Prognatyzm wyrostka zębodołowegoEdit
Nie każdy prognatyzm wyrostka zębodołowego jest anomalią, a znaczne różnice można zaobserwować w różnych grupach etnicznych.
Nieprawidłowe nawyki, takie jak ssanie kciuka lub wysuwanie języka, mogą spowodować lub pogłębić prognatyzm wyrostka zębodołowego, powodując nieprawidłowe ustawienie zębów. Aparaty funkcjonalne mogą być stosowane u rosnących dzieci w celu zmiany złych nawyków i funkcji nerwowo-mięśniowych, aby skorygować ten stan.
Prognatyzm wyrostka zębodołowego można również łatwo skorygować za pomocą stałego leczenia ortodontycznego. Jednakże nawroty są dość częste, chyba że zostanie usunięta przyczyna lub zastosuje się retencję długoterminową.
Prognatyzm szczękowyEdit
W stanach chorobowych prognatyzm szczękowy jest związany z zespołem Cornelii de Lange; jednakże tak zwany fałszywy prognatyzm szczękowy, a dokładniej retrognatyzm, w którym występuje brak wzrostu żuchwy, jest zdecydowanie częstszym stanem.
Prognatyzm, jeśli nie jest bardzo nasilony, może być leczony u rosnących pacjentów za pomocą ortodontycznych aparatów czynnościowych lub ortopedycznych. U dorosłych pacjentów schorzenie to może być skorygowane za pomocą skojarzonego leczenia chirurgicznego/ortodontycznego, w którym najczęściej wykonuje się przesunięcie żuchwy. To samo można powiedzieć o prognatyzmie żuchwowym.
Prognatyzm żuchwowy (progenatyzm)Edycja
Patologiczny prognatyzm żuchwy jest potencjalnie szpecącym zaburzeniem genetycznym, w którym dolna szczęka przerasta górną, co skutkuje wydłużonym podbródkiem i zgryzem krzyżowym. Zarówno u ludzi jak i u zwierząt może być wynikiem chowu wsobnego. U psów brachycefalicznych lub o płaskiej twarzy, takich jak shih tzus i bokserzy, może to prowadzić do problemów, takich jak underbite.
W ludzi, powoduje to stan czasami nazywany szczęką latarniową, podobno pochodzący od XV-wiecznych latarni rogowych, które miały wklęsłe boki. Cechy takie jak te były często wyolbrzymiane przez chów wsobny i mogą być śledzone w określonych rodzinach.
Ale bardziej powszechne niż doceniane, najbardziej znanym historycznym przykładem jest szczęka Habsburgów, lub warga Habsburgów lub Austriaków, ze względu na jej powszechność u członków domu Habsburgów, która może być śledzona na ich portretach. Proces mapowania portretów dostarczył narzędzi dla genetyków i analizy rodowodów; większość przypadków uważa się za poligeniczne, ale wielu badaczy uważa, że cecha ta jest przekazywana przez autosomalny recesywny typ dziedziczenia.
Przypuszczalnie wprowadzony do rodziny przez członka dynastii Piastów, jest wyraźnie widoczny na rodzinnych rzeźbach grobowych w katedrze św. Jana w Warszawie. Duża skłonność Habsburgów do politycznie motywowanych małżeństw sprawiła, że dynastia ta nie miała sobie równych pod względem stopnia spokrewnienia. Karol II Hiszpański, który żył w latach 1661-1700, miał podobno najbardziej wyraźny przypadek szczęki Habsburgów, spowodowany ośmioma kazirodczymi ciągotami w dynastii poprzedzającej jego narodziny.