Niektórzy przeciwnicy ruchu obawiali się, że Chartists nie byli zainteresowani jedynie zmianą sposobu wybierania parlamentu, ale naprawdę chcieli wywrócić społeczeństwo do góry nogami poprzez rozpoczęcie rewolucji. Uważali również, że czartyści (którzy twierdzili, że nie aprobują gwałtownych protestów) wzniecali falę zamieszek w całym kraju. 4 listopada 1839 roku 5000 mężczyzn wmaszerowało do Newport, w hrabstwie Monmouthshire, i próbowało przejąć kontrolę nad miastem. Prowadzeni przez trzech znanych czartystów (John Frost, William Jones i Zephaniah Williams) zebrali się przed hotelem Westgate, gdzie lokalne władze tymczasowo przetrzymywały kilku potencjalnych awanturników. Żołnierze chroniący hotel otworzyli ogień, zabijając co najmniej 22 osoby i doprowadzając do nagłego zakończenia powstania. Preston w Lancashire było sceną zamieszek w 1842 r.
Poparcie dla czartyzmu osiągnęło szczyt w czasach ekonomicznej depresji i głodu. Do zamieszek doszło w Stockport, z powodu bezrobocia i głodu, oraz w Manchesterze, gdzie robotnicy protestowali przeciwko cięciom płac, domagając się „sprawiedliwej płacy za sprawiedliwy dzień pracy”. Plug Plots” to seria strajków w Lancashire, Yorkshire, Midlands i części Szkocji, które miały miejsce latem 1842 roku. Robotnicy usunęli korki z kotłów, aby zatrzymać maszyny fabryczne. Cięcia płac były głównym problemem, ale poparcie dla czartyzmu było również silne w tym czasie.
Ale chociaż ruch czartystów zakończył się bez osiągnięcia swoich celów, strach przed niepokojami społecznymi pozostał. W późniejszym okresie wieku wiele idei czartystów zostało włączonych do ustaw reformatorskich z 1867 i 1884 roku.