1000-letnia twarz kobiety-wojownika z czasów Wikingów została odtworzona i jest oszałamiająca. Kiedy archeolodzy i naukowcy współpracują, aby rozwikłać dawno pogrzebane tajemnice, wyniki są czasami zaskakujące.
Tak jest w przypadku kobiety-wojownika z epoki Wikingów, znalezionej w Norwegii, w pobliżu miasta Solor. Kiedy po raz pierwszy odkryto szczątki, były one skąpe i niejednoznaczne. Teraz, dzięki nowoczesnym technikom kryminalistycznym i rekonstrukcji twarzy, anonimowa wcześniej kobieta ma twarz, przynajmniej wygenerowaną komputerowo. A zdjęcie tej rekonstrukcji pokazuje, że kobieta-wojownik wygląda zaskakująco jak każda kobieta napotkana dziś na ulicy, aczkolwiek z dowodami jakiegoś poważnego ciosu w czoło.
Eksperci twierdzą, że szczątki mają około 1000 lat, a czaszka wyraźnie otrzymała straszliwy cios, być może w bitwie. Jednym z archeologów w zespole, który przywrócił szczątki do życia jest Ella Al-Shamahi. Na początku listopada Al-Shamahi powiedziała Daily Mail, że jest zachwycona odkryciem, a także odtworzeniem. „Jestem tak podekscytowana”, zaczęła, „ponieważ jest to twarz, której nie widziano od 1000 lat – nagle stała się bardzo realna.”
Przez dziesięciolecia zakładano, że kobiety były na uboczu bitew, a nie ich uczestnikami. Jednak wygląd jej czaszki sugeruje, że rzeczywiście brała udział w walkach. Początkowo, gdy szczątki zostały znalezione w dużym miejscu pochówku wikingów, nikt nie podejrzewał, że była wojowniczką tylko dlatego, że była kobietą. Teraz Al-Shamahi twierdzi, że jest ona dowodem na to, że kobiety rzeczywiście brały udział w bitwach.
Mimo, że miejsce pochówku jest bardzo ważne dla archeologów i badaczy, jest ono dalekie od jedynego grobu Wikingów znalezionego w Norwegii. Neil Price, profesor i konsultant archeologii, powiedział, że nie byłby zaskoczony, gdyby znalazł więcej kobiet-wojowników.
Wiking wojownicza kobieta
Pojęcie wikingów wojowniczych kobiet zostało przedstawione w kulturze popularnej, takiej jak serial telewizyjny Wikingowie, ale archeologia i nauka o tym jest właśnie odkrywana, a rzeczywistość, jakkolwiek na małą skalę jak dotąd, nie może być już zaprzeczona, dzięki temu konkretnemu znalezisku. Historia odnotowuje, że początkowo zakładano, iż kobieta ta była kolejnym męskim szkieletem, dopóki Anna Kjellström, osteolog z Uniwersytetu Sztokholmskiego, nie zauważyła, że szczątki sugerują, iż była to kobieta. DNA potwierdziło jej przekonanie.
Znalezisko ma tak duże znaczenie, podobnie jak najnowocześniejsza technologia wykorzystana do odtworzenia jej twarzy, że Al-Shamahi jest gospodarzem filmu dokumentalnego National Geographic poświęconego tej sprawie. Podczas godzinnego programu, Al-Shamahi będzie wyjaśniać nauki stojące za metodami odtwórczymi, a także podróżować po Norwegii pokazując widzom różne miejsca pochówku Wikingów.
Dokument pojawi się w Wielkiej Brytanii na początku grudnia i bez wątpienia trafi do innych krajów jeszcze w tym roku. Rekonstrukcja, w tym przedmioty znalezione wraz ze szkieletem, są wystawione w Muzeum Historii Naturalnej w Oslo.
Dalszym dowodem na to, że kobieta była wojowniczką, jest broń, z którą została pochowana, w tym strzały, topór i włócznia. Są one również częścią ekspozycji w muzeum. Charlotte Hedenstierna-Jonson, z Wydziału Archeologii i Historii Starożytnej na Uniwersytecie w Uppsali, w Szwecji, była liderem tych badań.
Jest cytowana w EurekAlert zauważając, „To, co badaliśmy nie było Walkirią z sag, ale prawdziwą przywódczynią wojskową, która jest kobietą”.
Na wystawie: Stunning Viking Bead Necklace Belonging to a Pagan Sorceress
Historycy mogą opierać się pojęciu, że kobiety były na polach bitew, ponieważ, po prostu, brakowało im siły fizycznej, aby skutecznie walczyć z przeciwnikiem – zwłaszcza w epoce Wikingów. Jednak strzelanie z łuku i strzał na odległość lub używanie włóczni podczas jazdy konnej zaprzecza założeniu, że kobiety nie były zdolne do walki. A teraz, dzięki odtworzonej twarzy kobiety-wojownika, istnieje dowód na to, że przynajmniej niektóre kobiety stały u boku swoich mężczyzn w środku bitwy.