Abstract
OBJAWY: Schorzenia kręgosłupa szyjnego są częste w populacji osób starszych. Mięśnie przykręgowe są niezbędne do podparcia i stabilizacji kręgosłupa szyjnego, ale są mało zbadane. Celem pracy było określenie, czy u pacjentów z ciężkimi schorzeniami kręgosłupa szyjnego dochodzi do rozwoju zmian patologicznych w tych mięśniach, które, jeśli są obecne, mogą przyczyniać się do patogenezy i symptomatologii ich schorzeń. METODYKA: Otwarte biopsje powierzchownych i głębokich mięśni przykręgowych pobierano w trakcie zabiegów operacyjnych mających na celu złagodzenie mielopatii szyjnej. Większość z tych pacjentów cierpiała na spondylozę szyjną lub reumatoidalne zapalenie stawów obejmujące kręgosłup szyjny. Biopsje porównano z mięśniami uzyskanymi podczas nekropsji od pacjentów bez historii choroby kręgosłupa szyjnego lub zaburzeń nerwowo-mięśniowych. WYNIKI: Mięśnie zarówno z grupy badanej jak i kontrolnej wykazywały podobny zakres i nasilenie nieprawidłowości. U kilku pacjentów grupowy zanik włókien sugerował przewlekłą częściową denerwację. Większość biopsji wykazała przewagę włókien typu 1 i selektywny zanik włókien typu 2. Poszarpane, czerwone włókna były częstym znaleziskiem, a mikroskopia elektronowa ujawniła nagromadzenie mitochondriów, z których niewielka część zawierała okrągłe lub podłużnie zorientowane, pojedyncze inkluzje osmofilowe. Częste były również włókna zawierające obszary podobne do rdzenia. Powyższe cechy patologiczne obserwowano z rosnącym nasileniem i częstością wraz z wiekiem. WNIOSKI: W mięśniach przykręgowych odcinka szyjnego kręgosłupa wraz z wiekiem pojawiają się nieprawidłowości patologiczne o cechach zarówno neurogennych, jak i miopatycznych, których patogeneza jest prawdopodobnie wieloczynnikowa. Należy się spodziewać, że takim zaburzeniom mięśniowym towarzyszyć będzie upośledzenie funkcji, co może przyczyniać się do rozwoju i symptomatologii chorób kręgosłupa szyjnego wraz z wiekiem.