Rabbits, Rodents, and Other Small Mammals Don’t Want to Be Your Class 'Pets'

Małe ssaki (czasami znane jako „kieszonkowe zwierzaki domowe”) – takie jak króliki, szynszyle, myszy, szczury i inne gryzonie – są powszechnie kupowane do trzymania w klasach i łatwo zrozumieć ich początkowy urok. Są słodkie, futrzaste, małe i mylnie uważane za dobre „zwierzątka na start”. W rzeczywistości jednak zwierzęta te nie są przystosowane do życia w klasie i wymagają codziennej, intensywnej opieki – niektóre tak samo jak kot lub pies (a nawet więcej!). Kiedy weźmiesz pod uwagę ich potrzeby, instynkty i cykle snu, jak również niebezpieczeństwa, na które są narażone, trzymając je w nieprzewidywalnym otoczeniu, gdzie wiele dzieci może mieć do nich dostęp, łatwo zrozumieć, dlaczego jest to okrutne i niewłaściwe, aby przynieść je do klasy.

Obalmy kilka mitów na temat małych ssaków lub „kieszonkowych zwierzaków domowych”:

• Pogląd, że małe ssaki, takie jak gryzonie, są dobrymi „początkowymi zwierzakami domowymi” jest całkowicie fałszywy i wyjątkowo niebezpieczny dla zwierząt. Małe ssaki – zwłaszcza te, które są powszechnie trzymane w klasach szkolnych – mają bardzo specyficzne i często wysokie potrzeby związane z utrzymaniem, z których wiele nie może być zaspokojonych w klasie. A trzymanie ich w małym pomieszczeniu w ruchliwej sali pełnej dzieci, gdzie dziesiątki małych rączek mają dostęp do ich całego ciała, jest błędem. Niestety, PETA natknęła się na liczne przypadki zaniedbania (celowego lub innego) i innego okrucieństwa wobec małych ssaków trzymanych w klasach – wiele z nich zakończyło się śmiercią zwierzęcia. (Przeczytaj więcej o tych przypadkach poniżej).

• Naturalne cykle czuwania i snu większości „kieszonkowych zwierzaków domowych” są całkowicie niekompatybilne z życiem w tętniącej życiem klasie. Prawie wszystkie zwierzęta, o których przeczytasz poniżej, są albo w pełni nocne (co oznacza, że są najbardziej aktywne w nocy), albo zmiennocieplne (co oznacza, że są najbardziej aktywne o świcie i o zmierzchu). Sale lekcyjne są jasno oświetlone, głośne i ruchliwe w godzinach ich największego odpoczynku (co zakłóca ich naturalny cykl snu) i puste w godzinach ich aktywności – nie pozwalają im na towarzystwo ani monitorowanie, gdy są naturalnie najbardziej przebudzone. Oczywiście z tych powodów zwierzęta te nie nadają się do klasy, w której byłyby pozbawione towarzystwa w godzinach naturalnej aktywności i stale niepokojone przez hałas, jasne światła i obsługę w godzinach, w których zwykle odpoczywają.

• A zwierzęta nie są jedynymi zagrożonymi. Małe ssaki mogą być nosicielami salmonelli, pasteurelli (która może powodować chorobę układu oddechowego znaną również jako „tabaka”), roztoczy z króliczego futra, giardii i campylobacter – wszystkie te choroby mogą przenosić się na ludzi. Ssaki futerkowe (oraz ich podściółka i siano) mogą wywoływać alergie u uczniów, a PETA widziała wiele przypadków, w których szkoły musiały szukać nowych domów dla klasowych „zwierzaków”, które powodowały reakcje u uczniów.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się o problemach związanych z niektórymi zwierzętami powszechnie trzymanymi w klasach.

