Jak w przypadku wielu testów biochemicznych na bakteriach, wyniki testu indolowego są wskazywane przez zmianę koloru po reakcji z dodanym odczynnikiem.
Czysta kultura bakteryjna musi być hodowana w sterylnym bulionie tryptofanowym lub peptonowym przez 24-48 godzin przed wykonaniem testu. Po inkubacji do bulionu hodowlanego dodaje się pięć kropli odczynnika Kovaca (alkohol izoamylowy, para-dimetyloaminobenzaldehyd, stężony kwas chlorowodorowy).
Wynik pozytywny objawia się obecnością czerwonego lub czerwono-fioletowego koloru w powierzchniowej warstwie alkoholu w bulionie. Wynik negatywny jest żółty. Może również wystąpić wynik zmienny, wykazujący w rezultacie barwę pomarańczową. Jest to spowodowane obecnością skatolu, znanego również jako metylowy indol lub metylowany indol, inny możliwy produkt degradacji tryptofanu.
Dodatni czerwony kolor powstaje w wyniku serii reakcji. Para-Dimetyloaminobenzaldehyd reaguje z indolem obecnym w medium, tworząc czerwony barwnik rosindolowy. Alkohol izoamylowy tworzy kompleks z barwnikiem kalafoniowym, co powoduje jego wytrącenie. Pozostały alkohol i osad następnie unoszą się na powierzchnię pożywki.
Odmiana tego testu z użyciem odczynnika Ehrlicha (z użyciem alkoholu etylowego zamiast alkoholu izoamylowego, opracowanego przez Paula Ehrlicha) jest stosowana podczas wykonywania testu na niefermentujących i beztlenowcach.
Bakterie indolododatnieEdit
Bakterie, które wykazują dodatni wynik testu na rozszczepianie indolu z tryptofanu obejmują: Aeromonas hydrophila, Aeromonas punctata, Bacillus alvei, Edwardsiella sp., Escherichia coli, Flavobacterium sp., Haemophilus influenzae, Klebsiella oxytoca, Proteus sp. (nie P. mirabilis i P. penneri), Plesiomonas shigelloides, Pasteurella multocida, Pasteurella pneumotropica, Enterococcus faecalis, Vibrio sp., i Lactobacillus reuteri.
Bakterie indolo-ujemneEdit
Bakterie, które dają ujemne wyniki testu indolowego obejmują: Actinobacillus spp., Aeromonas salmonicida, Alcaligenes sp., większość Bacillus sp., Bordetella sp., Enterobacter sp., większość Haemophilus sp., większość Klebsiella sp., Neisseria sp., Mannheimia haemolytica, Pasteurella ureae, Proteus mirabilis, P. penneri, Pseudomonas sp., Salmonella sp., Serratia sp., Yersinia sp. i Rhizobium sp.
Test Indole jest jednym z czterech testów z serii IMViC, który bada obecność bakterii jelitowych. Pozostałe trzy testy to: test z czerwienią metylową, test Vogesa-Proskauera i test cytrynowy.