W tym rozdziale przedstawiono podstawową charakterystykę, zatwierdzone przez FDA wskazania, działania niepożądane/toksyczność, informacje o dawkowaniu, interakcje lek-żywność oraz zasady terapii przeciwbakteryjnej preparatu VANTIN (cefpodoksym). Cefpodoksym wiąże się z białkiem wiążącym penicyliny, zaburzając syntezę ściany komórkowej. Stosowany jest w leczeniu następujących stanów: ostrego zapalenia ucha środkowego; zapalenia gardła i (lub) migdałków; zachłystowego zapalenia płuc; ostrego bakteryjnego zaostrzenia przewlekłego zapalenia oskrzeli; ostrej, niepowikłanej rzeżączki cewki moczowej i szyjki macicy; ostrych, niepowikłanych zakażeń odbytu u kobiet wywołanych przez Neisseria gonorrhoeae; niepowikłanych zakażeń skóry i jej struktur; ostrego zapalenia zatok szczękowych; niepowikłanych zakażeń dróg moczowych (zapalenie pęcherza moczowego). Cefpodoksym proksetylu jest przeciwwskazany u pacjentów ze stwierdzoną alergią na cefpodoksym lub na antybiotyki z grupy cefalosporyn. Cefpodoksym należy stosować ostrożnie w przypadku nadwrażliwości na penicyliny. Zaleca się ścisłe monitorowanie czynności nerek, gdy cefpodoksym proksetylu jest podawany jednocześnie ze związkami o znanym potencjale nefrotoksycznym. Dawkę cefpodoksymu dostosowuje się w przypadku zaburzeń czynności nerek. Cefpodoxime proxetil do sporządzania zawiesiny doustnej może być podawany bez uwzględnienia posiłków.