Początek obsługiEdit
Usługa na trasie, która stała się Q27, została rozpoczęta w październiku 1928 roku przez firmę Z & M Coach Corporation, aby połączyć metro we Flushing, przy Main Street i Amity Street, z sekcją Rosewood w Bayside. Właściciel firmy, Fred M. Zander, został w listopadzie dwukrotnie ukarany grzywną w wysokości 25 dolarów za obsługę trasy bez licencji. Mimo nakazu zaprzestania przewozów kontynuował je do czasu uzyskania pozwolenia na ich wykonywanie. Mieszkańcy Rosewood zebrali się razem, aby zebrać pieniądze i wynająć autobus jako taksówkę, aby umożliwić kontynuowanie usługi. Trasa autobusu była wspierana przez Rosewood Improvement Association i East Flushing Civic Association. Trasa początkowo działała pomiędzy Flushing a Horace Harding Expressway i była znana jako trasa Flushing-Rosewood.
W 1931 roku, New York City Board of Estimate decydował o tym, które franczyzy na trasy autobusowe zostaną przyznane którym prywatnym operatorom. Wraz z trzydziestoma innymi trasami autobusowymi, trasa Q27 została wstępnie przydzielona firmie North Shore Bus Company jako część strefy B, jednej z czterech stref autobusowych w dzielnicy, która obejmowała Flushing i północną część Queens. Z & M uzyskała roczną franczyzę na tę trasę 30 grudnia 1932 roku. W dniu 2 maja 1933 r. Komisja Tranzytowa Stanu Nowy Jork przyznała firmie certyfikat wygody i konieczności publicznej dla tej trasy na czas trwania franszyzy. Władze miasta Nowy Jork przyznały firmie kolejną koncesję na tę trasę 26 kwietnia 1935 roku, na okres rozpoczynający się po wygaśnięciu pierwszej umowy i kończący się nie później niż 31 grudnia 1938 roku. Podczas przesłuchań publicznych w Transit Commission w celu uzyskania certyfikacji dla franczyzy stwierdzono, że firma Z & M obsługiwała trasę Q26 za cenę wyższą niż przewidziana w umowie franczyzowej. Przesłuchania zakończyły się 18 czerwca, a Komisja Tranzytowa dała Z & M możliwość zmiany umowy franczyzowej z Nowym Jorkiem. 4 października 1935 r. Rada Szacunkowa podjęła uchwałę dającą firmie 90-dniowe przedłużenie od 23 października na uzyskanie certyfikatu franczyzy. W dniu 29 stycznia 1936 r. Komisja Tranzytowa odmówiła certyfikacji trasy, ponieważ przedłużenie wygasło.
W dniu 9 listopada 1936 r. obsługa trasy została przeniesiona do North Shore Bus Company. 30 marca 1947 roku North Shore Bus zostało przejęte przez Nowojorski Zarząd Transportu Miejskiego (później New York City Transit Authority), ponieważ nie mogło działać w oparciu o obowiązującą pięciocentową taryfę i zbankrutowało, jego dawne trasy zostały przekazane do obsługi miejskiej.
Przedłużenie usługEdit
Alternatywne autobusy zostały przedłużone na południe wzdłuż Springfield Boulevard do stacji Queens Village na Long Island Rail Road 30 kwietnia 1950 roku. Zmiana ta została zatwierdzona przez Zarząd Miasta Nowy Jork (New York City Board of Estimate) w dniu 4 kwietnia. W dniu 22 stycznia 1957 roku, usługa została przedłużona na 90-dniowej podstawie próbnej o 2 mile (3,2 km) od stacji Queens Village LIRR do skrzyżowania Springfield Boulevard i Merrick Boulevard, jako część serii zmian autobusowych w całym mieście. Zmiana została zatwierdzona przez New York City Transit Authority (NYCTA) 29 listopada 1956 roku. 30 czerwca 1957 roku, na 60-dniowej próbie, przedłużono linię o 1,5 mili (2,4 km) od Springfield Boulevard i Merrick Boulevard do Merrick Boulevard i 233rd Street. Przedłużenie to miało na celu zachęcenie większej liczby osób do korzystania z tej trasy autobusowej. Ruch na tymczasowym przedłużeniu do Springfield Boulevard i Merrick Boulevard był niewielki, a przychody wynosiły średnio 23 centy za milę, czyli mniej niż 80 centów za milę potrzebne do osiągnięcia progu rentowności. W dniu 26 sierpnia 1957 r. NYCTA ogłosiła, że usługi zostaną wznowione 8 września na Springfield Boulevard i Merrick Boulevard, ponieważ traciła 120 dolarów dziennie na przedłużeniu do 233rd Street.
Zmiany w latach 80-tychEdit
W dniu 26 września 1982 r. autobusy przystosowane do przewozu wózków inwalidzkich zaczęły kursować na Q27 i siedemnastu innych miejskich liniach autobusowych. W latach 1980-1985 autobusy zostały przekierowane z Parsons Boulevard pomiędzy 46th Avenue i Kissena Boulevard, czyli z trasy dzielonej z Q26, na Holly Avenue i Kissena Boulevard.
Wprowadzenie ograniczonej obsługi przystankówEdit
Obsługa ograniczonej obsługi przystanków w godzinach szczytu na trasie Q27 została wprowadzona we wrześniu 2001 r., aby przyspieszyć obsługę autobusów. Usługi na tej trasie nie zostałyby zwiększone, ale alternatywne przejazdy zatrzymywałyby się tylko w ograniczonym zakresie na głównych generatorach ruchu pomiędzy terminalem we Flushing a Springfield Boulevard i Horace Harding Expressway. Na południe od tego miejsca wszystkie wycieczki zatrzymywałyby się na przystankach lokalnych. Usługa z ograniczoną liczbą przystanków kursowałaby do Flushing w godzinach 7.00-9.00, a do Queens Village w godzinach 17.00-20.15. Zmiana została wprowadzona, ponieważ 30% pasażerów korzystało z tej trasy, aby dostać się do metra we Flushing. Oczekiwano, że ograniczona usługa pozwoli pasażerom zaoszczędzić do pięciu minut czasu podróży. Zmiana usługi była neutralna pod względem kosztów, a potencjalnie mogła generować przychody, ponieważ szybsza usługa mogła potencjalnie przyciągnąć więcej pasażerów. Alternatywną propozycją rozważaną przez New York City Transit Authority było wprowadzenie ograniczonej obsługi tylko wzdłuż 46th Avenue, na odcinku trasy dzielonym z Q26. Autobusy Q27 zaczęły obsługiwać Queensborough Community College 9 września 2002 r.; wcześniej najbliższy przystanek Q27 znajdował się 0,25 mili (0,40 km) od kampusu.
4 stycznia 2004 r. obsługę przedłużono do 120th Avenue i Springfield Boulevard w Cambria Heights, aby zastąpić obsługę Q83 na Springfield Boulevard między Murdock Avenue a stacją Queens Village LIRR.
Przejazdy nocne zostały przedłużone z Queens Village do Cambria Heights 6 stycznia 2013 roku, jako część serii ulepszeń usług dokonanych przez New York City Transit. Północny terminal trasy został przeniesiony z Main Street i 39th Avenue na 39th Avenue i 138th Street w sierpniu 2014 roku.:139-142