Dobrze znane inwazje na ten obszar odbywały się głównie przez przełęcz Khyber, takie jak inwazje Cyrusa, Dariusza I, Czyngis-chana i późniejszych Mongołów, takich jak Duwa, Qutlugh Khwaja i Kebek. Przed epoką Kuszanów Przełęcz Chyber nie była szeroko wykorzystywanym szlakiem handlowym.
Przełęcz Chyber stała się krytyczną częścią Jedwabnego Szlaku, który połączył Szanghaj na Wschodzie z Kadyksem na wybrzeżu Hiszpanii. Imperium Partów walczyło o kontrolę nad takimi przełęczami jak ta, aby uzyskać dostęp do jedwabiu, jadeitu, rabarbaru i innych luksusów przemieszczających się z Chin do Azji Zachodniej i Europy. Przez przełęcz Khyber, Gandhara (w dzisiejszym Pakistanie) stała się regionalnym centrum handlu łączącym Bagram w Afganistanie z Taxilą w Pakistanie, dodając indyjskie dobra luksusowe, takie jak kość słoniowa, pieprz i tekstylia do handlu na Jedwabnym Szlaku.Wśród muzułmańskich najazdów na subkontynent indyjski, słynnymi najeźdźcami przechodzącymi przez przełęcz Khyber byli Mahmud Ghaznavi, Afgańczyk Muhammad Ghori i Turcy-Mongołowie. W końcu Sikhowie pod wodzą Ranjita Singha zdobyli przełęcz Khyber w 1834 roku. Sikh generał Hari Singh Nalwa, który obsadził Khyber Pass przez lata, stał się domowym nazwiskiem w Afganistanie.:186 Jako część kolonialnych Indii, przełęcz została wymieniona jako część wspólnego wyrażenia Hindustani używane do opisania długości kraju, „Khyber sé Kanyakumari”.
Na północ od Khyber Pass leży kraj plemienia Mullagori. Na południu znajduje się Afridi Tirah, a mieszkańcy wiosek w samej przełęczy to klanowicze Afridi. Przez wieki klany pasztuńskie, zwłaszcza Afridi i afgańscy Szinwari, uważały przełęcz za swoją własność i pobierały od podróżnych myto za bezpieczny przejazd. Ponieważ przez długi czas było to ich główne źródło dochodów, opór wobec wyzwań stawianych władzy Szinwarisów był często zaciekły.
Z powodów strategicznych, po pierwszej wojnie światowej rząd Indii Brytyjskich zbudował przez przełęcz potężnie skonstruowaną linię kolejową. Kolej Khyber Pass z Jamrud, niedaleko Peszawaru, do granicy z Afganistanem w pobliżu Landi Kotal została otwarta w 1925 r.
Podczas II wojny światowej na dnie doliny wzniesiono betonowe zęby smoka z powodu obaw Brytyjczyków przed inwazją niemieckich czołgów na Indie Brytyjskie.
Przełęcz stała się powszechnie znana tysiącom mieszkańców Zachodu i Japończyków, którzy przemierzali ją w czasach szlaku hipisowskiego, jadąc autobusem lub samochodem z Kabulu do granicy afgańskiej. Na pakistańskim posterunku granicznym podróżnym doradzano, by nie oddalali się od drogi, gdyż miejsce to było ledwie kontrolowanym Federalnie Administrowanym Obszarem Plemiennym. Następnie, po załatwieniu formalności celnych, nastąpił szybki przejazd przez przełęcz w ciągu dnia. Z autostrady można było podziwiać pomniki pozostawione przez jednostki Brytyjskiej Armii Indyjskiej, a także forty na wzgórzach.
Obszar Przełęczy Khyber był związany z przemysłem podrabianej broni, wytwarzającym różne typy broni znane kolekcjonerom broni jako kopie z Przełęczy Khyber, przy użyciu lokalnej stali i kuźni.
Obecne konfliktyEdit
Podczas wojny w Afganistanie przełęcz Khyber Pass była głównym szlakiem zaopatrzenia w uzbrojenie wojskowe i żywność dla sił NATO na afgańskim teatrze konfliktu od czasu rozpoczęcia przez USA inwazji na Afganistan w 2001 roku. Prawie 80 procent dostaw NATO i USA, które są sprowadzane drogą lądową, było transportowane przez przełęcz Khyber. Była ona również wykorzystywana do transportu ludności cywilnej ze strony afgańskiej na pakistańską. Do końca 2007 roku trasa ta była względnie bezpieczna, gdyż mieszkające tam plemiona (głównie Afridi, plemię pasztuńskie) były opłacane przez rząd pakistański za utrzymywanie bezpieczeństwa na tym terenie. Od końca 2008 roku konwoje z zaopatrzeniem i składy w tej zachodniej części były coraz częściej atakowane przez elementy wywodzące się lub rzekomo sympatyzujące z pakistańskimi talibami.
W styczniu 2009 roku Pakistan zamknął most w ramach ofensywy wojskowej przeciwko partyzantom talibskim. Ta operacja wojskowa koncentrowała się głównie na Jamrud, dystrykcie na drodze Khyber. Celem było „wysadzenie w powietrze lub zburzenie domów należących do mężczyzn podejrzanych o ukrywanie lub wspieranie talibskich bojowników lub prowadzenie innej nielegalnej działalności”. W rezultacie aresztowano ponad 70 osób i zniszczono 45 domów. Ponadto zginęło dwoje dzieci i jedna kobieta. W odpowiedzi na to, na początku lutego 2009 r. talibscy powstańcy tymczasowo odcięli Przełęcz Chyber wysadzając kluczowy most.
Ta coraz bardziej niestabilna sytuacja w północno-zachodnim Pakistanie zmusiła USA i NATO do poszerzenia tras dostaw przez Azję Środkową (Turkmenistan, Uzbekistan i Tadżykistan). Rozważano nawet możliwość dostarczania materiałów przez irański port Chabahar, położony daleko na południowym wschodzie kraju.
W 2010 r. i tak już skomplikowane stosunki z Pakistanem (zawsze oskarżanym przez USA o goszczenie talibów w tej strefie przygranicznej bez informowania o tym) zaostrzyły się po tym, jak siły NATO, pod pretekstem złagodzenia władzy talibów na tym obszarze, przeprowadziły atak z użyciem dronów nad linią Duranda, przekraczając granicę Afganistanu i zabijając trzech pakistańskich żołnierzy. Pakistan odpowiedział zamknięciem przejścia 30 września, co spowodowało, że na zamkniętej granicy ustawił się w kolejce konwój kilku ciężarówek NATO. Konwój ten został zaatakowany przez ekstremistów najwyraźniej powiązanych z Al-Kaidą, co spowodowało zniszczenie ponad 29 cystern i ciężarówek z ropą oraz zabicie kilku żołnierzy. Główni członkowie NATO musieli wystosować oficjalne przeprosiny do rządu pakistańskiego, aby ruch dostawczy na tym przejściu mógł zostać przywrócony.
W sierpniu 2011 r. działalność na przejściu Khyber została ponownie wstrzymana przez administrację Agencji Khyber z powodu większej liczby możliwych ataków rebelii na siły NATO, które ucierpiały w okresie dużej liczby zamachów na ciężarówki zmierzające do zaopatrzenia koalicji NATO i ISAF na całej linii frontu. Ta niestabilność sprawiła, że Pakistańskie Stowarzyszenie Właścicieli Tankowców zażądało większej ochrony od rządu Pakistanu i USA, grożąc, że nie będzie dostarczać paliwa dla strony afgańskiej.