Articles

PMC

Posted on

RAPORT PRZYPADKU

Pani S, 21-letnia niezamężna kobieta pochodząca ze środowiska o niższym statusie społeczno-ekonomicznym, została przywieziona do Kliniki Psychiatrii ze skargami trwającymi od 2 tygodni i charakteryzującymi się agresywnym i napastliwym zachowaniem, nieistotnymi rozmowami, zmniejszoną troską o siebie, zmniejszoną ilością snu i zmniejszonym spożyciem pokarmów. Powyższe objawy zaczęły się gwałtownie od zaburzeń snu. W nocy spała 2-3 godziny z przerwami. Stała się drażliwa z powodu błahych spraw. Stawała się agresywna, a nawet atakowała członków swojej rodziny bez żadnej prowokacji. Przestała rozmawiać z ludźmi, ale rzadko rozmawiała tylko z członkami rodziny. Kiedy ktoś ją pytał, albo milczała, albo odpowiadała kilkoma słowami, które dla innych nie miały większego sensu. Często używała obraźliwego języka bez żadnego powodu. Nie uczestniczyła w rutynowych czynnościach i potrzebowała pomocy nawet w zakresie opieki osobistej. Kilkakrotnie stwierdzono, że rozmawiała sama ze sobą, czasami śmiała się bez powodu i płakała sama ze sobą. Prawie nie prosiła o jedzenie i musiała być karmiona pod nadzorem.

Nie było żadnego czynnika poprzedzającego. W wywiadzie nie stwierdzono nadużywania substancji, lęków, paniki, obsesji, przymusu, fobii, depresji, utraty przytomności, napadów drgawkowych ani żadnego urazu.

Jej funkcjonowanie przedchorobowe nie wykazało żadnych nieprawidłowości. W przeszłości nie było historii sugerującej jakąkolwiek chorobę psychiatryczną, napady i uraz głowy. W wywiadzie rodzinnym również nie wykryto niczego istotnego. Uczyła się do 12. klasy i była przeciętną uczennicą. Jej cykle miesiączkowe były regularne.

W badaniu ogólnym jej tętno i ciśnienie krwi były w granicach normy, a w innych parametrach nie wykryto niczego nieprawidłowego. W badaniu ośrodkowego układu nerwowego nie stwierdzono objawów podwyższonego napięcia śródczaszkowego ani zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Poza tym nie stwierdzono zaburzeń neurologicznych, z wyjątkiem szybkiego głębokiego odruchu ścięgnistego w lewym kolanie. W badaniu fundoskopowym nie stwierdzono odchyleń od normy. W badaniu układu oddechowego, serca i przewodu pokarmowego nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości.

W badaniu stanu psychicznego pacjentka była szczupłej budowy ciała, wyglądała stosownie do podanego wieku, była zaniedbana, nieschludna, z rozczochranymi włosami. Kontakt wzrokowy nie był utrzymywany. Była wycofana i niechętna do współpracy. Nie było cech katatonii. Nie można było prawidłowo nawiązać kontaktu. Jej aktywność ruchowa była zwiększona z minimalną produktywnością mowy. Była niespokojna, nie odpowiadała na pytania ankietera. Wypowiadała jedno lub dwa słowa, które nie miały znaczenia, były niespójne i nie były ukierunkowane na cel. Nastrój pozostawał drażliwy, a afekt był obojętny i niekomunikatywny. Żadne urojenia ani halucynacje nie mogły być wywołane. Nie można było ocenić wglądu.

W badaniu przedmiotowym hemoglobina wynosiła 12,4 g%, całkowita liczba leukocytów 7400/cu.mm, a liczba płytek krwi 358 × 103/mm3. Poziom cukru we krwi na czczo wynosił 97 mg/dl, a poposiłkowy 112 mg/dl. Poziom mocznika we krwi wynosił 33 mg%, a kreatyniny w surowicy 0,4 mg/dl. Poziom sodu wynosił 142 mEq/L, a poziom potasu 4,3 mEq/L. Profil tarczycowy i elektroencefalogram były w granicach normy. Rezonans magnetyczny (MRI) mózgu ujawnił konfluentne obszary glejozy i encefalomalacji w obustronnych obszarach skroniowych i podstawno-czołowych.

Plik zewnętrzny, który przechowuje obraz, ilustrację, itp. Nazwa obiektu to IPJ-27-293-g001.jpg

Rezonans magnetyczny mózgu wykazuje encefalomalację w lewym płacie skroniowym

Plik zewnętrzny, w którym przechowywane są zdjęcia, ilustracje itp. Nazwa obiektu to IPJ-27-293-g002.jpg

W obrazowaniu rezonansu magnetycznego mózgu stwierdzono encefalomalację w lewym płacie skroniowym

Odniesiono wrażenie psychozy organicznej NOS. Leczono ją risperidonem w dawce 3 mg, triheksyfenidylem w dawce 2 mg i lorazepamem w dawce 1 mg. Podczas wizyty kontrolnej po 7 dniach pacjentka była całkowicie wolna od objawów. Współpracowała przy badaniu Mini-Mental Status Examination, a wynik wynosił 29 punktów na 30 możliwych. Zalecono jej kontynuację leczenia. Badania kontrolne po 1 i 2 miesiącach nie wykazały żadnych nieprawidłowości. W tym okresie leki zostały zmniejszone i odstawione. Po tym okresie nigdy się nie zgłosiła.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *