Dzień Świętego Patryka, obchodzony co roku 17 marca, stał się synonimem shamrocków, koloru zielonego, szczypania się (jeśli przypadkiem zapomniałeś nosić kolor zielony) i dużej ilości alkoholu bez poczucia winy. Ale to święto, upamiętnione w dzisiejszym zielonym i pełnym shamrocków Google Doodle, ma długą, bogatą historię religijną.
Tradycja sięga aż do Świętego Patryka, któremu przypisuje się przyniesienie katolicyzmu do Irlandii. Przez wieki jego pamięć czczono świętem i wizytą w kościele.
Jak to się stało, że święto z oficjalnego kalendarza katolickiego stało się związane ze wszystkimi materialnymi atrapami nowoczesności? Dlaczego znamy to święto bardziej ze względu na alkohol i parady, zielone piwo i Shamrock Shakes, niż na jego religijne znaczenie?
Kim w ogóle był św. Patryka zaczyna się w V wieku, gdy w wieku 16 lat został porwany z brytyjskiego domu przez irlandzkich najeźdźców i zabrany jako niewolnik do gaelickiej Irlandii.
To ponury początek historii, która ukształtowała irlandzkie święto narodowe. Ale w czasie niewoli w Irlandii, pracując jako pasterz, Patryk „odnalazł Boga”, który polecił mu uciec na irlandzkie wybrzeże, gdzie czekał statek, który miał go przewieźć do domu. Co stało się potem, nie jest jasne – albo wrócił prosto do Wielkiej Brytanii, albo zrobił objazd przez Francję.
Wiemy tylko, że został katolickim księdzem i w końcu wrócił do Irlandii, gdzie spędził większość reszty życia, prozelityzując pogańskich Irlandczyków.
Możesz się zastanawiać, dlaczego shamrock jest tak głęboko związany z tym świętem. To dlatego, że w swojej pracy misyjnej św. Patryk podobno używał koniczyny, aby wyjaśnić świętą trójcę.
Ponieważ był jednym z pierwszych misjonarzy wysłanych do kraju, spędził wiele czasu na jego zachodnich i północnych krańcach. Głęboko związany z tamtejszą strukturą Kościoła katolickiego, wyświęcał księży, podzielił kraj na diecezje i założył kilka klasztorów.
Ślad, jaki pozostawił w kraju, obrósł przez wieki legendą, a dziś jest uważany za jednego z najważniejszych świętych tego kraju. Irlandczycy wspominają go każdego 17 marca, w dniu, w którym podobno zmarł.
Nie wiadomo, czy ciało Świętego Patryka jest pochowane w Irlandii, jak głosi legenda. Ale kiedy jeszcze żył, często powtarzał, że jest gotów umrzeć w Irlandii, aby jego misja zakończyła się sukcesem.
Jak Dzień Świętego Patryka stał się tak hucznym świętem?
W Irlandii Dzień Świętego Patryka jest nie tylko czasem świętowania, ale także przeżyciem religijnym. Od początku XVII wieku jest on obchodzony jako oficjalne święto religijne w kalendarzu katolickim. Banki i inne przedsiębiorstwa w kraju są zamknięte, a większość Irlandczyków uczestniczy w mszy świętej, aby podziękować za misjonarzy pracujących na całym świecie.
Ponieważ jest to radosna okazja, katolickie ograniczenia w jedzeniu i piciu podczas Wielkiego Postu są również tymczasowo ograniczone. Być może właśnie dlatego picie, najbardziej pobłażliwa z przyjemności, kojarzy się z tym świętem.
Mimo to, dzień ten pozostał głównie religijną okazją, przynajmniej do początku XX wieku, kiedy to Irlandia – w ramach pokazu patriotyzmu – dodała coroczną paradę wojskową, która przebiegała ulicami Dublina, stolicy Irlandii.
Ale dopiero w latach sześćdziesiątych parada została przekształcona w spektakl mający na celu przede wszystkim rozrywkę. I jako znak czasów, bary pozostały zamknięte w Dzień Świętego Patryka aż do tej dekady.
