Thomas Andrews

Thomas Andrews, Jr. (7 lutego 1873 – 15 kwietnia 1912) był irlandzkim biznesmenem i stoczniowcem, a także dyrektorem zarządzającym i szefem działu przeciągów w firmie stoczniowej Harland and Wolff w Belfaście w Irlandii. Andrews był stoczniowcem odpowiedzialnym za plany oceanicznego liniowca RMS Titanic. Podróżował na pokładzie Titanica podczas jego dziewiczego rejsu, gdy ten zatonął 15 kwietnia 1912 roku i był jedną z 1496 osób, które zginęły w zatonięciu.

Biografia

Wczesne życie

Thomas Andrews Jr. był synem Right Hon. Thomasa Andrewsa i Elizy Pirrie; był także bratankiem Lorda Pirrie, głównego właściciela Harlanda & Wolffa (budowniczych statku Titanic). Miał 3 braci: Johna Millera (1871-1956), Jamesa (1877-1951) Williama (1886-1966) i 1 siostrę Elizę (1874-1930). John Andrews dorastał i został drugim premierem Irlandii Północnej, a James Andrews został Lordem Chief Justice Irlandii Północnej.

W 1884 roku Andrews wstąpił do Royal Belfast Academical Institution, ale w wieku 16 lat opuścił szkołę i rozpoczął pracę w stoczni Harland & Wolff jako praktykant premium, stopniowo awansując w różnych działach. W końcu został dyrektorem zarządzającym firmy H. Andrews, odpowiedzialnym za projektowanie, i znał każdy szczegół budowy statków tej firmy. W 1901 roku Andrews został członkiem Institution of Naval Architects, a 24 czerwca 1908 roku ożenił się z Helen Reilly Barbour; dwa lata później młodej parze urodziła się córka Elizabeth, zwana Elbą, i zamieszkali przy Dunallon, Windsow Avenue, Belfast.

Thomas Andrews postawił sobie za cel żeglowanie z zespołem mechaników w dziewiczych rejsach statków Adriatic, Oceanic i Olympic, aby obserwować ich działanie i rekomendować ulepszenia dla przyszłych statków, które miały być zbudowane przez jego firmę. Z tego właśnie powodu Andrews planował popłynąć w dziewiczy rejs Titanica do Ameryki, a trzydziestoośmioletni dyrektor pozostawił żonę i córkę w Belfaście, towarzysząc statkowi najpierw do Southampton, a później na bezkresny Północny Atlantyk. W swoim ostatnim liście do pani Andrews wyraził zadowolenie z nowego statku: „Titanic jest już prawie ukończony i myślę, że jutro, kiedy wypłyniemy, przyniesie starej firmie uznanie”. Andrews wszedł na pokład z bezpłatnym biletem nr 112050.

Na pokładzie Titanica

Na morzu Andrews spędził większość podróży robiąc notatki i pomagając załodze w drobnych problemach, gdy poznawali nowy statek. Zawsze był popularnym człowiekiem na tych wyprawach, każdy przychodził do niego ze swoimi problemami. Pewnego razu pierwszy oficer Murdoch chciał z nim porozmawiać o tym, że został zdegradowany z głównego oficera na pierwszego oficera. Innym razem rozstrzygnął spór między dwiema stewardesami, które uważały Andrewsa za jakiś wyższy sąd. Główny piekarz Charles Joughin upiekł nawet Andrewsowi specjalny bochenek chleba.

Wieczorem 14 kwietnia, jak zwykle o 6:45 przybył Bedroom Steward Henry Samuel Etches, by pomóc Andrewsowi ubrać się na kolację, którą zwykle spożywał z dr O’Loughlinem, chirurgiem okrętowym. Po kolacji Andrews wrócił do swojej kabiny (A-36), aby przejrzeć plany i sporządzić notatki. Planował zmniejszyć wielkość Czytelni i Pisalni, ponieważ była ona prawie nieużywana, można by też dodać kilka dodatkowych kabin. Andrews ledwo zauważył kolizję i nie był świadomy żadnego problemu, dopóki kapitan Smith nie wysłał wiadomości z prośbą o jego natychmiastową obecność na mostku.

Później steward saloonu James Johnson opisał, jak widział Andrewsa i kapitana Smitha oprowadzających po przedniej części statku, odwiedzili zalaną pocztę i kort do squasha, który również szybko wypełniał się wodą. Wracając na mostek, Andrews przekazał kapitanowi Smithowi wiadomość, że w związku z uszkodzeniami, jakich doznał statek, nie spodziewa się, że utrzyma się on na powierzchni dłużej niż dwie godziny.

W ostatnich godzinach rejsu Andrews wędrował po pokładach, zachęcając pasażerów do założenia pasów ratunkowych i udania się do łodzi.