Myszy, szczury i chomiki

Zwierzęta te są często błędnie postrzegane jako „mało wymagający” towarzysze zwierząt, co jest niebezpiecznym założeniem, które często prowadzi do zaniedbania. Myszy i szczury są zazwyczaj nocne, a chomiki są najbardziej aktywne o świcie i o zmierzchu (zdrowy chomik powinien spać w ciągu dnia) – co sprawia, że życie w klasie bardzo zakłóca ich naturalne cykle. Oczy zarówno myszy, jak i szczurów są bardzo wrażliwe na jasne światło, a chomiki nie lubią być budzone w ciągu dnia.

W swoim naturalnym środowisku chomiki wolą być same, więc nawiązywanie więzi z ludźmi może być wyzwaniem. Szczury i myszy są zwierzętami społecznymi, ale terytorialnymi. Samotny, zamknięty w klatce szczur lub mysz będzie marnieć, ale dwa lub więcej stłoczone razem bez odpowiedniej przestrzeni mogą walczyć. Dla jednego z tych zwierząt klatka z siatki drucianej o powierzchni 2 stóp kwadratowych i solidnej podstawie to minimum, którego potrzebują – zauważ, że trzymanie więcej niż jednego w przestrzeni tej wielkości prawdopodobnie doprowadzi do śmiertelnej walki. Pamiętaj, że jak każde zwierzę, szczury mogą wymagać opieki weterynaryjnej, a leczenie ich może być równie kosztowne jak leczenie kotów i psów. Ponadto, większość szczurów domowych jest nosicielami Mycoplasma pulmonis, która w wyniku stresu lub choroby może przekształcić się w aktywną chorobę układu oddechowego i zapalenie płuc.

Ciągłość jest ważna dla tych zwierząt, dlatego częste zmiany miejsca przebywania w pomieszczeniach mogą być stresujące. Przewożenie ich do i z klasy (co byłoby konieczne podczas przerw i weekendów) lub zabieranie ich do domu przez uczniów – niezależnie od tego, jak bardzo rodzina jest przygotowana do opieki nad nimi – nigdy nie jest korzystne dla zwierząt. Chomiki można łatwo przestraszyć, ponieważ mają stosunkowo słaby wzrok i mogą ugryźć jako mechanizm obronny, jeśli zostaną zaskoczone.

PETA zetknęła się z wieloma przypadkami, w których gryzonie zostały porzucone po zakończeniu roku szkolnego, zdechły lub w inny sposób zostały zaniedbane podczas „opieki” nad nimi przez uczniów podczas przerw w nauce. W szczególności, widzieliśmy wiele przypadków okrucieństwa wobec chomików, takich jak niezgodne ze sobą zwierzęta, z którymi walczono w klasie (co prowadziło do obrażeń), a niektóre z nich były podwieszane za tylne nogi przez uczniów i karmione śmieciowym jedzeniem. Jeden chomik był torturowany i zabity podczas włamania do szkoły przez grupę nieletnich, inny został skradziony ze szkoły i nigdy nie odzyskany, a jeszcze inny rzekomo był karmiony kredkami i szturchany ołówkami przez uczniów (po czym chomik przedwcześnie zdechł). Natknęliśmy się na jeden rozdzierający serce opis napisany przez nauczycielkę, która stwierdziła, że jej klasowy chomik zdechł samotnie w klasie podczas przerwy dziękczynnej i że wyrzuciła go do śmietnika, zanim uczniowie przyszli pierwszego dnia po powrocie. Zwierzęta klasowe są często ofiarami zaniedbania i bezduszności, a w nowoczesnej edukacji nie ma miejsca na traktowanie zwierząt jak przedmiotów jednorazowego użytku i „narzędzi dydaktycznych.”

Króliki

Króliki są wrażliwymi i złożonymi zwierzętami drapieżnymi, które wymagają specyficznej rutyny i środowiska. Są zmiennocieplne, co oznacza, że są najbardziej aktywne podczas zmierzchu i świtu – żaden z tych okresów nie pokrywa się z najbardziej ruchliwymi porami dnia w klasie. W rzeczywistości sale lekcyjne są wtedy zazwyczaj puste, co oznacza, że króliki są pozbawione socjalizacji w godzinach największego ruchu (i są niepokojone przez hałas w godzinach normalnego odpoczynku).

