Według wyników symulowanego badania typu intention-to-treat opublikowanych w czasopiśmie Sleep and Breathing, w przypadku pacjentów z podejrzeniem obturacyjnego bezdechu sennego (OSA) wcześniejsze badanie snu może nie być konieczne do wskazania potrzeby leczenia za pomocą ciągłego dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych (CPAP).
Ponieważ nierozpoznany i nieleczony OSA ma poważne konsekwencje medyczne, potrzebne są prostsze strategie, które pozwolą na rozpoczęcie terapii CPAP u bardziej objawowych pacjentów z dużym prawdopodobieństwem klinicznym ciężkiego OSA. Dlatego badacze oceniali skuteczność klinicznych kryteriów rozpoznawania i rozpoczynania empirycznego leczenia za pomocą CPAP u pacjentów z podejrzeniem OSA w porównaniu z decyzjami dotyczącymi leczenia podejmowanymi na podstawie badań snu, wytycznych i doświadczenia lekarzy uczestniczących w badaniu.
Badacze stworzyli symulowane badanie typu intention-to-treat w retrospektywnych i prospektywnych kohortach. Niezależni obserwatorzy utworzyli 2 grupy i byli zaślepieni na wzajemne opinie. Tych 10 obserwatorów oparło swoje decyzje dotyczące leczenia CPAP na wytycznych Hiszpańskiego Towarzystwa Pulmonologii i Torakochirurgii (SEPAR) lub Amerykańskiej Akademii Medycyny Snu (AASM), biorąc pod uwagę swoją opinię kliniczną. Pacjenci wypełniali kwestionariusze snu, które były przeglądane przez 4 obserwatorów, którzy wskazywali na CPAP, jeśli u pacjentów występowało chrapanie, częste bezdechy (≥3-4/tyg.), wskaźnik masy ciała (BMI) >25 kg/m2, senność (Epworth Sleepiness Scale >11) lub zmęczenie (≥3-4/tyg.).
Do badania włączono łącznie 653 pacjentów (264 kobiety, 40%). W retrospektywnej kohorcie mediana wieku pacjentów wynosiła 54 lata, mediana BMI 27,8 kg/m2 , a mediana wskaźnika bezdechu i bezdechu śródsennego (AHI) 16,5 zdarzeń na godzinę. W kohorcie prospektywnej mediana wieku pacjentów wynosiła 51 lat, z medianą BMI 29,8 kg/m2 i AHI 15 zdarzeń na godzinę.
Continue Reading
W zbiorczej analizie obu kohort, wskazanie CPAP bez wcześniejszego badania snu wykazało niską czułość (22.4%), ale swoistość 97,1% u pacjentów z wysokim prawdopodobieństwem wstępnym OSA (na podstawie doniesień o chrapaniu, częstych bezdechach, BMI >25 kg/m2 oraz senności lub zmęczeniu). Wskazania do terapii CPAP oparte ściśle na zaleceniach SEPAR lub AASM wynosiły średnio 66% (kohorta retrospektywna: 64,5% i kohorta prospektywna: 69%), podczas gdy 10 obserwatorów sugerowało CPAP w 48% przypadków (kohorta retrospektywna, 48,7%; kohorta prospektywna, 46,7%; P <.01). Zastosowanie prostego kwestionariusza i kryteriów klinicznych skutkowało wskazaniem do stosowania CPAP z niewielką szansą na błąd, ponieważ liczba wyników fałszywie dodatnich była mniejsza niż 5%.
„Nasze obserwacje mają znaczenie kliniczne, ponieważ pacjenci z podejrzeniem OSA ze zmęczeniem i współwystępowaniem chorób naczyniowych lub sennością, którzy z jakiegoś powodu mają opóźnienia lub są niedostępni dla badań diagnostycznych, mogą bezpiecznie rozpocząć leczenie empiryczne za pomocą CPAP z niewielką szansą na błąd” – napisali badacze. Dodali, że strategia ta mogłaby potencjalnie obniżyć koszty opieki zdrowotnej, ponieważ pozwoliłaby uniknąć przeprowadzania badania snu u 20% pacjentów z objawami podejrzanymi o OSA.