Wędrowiec nad morzem mgły (niem. Der Wanderer über dem Nebelmeer), znany również jako Wędrowiec nad mgłą lub Góral w mglistym krajobrazie, to obraz olejny z 1818 roku autorstwa niemieckiego artysty romantycznego Caspara Davida Friedricha. Uważany jest za jedno z arcydzieł romantyzmu i jedno z jego najbardziej reprezentatywnych dzieł. Obecnie znajduje się w Kunsthalle Hamburg w Hamburgu, Niemcy.
Na pierwszym planie młody mężczyzna stoi na skalnej przepaści, plecami do widza. Jest owinięty w ciemnozielony płaszcz, a w prawej ręce trzyma laskę. Z rozwianych na wietrze włosów wędrowiec spogląda na krajobraz pokryty gęstą mgłą. W środku ziemi z masy wystaje kilka innych grzbietów, być może nie różniących się od tych, na których stoi wędrowiec. Przez wieńce mgły na szczytach tych skarp dostrzec można lasy drzew. W oddali, po lewej stronie wznoszą się wyblakłe góry, które łagodnie przechodzą w nizinne równiny na wschodzie. Dalej wszechobecna mgła ciągnie się w nieskończoność, by w końcu połączyć się z horyzontem i stać się nie do odróżnienia od wypełnionego chmurami nieba.
Obraz składa się z różnych elementów pochodzących z Łabskich Gór Piaskowcowych w Saksonii i Czechach, naszkicowanych w terenie, ale zgodnie z jego zwyczajową praktyką, przekształconych przez Friedricha w pracowni na potrzeby obrazu. W tle po prawej stronie znajduje się Zirkelstein. Góra w tle po lewej stronie może być Rosenbergiem lub Kaltenbergiem. Grupa skał przed nią to Gamrig koło Rathen. Skały, na których stoi podróżnik, to grupa na Kaiserkrone.
Wędrowiec nad morzem mgieł jest wierny stylowi romantycznemu, a w szczególności stylowi Friedricha, będąc podobnym do innych dzieł, takich jak Kredowe klify na Rugii i Morze lodu. Analiza Gorry (2004) wykazała, że przesłaniem obrazu jest kantowska autorefleksja, wyrażona poprzez wpatrywanie się wędrowca w mętność morza mgieł. Dembo (2001) zgodził się z tą tezą, twierdząc, że Wędrowiec stanowi metaforę nieznanej przyszłości. Gaddis (2004) uważał, że wrażenie, jakie wywołuje pozycja wędrowca na szczycie przepaści i przed wyłaniającą się z niej pokrętną perspektywą, „jest sprzeczne, sugerując jednocześnie panowanie nad krajobrazem i znikomość jednostki w jego obrębie”.
Jakieś znaczenie tego dzieła gubi się w tłumaczeniu jego tytułu. W języku niemieckim tytuł brzmi „Wanderer über dem Nebelmeer”. Robert Macfarlane omawia obraz pod kątem jego znaczącego wpływu na sposób postrzegania wspinaczki górskiej w świecie zachodnim od czasów romantyzmu, nazywając go „archetypicznym obrazem wizjonera wspinaczki górskiej” i opisując jego siłę w reprezentowaniu koncepcji, że stanie na szczytach gór jest czymś, co należy podziwiać, idei, która prawie nie istniała we wcześniejszych wiekach.
To jest fragment artykułu z Wikipedii wykorzystany na licencji Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Unported License (CC-BY-SA). Pełny tekst artykułu znajduje się tutaj →
Więcej …