Króliki wymagają specyficznej karmy, stymulujących środowisk z przestrzenią do biegania i skakania oraz corocznych wizyt u weterynarzy, którzy mają specjalistyczną wiedzę na temat ich gatunku. Mają społeczne, łagodne natury i indywidualne osobowości, i potrzebują tyle samo uwagi, co pies lub kot – coś, czego po prostu nie można osiągnąć, jeśli są zdegradowane do smutnego życia jako „zwierzę domowe” w klasie. Mogą nawet stać się wycofane i przygnębione, jeśli nie otrzymają wystarczająco dużo miłości i towarzystwa. Powszechnie uważa się, że króliki nie są odpowiednimi towarzyszami dla małych dzieci, więc trzymanie ich w klasie pełnej młodzieży jest po prostu nieodpowiedzialne.

Zwierzęta te mają również bardzo delikatne układy oddechowy i pokarmowy, a każda zmiana w równowadze tych układów może doprowadzić do śmierci, jeśli zwierzęta nie zostaną odpowiednio i szybko wyleczone. Ponieważ ich układy trawienne tak łatwo ulegają zaburzeniu, karmienie ich czymś nieodpowiednim może być dla nich śmiertelne. Nie tolerują one również ekstremalnego ciepła lub zimna, więc pozostawienie ich bez nadzoru w pustej (prawdopodobnie nieuregulowanej) klasie naraża ich życie na niebezpieczeństwo.

Króliki są instynktownie zdenerwowane, gdy są podnoszone z ziemi – co ma sens, ponieważ wyewoluowały jako zwierzęta drapieżne i ich instynkty kierują nimi odpowiednio. Nie lubią być noszone na rękach. Ze względu na delikatną strukturę ich kręgosłupa i siłę mięśni nóg, podczas walki mogą łamać sobie kręgosłupy. Ryzyko urazu działa w obie strony: Przestraszone króliki mogą głęboko ugryźć lub podrapać się, gdy walczą o uwolnienie się z czyjegoś uścisku.

PETA natknęła się i otrzymała wiele zgłoszeń o znęcaniu się i zaniedbywaniu królików trzymanych w szkołach, w tym jednego, który zmarł z powodu udaru cieplnego w samochodzie w drodze do domu nauczyciela po opuszczeniu klasy, jednego, który został zabity przez psa po odesłaniu do domu z uczniem, jeden, który rzekomo był trzymany z trzema innymi w drucianej klatce w szkole i zmarł po tym, jak był goniony podczas weekendu, jeden, który zmarł po tym, jak jego ogon został najwyraźniej wyrwany, i inny, który został zdekapitowany i którego części ciała zostały rozrzucone po kampusie.

Z tych i innych powodów, wiele agencji adopcyjnych królików i schronisk dla zwierząt odmawia adopcji królików tym, którzy trzymaliby je jako klasowe „zwierzaki domowe”. Traktowanie ich w ten sposób jest niesprawiedliwe, niebezpieczne i niepotrzebne.

Świnki morskie

Istnieje śmiertelnie błędne przekonanie, że świnki morskie są świetnymi „zwierzakami na start” dla dzieci lub dobrymi „zwierzakami domowymi” w klasie – podczas gdy w rzeczywistości są one dość delikatnymi zwierzętami, które wymagają dużo opieki i wolą żyć w parach.

