Biały tygrys jest rzadkim wariantem pigmentacji tygrysa bengalskiego. Białym tygrysom brakuje pigmentu feomelaniny, który normalnie nadaje tygrysowi jego pomarańczowe ubarwienie, ale nadal produkują jaśniejszą eumelaninę, i dlatego nie są uważane za albinosów (tj,
W naturze, to jest rzadko widziane, ale dzięki popytowi z egzotycznych sklepów zoologicznych i ogrodów zoologicznych w ostatnich dziesięcioleciach, hodowcy próbowali stworzyć to, co uważają za „idealny” biały tygrys, czerpiąc z ograniczonej puli genów białych tygrysów, które są w niewoli. Ta ograniczona pula genów doprowadziła do wysokiego wskaźnika problemów zdrowotnych i deformacji wśród potomstwa tych tygrysów żyjących w niewoli.
W pewnym sensie scenariusz dotyczący białych tygrysów stanowi tylko jedną część większego problemu dotykającego programy hodowli w niewoli na całym świecie. Na przykład, zwierzęta z ogrodów zoologicznych w Wielkiej Brytanii zostały uznane za „katastrofy genetyczne” przez genetyka konserwatorskiego dr Paula O’Donoghue w grudniu. O’Donoghue stwierdził, że rodowody wielu zwierząt z ogrodów zoologicznych zostały skażone przez hybrydyzację z różnymi, ale spokrewnionymi gatunkami, „dzieląc więcej DNA, niż gdyby były kuzynami … jasne jest, że ludzie, którzy odwiedzają ogrody zoologiczne, aby zobaczyć ikoniczne zwierzęta, często patrzą na hybrydy, które mają zerową wartość dla ochrony.”
Ponieważ raport O’Donoghue’a koncentrował się na ogrodach zoologicznych w Wielkiej Brytanii, ma on niepokojące konsekwencje dla programów hodowli w niewoli na całym świecie. Jednym z głównych argumentów przemawiających za programami hodowli w niewoli jest to, że takie działania pomagają w ochronie przyrody, zapewniając stabilną populację zwierząt zagrożonych na wolności, które mogą być później wypuszczone na wolność, gdy warunki będą sprzyjające. Jednak wadą tych programów jest to, że są one często realizowane kosztem ogólnej różnorodności genetycznej gatunku.
Gdzie nie jest to bardziej widoczne niż w przypadku białych tygrysów, które są uważane przez Big Cat Rescue za „nie służące celom ochrony” w celu pomocy przetrwania światowej populacji tygrysów.
Problemy, z którymi borykają się białe tygrysy
Wiele białych tygrysów, które są hodowane w ten sposób, jest podatnych na zeza (inaczej zwanego zezem), z powodu nieprawidłowo poprowadzonych ścieżek wzrokowych w mózgach takich tygrysów. Wszystkie białe tygrysy, gdy są zestresowane lub zdezorientowane, krzyżują oczy. Uważa się, że zez jest bezpośrednio związany z genem białego i nie jest standardową konsekwencją chowu wsobnego, ponieważ pomarańczowe młode białych tygrysów nie są podatne na zeza.
Inne problemy zdrowotne, które pojawiają się w populacjach białych tygrysów hodowanych w niewoli, obejmują skrzywiony kręgosłup lub szyję, skrócone nogi, stopę klubową, problemy z organami i zmniejszoną płodność. Anomalia pierścienia naczyniowego w gardle i żołądku została również zgłoszona wśród tych zwierząt. To poważnie upośledza ich zdolność do połykania i trawienia pokarmu, i zazwyczaj wymaga operacji w celu korekty i przeżycia.
Studium przypadku: Kenny
Kenny został „selektywnie wyhodowany” przez prywatnego hodowcę w USA i uważa się, że urodził się w 1998 roku. Jego rodzicami byli brat i siostra, którzy oboje nosili recesywny gen dla białości, co oznacza, że Kenny otrzymał od nich podwójne geny recesywne. Pozostawiono go z wieloma wadami rozwojowymi i uznano za pierwszego tygrysa z zespołem Downa. W 2000 roku został uratowany przez Turpentine Creek Wildlife Refuge w Eureka Springs, Ark. i żył tam aż do śmierci na raka w 2008 roku.
