Szlak biegnie po drodze kolejowej z lat 80-tych XIX wieku – najpierw należącej do Abingdon Coal and Iron Railroad. Po zainwestowaniu znacznego kapitału bez faktycznego otwarcia, firma ta zakończyła działalność. Na początku lat 90. XIX wieku aktywa firmy zostały zakupione przez Virginia-Carolina and Southern Railway. Również ona miała problemy finansowe i jej aktywa zostały zakupione przez Virginia-Carolina Railway.
W lutym 1900 roku, Virginia-Carolina Railway rozpoczęła działalność w Damascus, w stanie Wirginia. Do 1912 roku, kolej rozszerzyła się do Whitetop, a pod koniec dekady do Elkland w Północnej Karolinie (obecnie Todd). W 1919 roku, Norfolk& Western Railroad, który częściowo sfinansował budowę linii przejął nad nią kontrolę i nazwał ją Abingdon Branch. W 1933 r. usługi dla Todd zakończyły się, gdy terminus przeniósł się do West Jefferson.
W 1957 r. ostatni parowóz odszedł na emeryturę, zastąpiony przez silniki diesla. Do 1974 roku Norfolk and Western Railroad Company złożyło petycję do Interstate Commerce Commission o porzucenie linii. Ostatecznie, w 1977 roku, okoliczności pozwoliły na to, ponieważ usługi kolejowe zostały zmuszone do zaprzestania, gdy silne deszcze zalały i uszkodziły większość linii, która pozostała nienaprawiona.
Rozbiórka torów rozpoczęła się bardzo szybko, a ziemia w Wirginii została zabezpieczona przez US Forest Service na szlak rekreacyjny. Teren w Karolinie Północnej został zwrócony właścicielom. W Wirginii prawo drogi jest własnością miast Abingdon i Damascus oraz Służby Parków Narodowych i Służby Lasów Narodowych.
Oryginalna lokomotywa parowa 4-8-0 nr 433 znajduje się bezpośrednio przy szlaku w Abingdon, a sam szlak mija kilka odrestaurowanych stacji. Na szlaku znajdują się również dwa kabozy kolejowe; jeden w połowie trasy w Damascus, a drugi w Taylors Valley.
