Camille Pissarro (francuski: ; 10 lipca 1830 – 13 listopada 1903) był duńsko-francuskim malarzem impresjonistą i neoimpresjonistą urodzonym na wyspie St Thomas (obecnie na Wyspach Dziewiczych Stanów Zjednoczonych, ale wtedy w Duńskich Indiach Zachodnich). Jego znaczenie polega na wkładzie w rozwój zarówno impresjonizmu, jak i postimpresjonizmu. Pissarro uczył się od wielkich prekursorów, takich jak Gustave Courbet i Jean-Baptiste-Camille Corot. Później studiował i pracował u boku Georges’a Seurata i Paula Signaca, gdy w wieku 54 lat przyjął styl neoimpresjonistyczny.
W 1873 roku pomógł w założeniu kolektywu piętnastu aspirujących artystów, stając się „kluczową” postacią w trzymaniu grupy razem i zachęcaniu pozostałych członków. Historyk sztuki John Rewald nazwał Pissarro „dziekanem malarzy impresjonistów”, nie tylko dlatego, że był najstarszy z grupy, ale także „dzięki swojej mądrości i zrównoważonej, życzliwej i serdecznej osobowości”. Cézanne powiedział, że „był dla mnie ojcem. Był człowiekiem, z którym można się konsultować i trochę jak dobry Bóg”, był też jednym z mistrzów Gauguina. Renoir określił jego twórczość jako „rewolucyjną”, poprzez artystyczne portrety „zwykłego człowieka”, ponieważ Pissarro kładł nacisk na malowanie jednostek w naturalnych sceneriach bez „sztuczności czy wspaniałości”.
Pissarro jest jedynym artystą, który pokazał swoje prace na wszystkich ośmiu paryskich wystawach impresjonistów, od 1874 do 1886 roku. Pełnił rolę ojca nie tylko dla impresjonistów, ale także dla wszystkich czterech głównych postimpresjonistów, w tym Georges’a Seurata, Paula Cézanne’a, Vincenta van Gogha i Paula Gauguina. Jacob Abraham Camille Pissarro urodził się 10 lipca 1830 roku na wyspie St. Thomas jako syn Fredericka i Rachel Manzano de Pissarro. Jego ojciec był z pochodzenia portugalskim Żydem i posiadał obywatelstwo francuskie. Jego matka pochodziła z francusko-żydowskiej rodziny z wyspy St. Thomas. Jego ojciec był kupcem, który przybył na wyspę z Francji, aby zająć się sklepem z narzędziami zmarłego wuja i ożenił się z wdową po nim. Tomasza, ponieważ była ona wcześniej żoną wuja Fredericka, a zgodnie z prawem żydowskim mężczyzna nie może poślubić swojej ciotki. W kolejnych latach jego czwórka dzieci była zmuszana do uczęszczania do czarnej szkoły podstawowej. Po jego śmierci w testamencie zapisano, że jego majątek zostanie podzielony równo między synagogę i protestancki kościół św. Tomasza.
Kiedy Camille miał dwanaście lat, ojciec wysłał go do szkoły z internatem we Francji. Uczył się w Akademii Savary’ego w Passy pod Paryżem. Jako młody student wcześnie docenił francuskich mistrzów sztuki. Sam Monsieur Savary dał mu solidne podstawy rysunku i malarstwa i zasugerował, by rysował z natury, gdy wróci do St. Thomas, co uczynił w wieku siedemnastu lat. Jednak jego ojciec wolał, aby pracował w jego firmie, dając mu pracę jako urzędnik towarowy. W ciągu następnych pięciu lat pracy korzystał z każdej okazji, by ćwiczyć rysowanie podczas przerw i po pracy.
To jest fragment artykułu z Wikipedii wykorzystany na licencji Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Unported License (CC-BY-SA). Pełny tekst artykułu znajduje się tutaj →
Więcej …