Co zainspirowało tę zmianę? Prawdopodobnie Irlandczycy zobaczyli, jak Amerykanie obchodzą swoje święto i stali się zazdrośni.
Dla pełniejszego zbadania, jak Ameryka wyprodukowała współczesne kulturowe doświadczenie Dnia Świętego Patryka, sprawdź tę wspaniałą historię magazynu Time, śledzącą jego ewolucję. Wystarczy jednak powiedzieć, że już pod koniec 1700 roku irlandzcy Amerykanie organizowali efektowne parady i obchody Dnia Świętego Patryka, aby zaznaczyć swój rosnący wpływ na Amerykę, wbrew coraz wyraźniejszemu natywistycznemu niepokojowi.
W XX wieku amerykańskie firmy zdały sobie sprawę z marketingowego potencjału wszystkiego, co zielone, i od tego czasu kraj nie oglądał się za siebie. Duch Dnia Świętego Patryka był tak zaraźliwy, że w drugiej połowie XX wieku został sprowadzony z powrotem do Irlandii, która przyjęła święto jako czas picia i innej rozpusty.
Jakie są inne tradycje, o których powinienem wiedzieć?
Te tradycje są mniej przesiąknięte historią, ale i tak warto je znać – szczególnie jeśli chcesz samemu uczcić tego świętego we właściwy sposób.
- Jedzenie wołowiny z rożna i kapusty: To, ponownie, jest w rzeczywistości bardziej amerykańską niż irlandzką tradycją. Pochodzi z 19 wieku, kiedy większość irlandzkich Amerykanów byli biedni i mógł sobie pozwolić tylko najtańsze mięso możliwe, corned beef. Jeśli chodzi o kapustę, najprawdopodobniej jest ona włączona po prostu dlatego, że jest to wiosenne warzywo.
- Utopienie shamrock: Po prostu umieść koniczynę na dnie swojego kubka, napełnij Guinnessem lub irlandzką whiskey i wypij. To od Ciebie zależy, czy chcesz zjeść koniczynę, czy przerzucić ją przez ramię na szczęście.
- Noszenie zieleni: Właściwie, to skojarzenie kolorów jest rodzajem grypy. Pierwotnie, oryginalny kolor Dnia Świętego Patryka był niebieski. Ale z kilku powodów, zielony przeważył. Irlandia jest często nazywana Szmaragdową Wyspą, a na jej fladze widnieje zielony pasek. Irlandzcy katolicy zazwyczaj noszą zielony kolor (irlandzcy protestanci zazwyczaj noszą pomarańczowy, drugi wyróżniający się kolor na irlandzkiej fladze). I, oczywiście, shamrocks są zielone, dając kolor dodatkową zaletę.
- Pinching innych, którzy nie noszą zielony: Plotka głosi, że leprechauny – które są najczęściej wyobrażane sobie noszenie zielonych getups – szczypanie tych wokół nich, którzy nie są sportowe podobnie zielone ubrania. Z czasem ludzie zaczęli szczypać się nawzajem, aby okazać dezaprobatę, którą naszym zdaniem okazują im skrzaty. Nie będziesz zaskoczony, jeśli dowiesz się, że to również jest w dużej mierze amerykańska tradycja. Dawne irlandzkie leprechauny nie nosiły nawet zielonego koloru. Ale to nie powstrzyma nieznajomych przed uszczypliwością, więc wybierz swój strój mądrze.
Początki tradycji SantaCon
Miliony zwracają się do Vox, aby zrozumieć, co dzieje się w wiadomościach. Nasza misja nigdy nie była tak istotna, jak w tej chwili: wzmocnić pozycję poprzez zrozumienie. Darowizny finansowe od naszych czytelników są krytyczną częścią wspierania naszej pracy wymagającej dużej ilości zasobów i pomagają nam utrzymać nasze dziennikarstwo za darmo dla wszystkich. Pomóż nam zachować naszą pracę wolną dla wszystkich, dokonując wpłaty finansowej już od 3 dolarów.