrę dętą, radosne tańce na ulicy i członków ubranych w garderobę jaskrawo kolorowych garniturów, szarf, kapeluszy i czepków, parasoli i sztandarów, łącząc pompę dworskiej funkcji i spontaniczną energię imprezy w bloku, aczkolwiek takiej, która porusza się blok na raz. Parady nie są związane z żadnym konkretnym wydarzeniem, świętem czy upamiętnieniem; są raczej organizowane dla ich własnego dobra i po to, by pozwolić dobrym czasom się toczyć.
Zulu Social Aid and Pleasure Club photo by Zack Smith
Second Lines and New Orleans Festivals
Jednym z ostatnich wydarzeń jest organizowanie parad drugiej linii na festiwalach, i to właśnie tam odwiedzający najprawdopodobniej napotkają jedną z nich. Na przykład, Satchmo Summerfest (800-673-5725, www.fqfi.org) organizuje obecnie paradę drugiej linii przez Dzielnicę Francuską na początku sierpnia (7 sierpnia w tym roku), parada drugiej linii rozpoczyna French Quarter Festival (800-673-5725, www.fqfi.org) każdego kwietnia, a liczne parady drugiej linii towarzyszą New Orleans Jazz and Heritage Festival (www.nojazzfest.com), lub Jazz Fest, odbywającemu się każdej wiosny na Fairgrounds Race Course w Mid-City.
Zapowiadane przez huk zbliżającej się trąbki lub grzmot tuby, te kolorowe, żywiołowe parady pojawiają się i całkowicie przejmują jedną lub więcej przecznic na raz, wydając się przychodzić znikąd jak nagła ulewa ze słonecznego letniego nieba i znikając prawie tak samo szybko za następnym zakrętem. Organizowane przez organizacje sąsiedzkie i składające się z kolejnych pokoleń przyjaciół, członków rodzin i sąsiadów, są jednak w większości przypadków otwarte dla każdego, kto potrafi je odnaleźć i dotrzymać im kroku. Druga linia, z samej swojej natury, zaprasza tłum do uczestnictwa.
Właściwie, termin „parada drugiej linii” odnosi się do tych, którzy dołączają do toczącego się podniecenia. Ludzie, którzy są częścią organizacji gospodarza są „pierwszej linii” parady (na pogrzebie jazzowym, to byłoby członków rodziny zmarłego, karawan i zespół), podczas gdy ci, którzy podążają za nim wzdłuż, taniec i często śpiew, jak idą, tworzą to, co jest znane jako „drugiej linii”. Second lining może również odnosić się do rodzaju tańca, który zwykle odbywa się na tych paradach – dziki, stutting krok taneczny, aby przenieść uczestników do przodu w tempie z orkiestrą dętą – więc można iść do drugiej linii, być w drugiej linii i zrobić drugą linię wszystko na raz.
Baby Dolls and Treme Brass Band photo by Zack Smith
Deep Roots: The History of the New Orleans Second Line
Second lines sięgają swoimi korzeniami XIX wieku i towarzystw braterskich oraz organizacji sąsiedzkich, które wspólnie zapewniały członkom ubezpieczenia i usługi pogrzebowe, zwłaszcza wśród społeczności afroamerykańskiej. Jedną z najwcześniejszych takich organizacji było Nowoorleańskie Stowarzyszenie Pomocy Wolnym Mężom, założone w 1865 roku pod koniec wojny secesyjnej w celu zapewnienia pożyczek i edukacji dla nowo uwolnionych niewolników. Organizacje te zaczęły organizować parady jako uroczystości sąsiedzkie, aby zareklamować swoje usługi i uhonorować zmarłych członków.
W miarę jak segregacja rasowa powoli zanikała, a ubezpieczenia i inne usługi stały się dostępne dla czarnych mieszkańców Nowego Orleanu od głównych dostawców, aspekt pomocy społecznej tych organizacji zmniejszył się. Same grupy przetrwały wraz ze swoimi paradami, a dziś wciąż powstają nowe organizacje, których głównym celem jest organizowanie parad. Odzwierciedlając ich dobroczynne korzenie, jednak te organizacje są ogólnie nadal nazywane pomocy społecznej i klubów przyjemności. Noszą one nazwy takie jak Wesoła Gromadka, Stepperzy Chodnikowi, Rozrzutnicy Pieniędzy, Lady Rollers, Doskonali Panowie, Niszczyciele i Popularne Panie.
Parady te są zawsze napędzane przez styl muzyczny, który słusznie został nazwany ulicznym brzmieniem Półksiężyca – orkiestrę dętą w stylu nowoorleańskim, w całej jej dudniącej, synkopowanej, poruszającej stopy chwale. Podczas gdy instrumenty używane przez te zespoły są znajome (zawsze przynajmniej jeden z następujących: trąbka, puzon, saksofon, tuba lub suzafon, bęben basowy i werbel), łączą się one w dźwięk, który jest tak różny od współczesnego jazzu lub nawet tradycyjnego jazzu dixielandowego, jak R&B jest od heavy metalu. Ciężkie na improwizacji i funked-up interpretacje współczesnych piosenek pop, muzyka orkiestra dęta ustawia soundtrack dla drugiej linii party.
Druga linia parady traverse głównych arterii tylko krótko, z ich trasy zwykle meandrujące przez sąsiednich bocznych ulicach. Mogą one mijać rezydencje z okresu antebellum na jednym bloku i publiczne projekty mieszkaniowe zaledwie kilka bloków później. Odwiedzający powinni zawsze zachować ostrożność podczas podróży w nieznanych obszarach i być świadomi swojego otoczenia. Ponadto, trasy te mogą się zmieniać z roku na rok, a wiadomości o ich harmonogramach są zazwyczaj rozprzestrzeniane na poziomie tras trawiastych. All this means it can be difficult for visitors to find information about upcoming second lines, or even to catch up with a parade.
A great local resource for information about second lines, however, is the Backstreet Cultural Museum , located just outside the French Quarter in the historic Treme neighborhood. To małe muzeum posiada eksponaty na temat parad drugiej linii, pogrzebów jazzowych i innych dziedzin kultury Nowego Orleanu.