Once the condom’s out, there’s nothing else that needs to be done right this very second.
Jednakże, w zależności od aktualnego statusu STI Twojego i Twojego partnera oraz ryzyka ciąży, jest kilka rzeczy, które możesz potrzebować rozważyć w ciągu następnych 24 do 72 godzin – i później.
Antykoncepcja awaryjna, jeśli jest potrzebna
Możesz pominąć ten krok, jeśli:
- użyłaś prezerwatywy na zabawce
- uzgodniłaś ze swoim partnerem, że jesteś otwarta na ciążę
- posiadasz lub używasz innej formy kontroli urodzeń, takiej jak wkładka wewnątrzmaciczna, plaster, zastrzyk lub implant
- przyjmujesz (to znaczy niezawodnie przyjmujesz!) doustny środek antykoncepcyjny
- przeszła już menopauzę
- jest bezpłodna
- już jest w ciąży
W przeciwnym razie wiedz, że ciąża jest ryzykiem.
„Jeśli prezerwatywa zsunęła się z ciebie, musisz założyć, że plemniki wydostały się na zewnątrz i dostały się do środka” – mówi Gersh.
Ciąża jest ryzykiem, nawet jeśli osoba z penisem nie miała pełnego wytrysku, mówi.
„Chociaż szanse są niewielkie, możliwe jest zajście w ciążę z preejakulatu”, mówi Gersh. „To nie jest niemożliwe”.
Jeśli nie chcesz zajść w ciążę, jesteś w stanie zajść w ciążę i używasz prezerwatyw jako jedynej metody kontroli urodzeń, Gaither mówi, że możesz chcieć rozważyć dostępny bez recepty środek antykoncepcji awaryjnej.
Plan B, na przykład, może być zażywany w ciągu 72 godzin od incydentu z prezerwatywą Left-Behind. Miedziana wkładka wewnątrzmaciczna, jeśli zostanie założona przez lekarza w ciągu 5 dni, może być również użyta w nagłych przypadkach.
Peeling antyretrowirusowy, jeśli jest potrzebny
Jeśli jeszcze tego nie wiesz, teraz jest dobry moment, aby zapytać partnera, kiedy był ostatnio badany i jaki jest jego status STI.
„Jeśli twój partner ma HIV, prawdopodobnie byłeś narażony na kontakt z wirusem, gdy prezerwatywa się zsunęła” – wyjaśnia Gersh, dodając, że powinieneś udać się do lekarza, aby zastosować profilaktykę poekspozycyjną (PEP).
PeP, jeśli zostanie podjęta w ciągu 72 godzin od ewentualnego kontaktu, może pomóc zapobiec zarażeniu się wirusem HIV.
Nie znasz statusu swojego partnera, nie ufasz mu c-o-m-p-l-e-t-e-l-y, lub nie chcesz pytać? Nadal możesz rozważyć zastosowanie PEP.
Zaleca przedyskutowanie tego z lekarzem.
Leczenie profilaktyczne, w razie potrzeby
„Jeśli twój partner ma obecnie bakteryjną chorobę przenoszoną drogą płciową, która nie została jeszcze wyleczona, możesz otrzymać profilaktyczną dawkę antybiotyków, które mogą zapobiec przeniesieniu chlamydii, rzeżączki lub kiły”, mówi Gersh.
Dokładnie przepisane antybiotyki będą zależeć od historii twoich osobistych alergii.
„Jeśli twój partner ma opryszczkę, lekarz może przepisać profilaktycznie acyklowir lub walacyklowir” – mówi Gersh.
Leki te nie zapobiegną przeniesieniu zakażenia opryszczką, ale mogą pomóc w zapobieganiu wybuchowi epidemii.
„Chcesz zobaczyć się z lekarzem i otrzymać te leki w ciągu 24 do 48 godzin od ewentualnego zakażenia”, mówi.
Jeszcze raz, jeśli nie znasz statusu swojego partnera, ty i twój lekarz możecie zdecydować, że leczenie profilaktyczne jest dla ciebie odpowiednie.
Badania przesiewowe w kierunku STI, jeśli są potrzebne
Jeśli ty i twój partner jesteście już w stanie płynnej więzi lub jesteś pewna, że twój partner nie ma STI, powinnaś się przebadać.
„Czas pomiędzy możliwą infekcją a tym, kiedy infekcja pojawi się w badaniu przesiewowym STI zależy od tego, ale powinnaś zrobić posiew około 1 do 2 tygodni po możliwej infekcji”, mówi Gersh.
„Poddaj się badaniu zbyt wcześnie, a możesz albo fałszywie wykazać wynik pozytywny, ponieważ sperma twojego partnera jest nadal w tobie, albo fałszywie wykazać wynik negatywny, ponieważ twój organizm nie rozpoznał jeszcze STI i nie wytworzył przeciwciał w odpowiedzi na nie.”
Drugie badanie STI, jeśli jest potrzebne
Ponieważ niektóre STI wymagają dłuższego czasu, aby organizm je rozpoznał, Gersh mówi, powinnaś również poddać się badaniu 2 lub 3 miesiące później, aby potwierdzić wyniki.
Plus, podczas gdy wszystkie STI mają swój własny okres inkubacji, STI takie jak opryszczka, HIV, zapalenie wątroby typu B i C, kiła i trichomoniasis potrzebują 3 tygodni lub więcej, aby pojawić się na teście.