Urodzony w 1822 roku, Ulysses S. Grant był synem garbarza z Ohio. Poszedł do West Point i walczył w wojnie meksykańskiej pod dowództwem generała Zachary’ego Taylora. W momencie wybuchu wojny secesyjnej, Grant został wyznaczony do dowodzenia niesfornym pułkiem ochotników. Do września 1861 roku awansował do stopnia generała brygady ochotników. Prezydent Lincoln awansował go później na generała majora ochotników. Po wygranych bitwach pod Vicksburgiem i Chattanoogą Lincoln mianował go w marcu 1864 roku głównodowodzącym. W końcu, 9 kwietnia 1865 roku, generał Konfederacji Robert E. Lee poddał się.
Jako symbol zwycięstwa Unii podczas wojny secesyjnej, generał Ulysses S. Grant był logicznym kandydatem Partii Republikańskiej na prezydenta w 1868 roku. Jako prezydent pozwolił radykalnej rekonstrukcji przebiegać na południu, wspierając ją czasem siłą militarną. Pod jego rządami utworzono Yellowstone jako pierwszy park narodowy, a Kongres uchwalił ustawę o równych płacach dla kobiet i mężczyzn zajmujących podobne stanowiska w federalnych agencjach rządowych. Najszczęśliwszym dniem prezydentury Granta był 21 maja 1874 roku, kiedy to jego córka Nellie wyszła za mąż podczas ekstrawaganckiego wesela w Białym Domu. Po wycofaniu się z urzędu prezydenta Grant dowiedział się, że ma raka gardła. Za namową pisarza Marka Twaina zaczął pisać swoje wspomnienia, by pomóc spłacić długi i zapewnić byt rodzinie; Personal Memoirs of U.S. Grant stało się bestsellerem. Książka ta jest dziś uważana za jedną z najlepszych autobiografii wojskowych, jakie kiedykolwiek napisano. Wkrótce po ukończeniu ostatniej strony, zmarł 23 lipca 1885 roku.
Legislacja monetarna za czasów prezydenta Ulyssesa Granta
Akt z 3 marca 1871 roku – Przewidywał wykup monet miedzianych i innych monet żetonowych.
Akt z 12 lutego 1873 roku – Rewidował i zmieniał prawa dotyczące Mennicy Stanów Zjednoczonych, biur asesorskich i monet amerykańskich. Oficjalnie ustanowiła Mennicę Stanów Zjednoczonych jako biuro Departamentu Skarbu.
Akt z dnia 29 stycznia 1874 r. – zezwalał na wykonywanie w Mennicy Stanów Zjednoczonych monet dla obcych krajów.
Akt z dnia 22 czerwca 1874 r. – zawierał sekcje odnoszące się do bicia monet i wprowadzał zmiany w różnych działaniach, funkcjach i procedurach Mennicy Stanów Zjednoczonych.
Akt z dnia 3 marca 1875 r. – zezwalał na bicie srebrnej monety o nominale 20 centów.
Akt z 17 kwietnia 1876 r. – zawierał przepisy dotyczące bicia monet w celu uzupełnienia braków w Biurze Druku i Grawerowania Departamentu Skarbu.
Akt z 22 lipca 1876 r. – wspólna rezolucja w sprawie emisji srebrnych monet.
Akt z 16 stycznia 1877 – Zawierał przepisy dotyczące fałszerstw.
Dyrektorzy Mennicy Stanów Zjednoczonych mianowani przez prezydenta Ulyssesa Granta
- James Pollock z Pensylwanii, 1869 – 1873
- Richard Henry Linderman z Pensylwanii, 1873 – 1878