Trystan jest walijską wersją celtyckiego imienia zwykle oddawanego jako Tristan. Tristan to imię, które pochodzi z czasów średniowiecza i zostało spopularyzowane przez bohatera tragicznej/romansowej legendy w mitologii celtyckiej. Istnieje kilka wariantów narracji znanej jako „Tristan i Izolda”, ale my podamy Wam wersję skróconą. Krótko po upadku Imperium Rzymskiego (ok. VI w.), król Kornwalii, Marek, wysłał swojego siostrzeńca Tristana po przyszłą narzeczoną króla, irlandzką księżniczkę o imieniu Izolda. Jednak, gdy Tristan dotarł do Izoldy, oboje przypadkowo wypili eliksir miłosny, który był przeznaczony dla Izoldy i Marka w noc poślubną. W konsekwencji, oczywiście, Tristan i Izolda zakochali się w sobie do szaleństwa – co było zdradą, która rozwścieczyła króla Marka. Historie różnią się znacznie od siebie, ale w większości przypadków, w końcu Tristan umiera z żalu bez Izoldy, a ona jest pozostawiona, by płakać nad jego grobem. Więcej informacji na temat tej celtyckiej historii miłosnej można znaleźć w poniższych źródłach literackich. Nasze badania pokazują różne etymologiczne pochodzenie imienia Tristan, choć istnieje wspólny temat. Niektórzy uważają, że imię to pochodzi z języka francuskiego, od łacińskiego słowa „tristis”, które oznacza „smutny”, w odniesieniu do tragicznego losu młodego człowieka. Tristan to również imię, które zostało powiązane z Piktami (wymarłym plemieniem celtyckim, które ostatecznie zostało przejęte przez ludność gaelicką w Szkocji), a także z powszechnym piktyjskim imieniem Drest/Drust, zdrobnieniem od Drustan. Celtyckie słowo „drest” oznacza „zamieszki, tumult”, co również pasuje do tragicznej historii miłosnej Tristana. Ta popularna legenda zainspirowała również XIX-wieczną operę „Tristan i Izolda”, skomponowaną przez Richarda Wagnera. Jako popularne współczesne imię męskie w Stanach Zjednoczonych, pojawiło się kilka odmian. Tristan, jednak, jest klasyczną pisownią. A Tystan to pisownia walijska. Więc jeśli lubisz celtyckie imiona, radzimy ci iść z jedną z tych dwóch bardziej uzasadnionych pisowni. Pozostałe są znacznie bardziej „zamerykanizowane”.