W ostatnich chwilach John Stewart zobaczył Andrewsa w palarni pierwszej klasy, wpatrującego się w obraz, z kamizelką ratunkową porzuconą na pobliskim stole. „Czy nie spróbuje pan tego, panie Andrews?” Andrews nie odpowiedział; nawet nie spojrzał na Stewarta. Konstruktor został w tyle, podczas gdy steward wsiadł do jednej z ostatnich łodzi ratunkowych, nr 15.

Śmierć

Około 2:00 w nocy Andrews został zauważony z powrotem na pokładzie łodzi. Tłum zaczął się poruszać, ale wciąż były tam kobiety niechętne do opuszczenia statku. Wygląda na to, że Andrews pozostał w palarni przez jakiś czas, by zebrać myśli, po czym kontynuował pomoc przy ewakuacji. Aby zostać usłyszanym i zwrócić na siebie uwagę, Andrews wymachiwał rękami i oznajmiał głośno. Innym doniesieniem było to, że Andrews gorączkowo wrzucał do oceanu leżaki, które pasażerowie mogli wykorzystać jako urządzenia pływające. Następnie Andrews skierował się w stronę mostka, szukając kapitana Smitha, z którym odbył krótką rozmowę. Andrews był widziany po raz ostatni, gdy opuszczał statek w ostatniej chwili. Zginął w czasie zatonięcia. Jego ciało, jeśli zostało odnalezione, nigdy nie zostało zidentyfikowane. Większość faktów dowodzi, że usiadł w palarni, załamany sercem z powodu poważnego błędu swojego statku, i patrzył na kominek, umierając.

Cokolwiek myślał w tym czasie spędzonym w palarni, zdanie, które odbiło się echem, brzmiało „heroiczny aż do śmierci”. Były to słowa użyte przez jego kuzyna, Jamesa Montgomery’ego, kiedy telegramował z Nowego Jorku do rodziny Andrewsów z wiadomością o jego stracie.

Czy Andrews był bohaterem, za jakiego przedstawiła go historia? Jego prawnuk, John, często zauważa, że w wieku 39 lat nie zdążył jeszcze popełnić swoich błędów. W świecie, który potrzebuje bohaterów, aby zdefiniować dobro i zło, Thomas Andrews otrzymał tę rolę, niezależnie od tego, czy jest ona w pełni prawdziwa, czy nie. Nie ma żadnych dowodów na to, że Thomas Andrews był kimś innym niż siła charakteru i przestrzeganie dewizy rodziny Andrews: „Zawsze wierny”

Pamiętniki

Dzisiaj można odwiedzić miejsca pamięci i pamiątki po Thomasie Andrewsie. W jego rodzinnym mieście Comber, szkoła podstawowa została nazwana na jego cześć. Dwa lata po jego śmierci, po drugiej stronie drogi od rodzinnego młyna, wybudowano salę pamięci. W ceremonii otwarcia uczestniczyła jego młoda córka. Dziś sala została właśnie odrestaurowana i jest wykorzystywana jako część szkoły oraz jako obiekt społeczny. Nazwisko Andrews jest również pierwszym na honorowym miejscu w Titanic Memorial w Ratuszu w Belfaście oraz w Engineers' Memorial w Southampton. W Ulster Reform Club przy Royal Avenue w Belfaście znajduje się również poświęcona mu mosiężna tablica pamiątkowa. W jego dawnej szkole, Royal Belfast Academical Institution, Belfast Titanic Society i rodzina Andrewsów zadbali o odrestaurowanie tablicy upamiętniającej Andrewsa i chirurga drugiej klasy Titanica, dr Johna Edwarda Simpsona.

Portrety

Thomas Andrews był ważnym pasażerem Titanica, co sprawiło, że został sportretowany w większości popularnych dzieł kultury. Prawdopodobnie najbardziej znanym filmem, w którym Andrews nie został przedstawiony, jest miniserial z 1996 roku. Jest on przedstawiony w A Night to Remember, S.O.S. Titanic, filmie z 1997 roku (w reżyserii Victora Garbera) i miniserialu z 2012 roku, itd.

Pamiętna noc (1958)

A Night to Remember daje lepszy portret Thomasa Andrewsa, granego przez Michaela Goodliffe’a. Był on w swojej kabinie, gdy statek uderzył w górę lodową, i zupełnie nieświadomy zagrożenia, gdy szósty oficer Moody wzywa go na mostek.

S.O.S. Titanic (1979)

Thomas Andrews został sportretowany przez Geoffrey’a Whitehead’a w filmie S.O.S. Titanic (1979).

Tytanic (1997)

Thomas Andrews został sportretowany przez Victora Garbera w filmie Titanic z 1997 roku. Przebywa on w palarni i oddaje swoje koło ratunkowe Rose.

2012 Miniserial Titanic

W miniserialu z 2012r, wcielił się w niego Stephen Campbell Moore. W tym serialu Andrews dowiaduje się o górze lodowej od kapitana Smitha dopiero, gdy ten jest już głęboko pod pokładem.

• Thomas Andrews, Budowniczy okrętów Biografia projektanta Titanica