Nitraty są bardzo skutecznymi środkami przeciwdławicowymi i przeciwniedokrwiennymi. Zapewnienie długiej przerwy w przyjmowaniu azotanów lub niskie stężenie azotanów w osoczu przed podaniem porannej dawki zapobiega utracie skuteczności klinicznej poprzez zapobieganie rozwojowi tolerancji. Podczas terapii azotanami często występują jednak działania niepożądane. Ból głowy jest najczęstszym działaniem niepożądanym azotanów, często związanym z dawką i zgłaszanym nawet przez 82% pacjentów w badaniach kontrolowanych placebo. Prawie 10% pacjentów nie może tolerować azotanów z powodu upośledzających bólów lub zawrotów głowy. U pozostałych pacjentów bóle głowy mają nasilenie łagodne do umiarkowanego i ustępują lub zmniejszają się wraz z kontynuacją leczenia azotanami. Niedociśnienie wywołane azotanami jest częste, ale często bezobjawowe. W rzadkich przypadkach niedociśnienie wywołane azotanami jest ciężkie i towarzyszy mu znaczne spowolnienie czynności serca oraz omdlenia. Stosowanie azotanów u pacjentów, u których po podaniu azotanów wystąpią omdlenia, jest przeciwwskazane. Azotany rzadko powodują zastój wieńcowy i niedokrwienie mięśnia sercowego. Podczas przerywanej terapii plastrami z nitrogliceryną może wystąpić odbicie azotanów, a u pacjentów mogą wystąpić nocne epizody dławicowe. Podawanie azotanów jest przeciwwskazane przy jednoczesnym stosowaniu inhibitorów fosfodiesterazy-5 stosowanych w leczeniu zaburzeń erekcji, ponieważ leczenie skojarzone może prowadzić do głębokiego niedociśnienia tętniczego, a nawet zgonu. W literaturze pojawiają się niepokojące doniesienia obserwacyjne, że ciągłe, długotrwałe stosowanie azotanów może prowadzić do zwiększonej śmiertelności i nawracających zawałów mięśnia sercowego. Potrzebne są duże, randomizowane, kontrolowane placebo badania, które potwierdzą lub obalą te doniesienia; do tego czasu stosowanie azotanów w leczeniu dławicy piersiowej pozostaje aktualne.