Rodzina Barrymore’ów, amerykańska rodzina teatralna. Maurice Barrymore (właśc. Herbert Blythe; 1847/49-1905) zadebiutował na scenie w Londynie, po czym przeniósł się do Nowego Jorku (1875), gdzie przyjął nazwisko Barrymore jako pseudonim sceniczny. Dołączył do zespołu Augustina Daly’ego i w 1876 roku ożenił się z Georgianą Drew, z teatralnej rodziny Drew. Ich najstarsze dziecko, Lionel Barrymore (w oryginale Lionel Blythe; 1878-1954), stał się czołowym aktorem Broadwayu w takich sztukach jak Peter Ibbetson (1917) i The Copperhead (1918), a następnie przeniósł się do Hollywood w 1926 roku, gdzie wystąpił w takich filmach jak Wolna dusza (1931, Oscar) i Grand Hotel (1932). Znany jako aktor charakterystyczny, nakręcił około 200 filmów, w tym 15 obrazów o Doktorze Kildare. Jego siostra Ethel Barrymore (pierwotnie Ethel Blythe; 1879-1959) wystąpiła w Londynie w Peter the Great (1898) i na Broadwayu w Captain Jinks of the Horse Marines (1901). W 1928 roku otworzyła nowojorski teatr nazwany jej imieniem w The Kingdom of God, a następnie zagrała w The Corn Is Green (1940). Wystąpiła w ponad 30 filmach, m.in. w None but the Lonely Heart (1944, Oscar) i The Spiral Staircase (1946). Ich brat John Barrymore (w oryginale John Blythe; 1882-1942) zdobył uznanie w takich sztukach jak Sprawiedliwość (1916), Ryszard III (1920), a zwłaszcza Hamlet (1922). Jego filmy to m.in. Dr Jekyll i Mr Hyde (1920) i Kolacja o ósmej (1933). Alkoholik, znany był z krzykliwego zachowania. Wnuczka Johna, Drew Barrymore (ur. 1975), po raz pierwszy zwróciła na siebie uwagę w wieku siedmiu lat w filmie E.T. (1982).