Świnki morskie wymagają corocznych wizyt u lekarza weterynarii zajmującego się zwierzętami egzotycznymi oraz regularnego obcinania paznokci. Konieczne jest codzienne czyszczenie pomieszczenia (należy usunąć cały substrat, a następnie przetrzeć podłogę antyseptycznym środkiem czyszczącym i wysuszyć), podobnie jak codzienne ćwiczenia w bezpiecznym, zamkniętym pomieszczeniu. Niezbędne jest również cotygodniowe czesanie i szczotkowanie, zwłaszcza w przypadku ras długowłosych. Opiekunowie powinni być przygotowani na opiekę nad świnką morską nawet przez siedem lat lub dłużej i wydawać około 20 dolarów tygodniowo na karmę, siano, ściółkę itp. Niewiele sal lekcyjnych ma czas, miejsce i środki, aby zapewnić tym wrażliwym zwierzętom to, czego potrzebują, aby się rozwijać.

A to tylko zarysowuje powierzchnię ich podstawowych potrzeb. Przypadki zaniedbań i nadużyć w klasach, które widzieliśmy obejmują świnkę morską, która była trzymana w klasie przedszkolnej i została zabita i zakopana na placu zabaw, jedna, która zmarła z powodu szoku, a inna, która zmarła przedwcześnie (prawdopodobnie dlatego, że nauczyciel użył toksycznych cedrowych wiórów drzewnych).

Gerbile

Gerbile, podobnie jak niektóre z wcześniej wymienionych zwierząt, są często błędnie postrzegane jako „łatwe w utrzymaniu” zwierzęce towarzysze. Są to głównie zwierzęta nocne i nie lubią być same – w swoim naturalnym środowisku żyją w rodzinach liczących do 20 członków. Gdy przebywają w samotnym środowisku, często popadają w depresję i są ospałe. Jeśli są trzymane w zbyt niskich temperaturach, mogą zapaść w hibernację.

Gdy myszoskoczki są zestresowane lub zmuszone do życia w brudnej klatce (obie możliwości są realne w klasie), są bardziej narażone na „mokry ogon”, który jest slangowym określeniem choroby zagrażającej życiu. Przechylenie głowy lub brak równowagi, katar, łzawiące oczy, biegunka i strupy na uszach, twarzy lub stopach to oznaki, że myszoskoczek jest chory i wymaga natychmiastowej opieki. Jak każdy inny gryzoń, zwierzęta te mogą być nosicielami wścieklizny i innych chorób, które są przenoszone na ludzi – i są one znane z tego, że potrafią gryźć.

PETA zetknęła się z drastycznymi przypadkami okrucieństwa wobec myszoskoczków klasowych, w tym dziewięciu, które zmarły po tym, jak były pozbawione jedzenia i wody przez ponad dwa tygodnie w szkole średniej, jednego, który został zabity przez ucznia, który się zdenerwował, jednego, który został nadepnięty i zraniony, gdy był w domu z uczniem, a następnie zmarł po tym, jak na nim usiadł, oraz innego, który został odesłany do domu z uczniem, tylko po to, by doznać złamania kręgosłupa i umrzeć po tym, jak się z nim lekkomyślnie bawiono.

Szynszyle

Szynszyle pierwotnie występowały tylko w Ameryce Południowej i żyły w społecznościach liczących do 100 członków, ale teraz są hodowane przez dystrybutorów w sklepach zoologicznych, którzy następnie sprzedają je jako „zwierzęta domowe” zazwyczaj źle poinformowanym ludziom. Są to nieśmiałe, inteligentne, nocne zwierzęta, które potrafią spędzić całą noc „rozmawiając” ze sobą. (Wyrażają siebie za pomocą różnych wokalizacji i wydają głośne, agresywne szczeknięcia, gdy są przestraszone). Są również bardzo czyste i wymagają częstych kąpieli w kurzu, aby pielęgnować swoje niezwykle gęste futro. Innymi słowy, zwierzęta te nie są łatwe w utrzymaniu i niekoniecznie są też ciche.

