Zaparcia są częstym problemem dla każdego, a szczególnie dla osób z śródmiąższowym zapaleniem pęcherza moczowego (IC). Nie tylko powoduje ono dyskomfort, ale dla wielu pacjentów z IC może zwiększyć objawy IC, takie jak parcia naglące i częstotliwość, powodując dodatkowy nacisk na pęcherz. Wiele rzeczy może powodować zaparcia, w tym:
- Schematy żywieniowe o niskiej zawartości błonnika.
- Czynniki stylu życia, takie jak niski poziom aktywności.
- Inne problemy zdrowotne (dysfunkcja dna miednicy i zespół jelita drażliwego).
- Leki takie jak antydepresanty i opioidy.
- Niektóre suplementy żywieniowe, takie jak żelazo i wapń.
Dla wielu ludzi, zaparcia mogą być spowodowane więcej niż jedną z powyższych przyczyn. Ustalenie podstawowego powodu, dla którego twoje jelita są nieregularne, jest kluczem do uzyskania właściwego leczenia. Kliknij tutaj, aby zakupić nasz arkusz informacyjny na temat zaparć.
Wskazówki dotyczące zwiększania ilości błonnika
Skąd wiesz, czy spożywasz wystarczającą ilość błonnika? Akademia Żywienia i Dietetyki (Academy of Nutrition and Dietetics) zaleca spożywanie od 25 do 38 gramów błonnika dziennie. Zapoznaj się z listą przyjaznych źródeł błonnika.
Jeśli nie otrzymujesz wystarczającej ilości błonnika, skorzystaj z tej listy, aby wybrać produkty, które zwiększą jego spożycie. Sprawdź wielkość porcji dla każdej z tych pozycji. Pomocne może okazać się zmierzenie ilości produktu, aby zorientować się, ile porcji zazwyczaj spożywasz. Dwie rzeczy, które niektórzy ludzie mogą uznać za pomocne w przypadku nieregularności, to mała szklanka soku śliwkowego dziennie i 1-2 łyżki stołowe lnu (siemię lniane, mączka lniana lub olej lniany) każdego dnia. (Upewnij się, że nasiona lnu są zmielone, aby uzyskać największą wartość odżywczą.)
Gdy zwiększasz ilość błonnika, musisz upewnić się, że pijesz wystarczającą ilość płynów. Zwiększenie ilości błonnika bez zapewnienia odpowiedniej ilości płynów może pogorszyć stan zaparć. Zasada kciuka: im więcej błonnika spożywasz, tym więcej wody potrzebujesz.
Bycie aktywnym
Nieaktywność może również prowadzić do nieregularności. Ważne jest, aby starać się być aktywnym każdego dnia. Jeśli IC uniemożliwia Ci bycie aktywną, poproś swojego lekarza o konsultację z fizykoterapeutą (PT), wyszkolonym w leczeniu osób z przewlekłym bólem miednicy. PT może pomóc ci stworzyć program ćwiczeń. Dodatkowo, PT może nauczyć cię technik masażu dolnej części brzucha, które pomagają zachęcić cię do wypróżnień.
Środki przeczyszczające
Jeśli zwiększenie ilości błonnika, płynów i aktywności nie pomaga, zapytaj swojego lekarza o zażywanie środków przeczyszczających. Istnieją różne rodzaje środków przeczyszczających. Niektórzy pacjenci wymagają kombinacji środków przeczyszczających. Na przykład, możesz potrzebować obu: jednego, aby stymulować wypróżnienia i innego, aby zmiękczyć stolec. Chociaż badania są ograniczone, wstępne ustalenia sugerują, że probiotyki mogą być również pomocne. Porozmawiaj ze swoim lekarzem również o tej opcji.
Zaparcie wywołane opioidami (OIC)
Zaparcie jako rezultat leczenia bólu opioidami jest nazywane zaparciem wywołanym opioidami (OIC). Ten rodzaj zaparć różni się od zwykłych zaparć zarówno ciężkością, jak i agresywnością leczenia. OIC jest najczęstszym i najtrudniejszym efektem ubocznym leczenia bólu opioidami. The World Institute of PainPathways Magazine, we współpracy z producentem leków AstraZeneca, opublikował niedawno wyniki 6-miesięcznego badania przeprowadzonego wśród pacjentów z bólem nienowotworowym, a wyniki mogą Cię zaskoczyć:
- Pacjenci stwierdzili, że im wcześniej rozmawiali z lekarzem o swoich objawach, tym lepiej byli w stanie je opanować. Niezwykle ważne jest, aby zarówno pacjenci, jak i lekarze pokonali zakłopotanie związane z rozmową o OIC, ponieważ 1/3 lekarzy nie wspomina o nim jako o działaniu niepożądanym, a 80% pacjentów stwierdziło, że nie czuje się komfortowo rozmawiając z lekarzem o OIC.
- 90% pacjentów, którzy zaczynają przyjmować mniej leków opioidowych lub przestają je przyjmować, robi to z powodu OIC.
- Obecna literatura dotycząca OIC donosi o depresji występującej u 11-19% osób stosujących lek; niniejsze badanie wykazało, że depresja stanowi problem u prawie 50% respondentów. Zamiast standardowego kwestionariusza zaparcia-jakość życia, używanego przez lekarzy, w tej ankiecie pytano o intymność seksualną i dietę. Czytelnicy zgłaszali również zakłopotanie, niską samoocenę, izolację społeczną, złość, frustrację i drażliwość w związku z OIC.
Poprawiony poniedziałek, 20 czerwca 2016