Studium przypadku: Mohan
Mohan był rezydentem Crown Ridge Tiger Sanctuary w Farmington, Mo. Był ojcem dwóch innych mieszkańców Crown Ridge, pomarańczowych tygrysów Thora i Gracie (która urodziła się w 90-95% ślepa). Niedawno zmarł w wieku 20 lat, z powodu niewydolności nerek i ciężkiego zapalenia stawów. W ciągu swojego życia był również zezowaty. Pracownicy Crown Ridge mówią, że poruszył ich serca swoją „wyjątkową osobowością” i „niezapomnianymi jękami starego człowieka.”
Studium przypadku: Zabu
Zabu jest białą tygrysicą, która obecnie mieszka w centrum Big Cat Rescue w Tampa, Fla. Urodziła się w 2000 roku w cyrku i przydrożnym zoo w Nowej Anglii, które na szczęście zostało zamknięte. To zoo zamierzało krzyżować Zabu z ich rezydentem męskim lwem, Cameronem, aby wyprodukować niezdrową hybrydę lwa z tygrysem, znaną jako liger.
Ona i Cameron zostali uratowani w 2003 roku, a następnie wykastrowani. Te dwa są podobno najlepszymi przyjaciółmi, z Cameronem wolącym leniuchować całe popołudnie, podczas gdy Zabu „jest niezwykle energiczny i zawsze dokucza mu do zabawy.” Zabu urodziła się z rozszczepem podniebienia, co oznacza, że czasami ma problemy z przełykaniem pokarmu.
Big Cat Rescue twierdziło, że musieli bardzo ostrożnie myśleć o przyjęciu Zabu, ponieważ „nie chcieli być postrzegani jako używający białego tygrysa do przyciągania gości”, tym samym utrwalając mit białych tygrysów jako powabnych lub egzotycznych. Jednak pilna potrzeba uratowania Zabu przeważyła nad tymi obawami.
Is There a Solution?
Badacz zoologiczny Dan Laughlin ma to do powiedzenia na temat białych tygrysów: „Jedynym możliwym do pomyślenia uzasadnionym powodem dla wystawiania białego tygrysa byłyby cele edukacyjne, aby jasno i jednoznacznie zademonstrować społeczeństwu proces naturalnej selekcji i jak, gdy przypadkowo pojawia się szkodliwa recesywna mutacja genetyczna, która jest niekorzystna dla przetrwania zwierzęcia, taka jak biały kolor w środowisku tropikalnej dżungli, zwierzę nie przeżywa, aby przekazać tę mutację genetyczną lub niekorzystną cechę swojemu potomstwu.”
Takie stanowisko zajmuje również Amerykańskie Stowarzyszenie Zoologiczne (AZA). W 2008 roku, AZA uznało, że białe tygrysy nie powinny być hodowane i poinstruowało ogrody zoologiczne akredytowane przez AZA, aby nie hodowały ich więcej.
Mówiąc o tej decyzji, powiedzieli: „Czasami, niewłaściwe praktyki hodowlane innych osób (poza AZA) mogą przynieść zwierzęta z anomalnymi fenotypami i niekorzystnymi warunkami wewnętrznymi, które mogą potrzebować ratunku. Zapewnienie gospodarstwa i opieki dla takich zwierząt i reagowanie na wnioski o ratowanie z lokalnych, stanowych lub federalnych agencji są odpowiednie działania dla instytucji akredytowanych przez AZA, pod warunkiem, że dostarczanie przemyślanych wiadomości edukacyjnych o niefortunnych rezultatach celowego chowu wsobnego dla rzadkich cech genetycznych są częścią każdej publicznej ekspozycji.”
Obecny konsensus naukowy w sprawie białych tygrysów jest taki, że ich hodowla powinna być przerwana, a zamiast tego powinny być dopuszczone do „wyginięcia”. Wielu członków społeczeństwa zostało źle poinformowanych o prawdzie dotyczącej białych tygrysów, wierząc, że są one oddzielnym podgatunkiem wymagającym ochrony (termin „Królewski Biały Tygrys” został rzucony przez niektóre grupy).
Możesz pomóc w edukacji przyjaciół i rodziny na temat prawdy, dzieląc się tym artykułem lub kierując ich do informacji z renomowanych grup ochrony tygrysów lub ochrony, takich jak Big Cat Rescue. Przede wszystkim nie wspieraj żadnego parku rozrywki, który pokazuje białego tygrysa dla zysku, i zniechęcaj do tego również innych.