W Chinchillas: A Guide to Caring for Your Chinchilla, autorka Donna Anastasi odradza trzymanie tych zwierząt jako zwierząt domowych w klasie: „t Trudno wyobrazić sobie gorsze środowisko dla szynszyli! W ciągu dnia potrzebują cichego, spokojnego domu do spania, a wieczorem łagodnej i konsekwentnej opieki jednej lub kilku osób, które poznały i którym zaufały. Aktywność w ciągu dnia, krzyczące młode i poszturchiwanie palcami – wszystko to składa się na jedną bardzo zestresowaną szynszylę.”

PETA spotkała się z przypadkami, w których szynszyle stały się bardzo zestresowane w wyniku okoliczności panujących w klasie, straciły futro i wywołały alergie u uczniów – co skłoniło nauczycieli do ich oddania.

Szylkretki

Wielu ludzi, którzy kupują szylkretki dla kaprysu, uświadamia sobie, że ich dom jest po prostu nieodpowiednim środowiskiem dla tego typu zwierząt – wyobraź sobie, o ile bardziej nieodpowiednia jest klasa pełna dzieci. Kiedy są trzymane jako „zwierzęta domowe”, tym maleńkim nocnym mieszkańcom drzew odmawia się wszystkiego, co jest dla nich naturalne i znaczące: towarzystwa własnego gatunku, świeżego powietrza, przebywania na świeżym powietrzu i możliwości wspinania się lub robienia czegokolwiek innego niż spacerowanie lub siedzenie i spoglądanie z maleńkiej klatki.

Jest to zwierzę nocne, ale powszechnie poddawane jest działaniu jasnych świateł i głośnych dźwięków w ciągu dnia, co może utrudniać im sen (a w klasie byłoby to nieuniknione). Z natury są mieszkańcami drzew, więc mają ostre pazury do wspinania się i chwytania, co może sprawić, że trzymanie ich gołymi rękami może być dla człowieka niewygodne lub nawet bolesne (a drapanie jest bardzo powszechne). Szybowce cukrowe mają również ostre zęby i mogą ugryźć, jeśli czują się przestraszone lub zagrożone. W naturze są to zwierzęta bardzo towarzyskie, spędzające życie na zabawach w grupie (zwykle żyją w koloniach liczących 30 osobników) oraz na poszukiwaniu soków i owadów. Jeśli nie poświęca się im wystarczająco dużo uwagi, mogą się samookaleczyć lub umrzeć z powodu stresu związanego z samotnością.

W międzynarodowym handlu zwierzętami domowymi szybowce cukrowe są hodowane w piekielnych obiektach podobnych do młynów szczeniąt, gdzie traktuje się je jak nic więcej niż produkty. Niezliczone ilości tych i innych małych zwierząt są upychane w maleńkich pojemnikach (czasem nawet w plastikowych butelkach po wodzie) i wysyłane na cały świat, aby sprzedać je konsumentom. Co więcej, zwierzęta egzotyczne, takie jak szybowce, stanowią zagrożenie dla zdrowia ludzi i rodzimej fauny, jeśli są pozostawione same sobie. Mogą one przenosić patogeny wywołujące salmonellozę, giardiozę, leptospirozę, toksoplazmozę i grzybicę, by wymienić tylko kilka z nich. Z tych wszystkich powodów, Alaska, Kalifornia, Hawaje i Massachusetts, jak również gminy takie jak Fairfax County, Maryland; Salt Lake County, Utah; i St. Paul, Minnesota zakazują ich trzymania.

Czy to rozmyte ssaki, zimnokrwiste gady, czy ryby w akwarium, zwierzęta cierpią w klasach i są narażone na zaniedbania i nadużycia – a kupno jakiegokolwiek zwierzęcia wspiera okrutny i ohydny handel zwierzętami domowymi.

Potrzebujesz więcej informacji? Dowiedz się, dlaczego żadne zwierzę nie powinno być zmuszane do bycia „zwierzątkiem domowym” w klasie: