Berberyna z Rhizoma Coptidis jest doustnym środkiem hipoglikemizującym o działaniu przeciwdyslipidemicznym i przeciw otyłości. Jej aktywność metaboliczna regulująca poziom glukozy i lipidów we krwi została szeroko przebadana i udowodniona u pacjentów i w różnych modelach zwierzęcych. Berberyna jest znana jako aktywator kinazy białkowej aktywowanej AMP (AMPK). Jej niezależny od insuliny efekt hipoglikemiczny jest związany z hamowaniem funkcji mitochondriów, stymulacją glikolizy i aktywacją szlaku AMPK. Dodatkowo berberyna może działać również jako inhibitor α-glukozydazy. U nowo zdiagnozowanych pacjentów z cukrzycą typu 2 berberyna jest w stanie obniżyć poziom insuliny we krwi poprzez zwiększenie wrażliwości na insulinę. Natomiast u pacjentów ze słabą funkcją komórek β, berberyna może poprawiać wydzielanie insuliny poprzez reanimację wyczerpanych wysepek. Ponadto berberyna może wywierać dodatkowy korzystny wpływ na powikłania sercowo-naczyniowe cukrzycy ze względu na swoje właściwości obniżające poziom cholesterolu, antyarytmiczne i indukujące wydzielanie tlenku azotu (NO). Aktywność antyoksydacyjna i hamująca reduktazę aldozową berberyny może być przydatna w łagodzeniu nefropatii cukrzycowej. Chociaż dowody pochodzące z badań na zwierzętach i ludziach konsekwentnie wspierają działania terapeutyczne berberyny, nadal konieczne jest przeprowadzenie wieloośrodkowych badań na dużą skalę, aby ocenić skuteczność berberyny w leczeniu cukrzycy i związanych z nią powikłań.
.