Hiszpańskie słowo grutas dosłownie oznacza „groty”, ale w Meksyku często używa się go do opisania różnych systemów jaskiń, od Cacahuamilpa po García i Tolantongo. Ten ostatni, położony w północnej części stanu Hidalgo, jest znany jako miejsce turystyczne ze względu na połączenie jaskiń i rzek termalnych.
Tolantongo, główna rzeka i jej imienniczka, pomaga odróżnić te gruty od innych w kraju dzięki aktywnościom wodnym, które oferuje. Wśród nich są balnearios, które w języku hiszpańskim są czymś w rodzaju terminu dla atrakcji związanych z wodą. Tolantongo jest połączeniem spa i parku wodnego, z basenami termalnymi.
Jak wiele innych naturalnych ośrodków turystycznych w Meksyku, Tolantongo jest zarządzane w ramach systemu ejido (Hierve el Agua jest innym znanym przykładem). Oznacza to, że ziemia nie jest własnością publiczną, ale prywatną członków lokalnej społeczności w systemie spółdzielczym. To właśnie te ejidatarios inwestują w infrastrukturę dla odwiedzających.
Rozwój grutas jako destynacji turystycznej rozpoczął się w latach 70-tych, głównie poprzez ustanowienie szlaków i ścieżek prowadzących do i łączących jaskinie, rzeki i wodospady systemu. Wraz z rozwojem turystyki, w latach 90-tych pojawiły się kolejne obiekty, takie jak restauracje i hotele. Budowa parku wodnego rozpoczęła się w połowie 2000 roku.
Rozwój funkcji stworzonych przez człowieka na szczycie naturalnego cudu był kontrowersyjny, podobnie jak system ejido. Mniejsze zaangażowanie rządu jest często postrzegane jako sprzyjające zmniejszonej odpowiedzialności i zwiększonemu prawdopodobieństwu stania się celem dla organizacji przestępczych. Niezależnie od tego, pozostaje on żywym przykładem rozszerzenia alternatywnych modeli ekonomicznych, nawet w branżach takich jak turystyka.