Starożytny Kolor

Tworzenie Purpury

Najlepszy purpurowy barwnik pochodził z nadmorskiego miasta Tyru w dzisiejszym Libanie. Grecy nazywali ten region „Fenicją”, nazwa ta prawdopodobnie oznacza „krainę purpury”. Purpura była drogim kolorem. W Rzymie w I w. n.e. funt tyryjskiego barwnika purpurowego kosztował około połowy rocznej pensji rzymskiego żołnierza, czyli równowartość dzisiejszego kosztu pierścionka zaręczynowego z diamentem.

Tyryjski barwnik purpurowy był tak kosztowny, ponieważ trudno było go wyprodukować. Źródłem barwnika był śluz produkowany przez drapieżne ślimaki morskie występujące w Morzu Śródziemnym.

• Najpierw trzeba było zebrać ślimaki morskie. Według rzymskiego pisarza Pliniusza Starszego, tysiące ślimaków potrzebnych było do wyprodukowania zaledwie jednej uncji barwnika.
• Następnie ślimaki były ekstrahowane i umieszczane w ołowianym garnku wypełnionym solanką.
• Ten garnek był powoli podgrzewany przez około dziesięć dni, aż mieszanina zmieniła kolor na czerwono-purpurowy. Był to długi i bardzo śmierdzący proces.
• Ponieważ materiały były śmierdzące, miejsca, w których produkowano tyryjski barwnik purpurowy, zazwyczaj znajdowały się z dala od miast i miasteczek.

Tyryjski barwnik purpurowy został po raz pierwszy wyprodukowany przez Fenicjan w XVI wieku p.n.e. Zgodnie z legendą zapisaną przez greckiego uczonego Juliusza Polluksa w II wieku naszej ery, barwnik został odkryty przez fenickiego boga Melqarta podczas spaceru brzegiem morza ze swoim psem i nimfą Tyros. Kiedy pies wgryzł się w dużego ślimaka morskiego, jego pysk zabarwił się na purpurowo. Melqart natychmiast zafarbował suknię ekstraktem z pyska psa i podarował ją Tyros.