1.
1. Tętniak nadobojczykowy jest częstym objawem, zwłaszcza u dzieci i młodych dorosłych. Występuje on u większości małych dzieci i aż u 30-40% młodych dorosłych.
2. Mechanizm powstawania tego trzeszczenia nie jest znany. W większości przypadków wydaje się, że pochodzi on z proksymalnej części tętnicy podobojczykowej, skąd często przenosi się na tętnicę szyjną wspólną i podstawę serca. Bruit może wystąpić u zdrowych osób, które stają się anemiczne, ale w tym badaniu niekoniecznie zależał od wzrostu rzutu serca. U zdrowych osób, którym podawano izoproterenol lub epinefrynę, może on być wywoływany przez lewarterenol lub efedrynę, co sugeruje jego związek ze zwiększonym przepływem tętniczym lub prędkością wyrzutu lewej komory.
3. Tętno nadobojczykowe jest krótkotrwałe, zwykle rozpoczyna się w ciągu kilku setnych sekundy po zakończeniu pierwszego dźwięku serca na szyi, ale z opóźnieniem kilku setnych sekundy po pierwszym dźwięku serca u podstawy serca. W większości przypadków tętent nadobojczykowy zajmuje mniej niż połowę skurczu, a jego szczytowe natężenie przypada w połowie szmeru (kształt rombu).
4. Tętent nadobojczykowy może sugerować zwężenie zastawki aortalnej lub płucnej, gdy jest skierowany do podstawy serca. Opóźniony początek, krótki czas trwania i większe nasilenie w obrębie szyi oraz wpływ ucisku tętnicy podobojczykowej pozwalają na jego rozróżnienie.
3.