Dave Etheridge-Barnes/Getty Images
19 listopada 1863 r. prezydent Abraham Lincoln wygłosił przemówienie, które będzie cytowane przez kolejne stulecia. Ale co tak naprawdę wiesz na temat Gettysburg Address? Sprawdź kilka rzeczy, których możesz nie wiedzieć o tym kultowym przemówieniu.
- Mówienie Lincolna zaczyna się od słów „Four score and seven years ago”. Jedna partytura równa się 20 latom, więc odnosił się do 87 lat temu – 1776 roku, kiedy podpisano Deklarację Niepodległości. Przemówienie zostało więc wygłoszone siedem partytur i siedem lat temu.
- W dniu przemówienia oracja Lincolna nie była najważniejszym wydarzeniem. Zamiast tego, największe przemówienie należało do Edwarda Everetta, który przemawiał przez dwie godziny zanim Lincoln stanął na podium.
- Everett napisał później do Lincolna o jego przemówieniu, mówiąc: „Chciałbym móc pochlebiać sobie, że zbliżyłem się tak bardzo do centralnej idei tej okazji w ciągu dwóch godzin, jak ty w ciągu dwóch minut.”
- Nasz obecny tekst przemówienia pochodzi z piątej z pięciu spisanych kopii, wszystkie napisane pismem Lincolna. Każda kopia różni się nieznacznie, co prawdopodobnie wynika z samoedytacji Lincolna.
- Biblioteka Kongresu ma dwie kopie przemówienia, Biblioteka Historyczna Stanu Illinois ma jedną, Uniwersytet Cornell ma jedną, a jedna znajduje się w pokoju Lincolna w Białym Domu.
(Zobacz 10 największych przemówień.)
Zobacz pełny tekst Gettysburg Address poniżej. (via Britannica, Biblioteka Kongresu)
Cztery tysiące siedem lat temu nasi ojcowie stworzyli na tym kontynencie nowy naród, poczęty w Wolności i oddany idei, że wszyscy ludzie są stworzeni równymi.
Teraz jesteśmy zaangażowani w wielką wojnę domową, sprawdzającą, czy ten naród lub jakikolwiek inny naród tak poczęty i tak oddany, może długo przetrwać. Spotykamy się na wielkim polu bitwy tej wojny. Przybyliśmy, aby poświęcić część tego pola, jako miejsce ostatecznego spoczynku dla tych, którzy tutaj oddali swoje życie, aby ten naród mógł żyć. Jest to całkowicie stosowne i właściwe, abyśmy to uczynili.
Ale w szerszym sensie nie możemy poświęcić – nie możemy konsekrować – nie możemy uświęcić – tej ziemi. Śmiałkowie, żywi i umarli, którzy walczyli tutaj, poświęcili ją, daleko ponad naszą biedną moc dodawania lub odejmowania. Świat nie zauważy, ani nie zapamięta na długo tego, co my tu mówimy, ale nigdy nie zapomni tego, co oni tu zrobili. To raczej my, żyjący, powinniśmy być poświęceni tej niedokończonej pracy, którą ci, którzy tu walczyli, tak szlachetnie rozwinęli. To raczej my mamy być tutaj oddani wielkiemu zadaniu, które przed nami pozostaje – abyśmy od tych czcigodnych zmarłych przejęli większe oddanie sprawie, dla której oni oddali ostatnią miarę poświęcenia – abyśmy tutaj gorąco postanowili, że ci zmarli nie zginęli na próżno – aby ten naród, pod Bogiem, narodził się na nowo z wolności – i aby rząd ludu, przez lud, dla ludu nie zginął z ziemi.
(Zobacz Pole Bitwy Gettysburskiej w Top 10 Nawiedzonych Miejsc.)